Rusland se streekbyeenkomste in die somer bring seëninge mee

ELKE somer stroom natuurliefhebbers in Rusland van hulle woonstelle in die stad na die platteland om tyd deur te bring in somerhuisies wat datsjas genoem word. Dit bied hulle ’n geleentheid om van die gejaagde stadslewe af weg te kom. Die afgelope paar somers het Jehovah se Getuies in Rusland ook in groot getalle na die platteland gereis—maar om ’n ander rede.

Ondanks beperkings op hulle predikingswerk in party stede gaan Jehovah se Getuies in Rusland voort om openlik vir aanbidding bymekaar te kom en sodoende hulle grondwetlike reg op godsdiensvryheid uit te oefen. Maar in sommige gevalle het teenstand en druk van die owerheid, wat verkeerd ingelig is, of van die plaaslike Russies-Ortodokse geestelikes dit vir hulle moeilik gemaak om gepaste fasiliteite vir hulle jaarlikse streekbyeenkomste te verkry. Die Getuies het dus “woud”- of “veld”-byeenkomste in die opelug gereël. Tussen 2007 en 2009 is ongeveer 40 van hierdie geestelike “pieknieks” in 25 plekke regoor Rusland gehou.

’n Getuie wat al jare lank byeenkomste in Rusland bywoon, sê: “In vorige jare, wanneer ons stadiums en geboue in groot stede gehuur het, kon talle opregte mense sowel as die plaaslike owerheid hulle eie opinie oor ons organisasie vorm na aanleiding van die skoonheid en ordelikheid wat hulle gesien het. Nou moet ons in die woud bymekaarkom, waar net die wilde diere ons kan sien. Dit is ’n jammerte dat die publiek nie hierdie wonderlike samekomste kan sien wat deur mense van uiteenlopende agtergronde, rasse en godsdienste bygewoon word nie.”

Hoewel hierdie samekomste gelukkige geleenthede is, erken een Getuie: “Dit is wonderlik om die selfopoffering en lojaliteit van mede-Getuies te sien wat hulle by verskillende omstandighede aanpas. Maar om eerlik te wees, dit kan fisies en emosioneel uitputtend wees wanneer die owerheid dit vir ons moeilik maak om ons byeenkomste te hou. Dit beperk ook ons vryheid om die almagtige God op ’n waardige wyse te aanbid.” Hoe het Jehovah se Getuies in Rusland die uitdaging die hoof gebied?

Woudbyeenkomste regoor die land

Wanneer huurkontrakte op die laaste oomblik gekanselleer word, het die byeenkomsorganiseerders dikwels net ’n paar dae om alternatiewe reëlings vir duisende byeenkomsgangers te tref. In 2008 moes die Getuies in Tsjeboksari, in die Republiek van Tsjoewasj, die streekbyeenkoms byvoorbeeld by ’n groot kampeerterrein hou wat deur berkebome omring is en oor die Wolgarivier uitkyk. ’n Ontsaglike taak het vir hulle voorgelê. Van die 1 930 byeenkomsgangers wat verwag is, moes 1 700 by die kampeerterrein gehuisves word. Hulle het storte en wasbakke met warm en koue water nodig gehad, asook toilette en elektrisiteit. En al die byeenkomsgangers moes van kos voorsien word.

Die broers het die uitdaging die hoof gebied. Skrynwerkers, elektrisiëns en loodgieters is gevind. ’n Groep van 350 Getuies het aangebied om met die werk te help, en 14 van hulle het tien dae lank op die terrein gebly. Hulle het planke gesaag, strooi gekarwei en tente, storthokkies en toilette opgerig. ’n Ander groep broers het etlike kere dorp toe gery om voorrade te gaan koop. Aangesien daar geen plek was om kos koud te hou nie, het die broers besluit om almal elke dag van drie warm maaltye te voorsien, wat op die terrein voorberei is. Die bestuur van die kampeerterrein het hulle samewerking gegee deur werkers te huur om die kos vir die byeenkomsgangers voor te berei. Op die ou end het 500 byeenkomsgangers hulle eie tente saamgebring, 150 het verblyf naby die kampeerterrein gehuur, 15 het heel tevrede op hooi in ’n stal geslaap en die res het in tente gebly wat deur die broers opgeslaan is.

Toe die byeenkomsgangers daar aangekom het, het hulle honderde kleurvolle plastiekstoele gesien wat in ordelike rye gerangskik is. Voor die stoele was daar twee eenvoudige verhoë versier met blomme, een vir die Russiese program en die ander vir die program in die Tsjoewasj-taal. Almal het die geestelike program geniet en was dankbaar vir die vrywilligers se harde werk. Een van dié wat kos voorberei het, het gesê: “As ek dit nie met my eie oë gesien het nie, sou ek nooit geglo het dat daar so ’n doeltreffende en gedissiplineerde organisasie soos julle s’n kan wees nie!” Party het die byeenkomsreëlings vergelyk met die Huttefees wat in Bybeltye deur die nasie Israel gevier is.

In ander stede het die Getuies dikwels net ’n dag gehad om ’n ander byeenkomsplek te vind en dit voor te berei. Dit was die geval in Nizjni Nowgorod, waar die vrywilligers dag en nag in skofte op ’n privaat eiendom gewerk het. Hulle moes bome en bosse afkap, die gras sny en van luise en miere ontslae raak. Teen Vrydagoggend, toe die byeenkomsgangers daar aangekom het, het die vrywilligers 2 000 plastiekstoele en tien draagbare toilette soontoe gebring, wasbakke met water gereed gekry, ’n verhoog opgerig en ’n kragopwekker en ’n klankstelsel geïnstalleer. Een broer het gesê: “Dit was wonderlik om te sien dat die broers wat dag en nag gewerk het, nie gedink het dat hulle helde is nie. Gedurende die byeenkoms het hulle nederig aangehou om die ander te dien. Hulle het hulle werklik hard ingespan sodat hulle broers en susters gemaklik kon wees en die geestelike onderrigting kon geniet.”

’n Ander broer skryf: “Daar was werklik ’n gevoel van spanwerk. Hoewel dit die eerste keer was dat die broers ’n byeenkoms in die ope lug gereël het en daar min tyd was, het hulle aan alles gedink sodat daar gedurende die program so min afleidings as moontlik sou wees. Ná die tyd het ons nie moeg gevoel nie. Dit was asof Jehovah elkeen van ons vlerke gegee het!”

God se gees in aksie

Wanneer plaaslike Getuies probleme in verband met die byeenkomste moes oplos, het dit hulle in baie opsigte nader aan mekaar gebring en bewys gelewer van God se gees in aksie. In Smolensk is baie van die verblyf wat bespreek is, die aand voor die byeenkoms gekanselleer. Een ouer man sê: “Toe byeenkomsgangers in etlike busse eenuur die oggend daar aangekom het, was daar geen verblyf vir hulle nie. Ek het begin huil omdat ek niks vir hulle kon doen nie. Ek het Jehovah in gebed gesmeek om die probleem op te los. Hoe verheug was ek tog toe ons ’n uur later vir almal alternatiewe verblyf gekry het! Dit was eenvoudig ongelooflik en het bewys dat Jehovah die regverdige nie in die steek sal laat nie!” By ’n ander woudbyeenkoms het die broers ’n plaaslike dorpie gevra om hulle met verblyf te help, en weens die Getuies se goeie naam in daardie gebied het die dorpsbewoners gewilliglik 2 000 byeenkomsgangers gedurende die byeenkoms gehuisves.

“Die blote feit dat ons die byeenkoms kon hou, was oortuigende bewys van hoe belangrik dit is om in alle omstandighede op Jehovah te vertrou”, sê een Getuie. Dit was veral die geval wanneer ongenooide “gaste” gekom het om by die byeenkoms moeilikheid te maak. In Nowosjachtinsk het geestelikes en betogers van die Russies-Ortodokse Kerk kerkliedere in mikrofone gesing sodat dit onmoontlik sou wees om die byeenkomsspreker te hoor. Maar die polisie het verhoed dat hulle die program ontwrig. Toe een van die betogers, ’n Ortodokse vrou, weens die hitte flou geval het, het die broers haar na die byeenkoms se Noodhulpafdeling geneem en haar versorg. Sy was heeltemal stomgeslaan.

Verbaas deur wat hulle gesien het

Weens ’n groter bewustheid van terrorisme trek groot samekomste in Rusland dikwels die aandag van polisiebeamptes sowel as nuuskierige mense. By ’n woudbyeenkoms in Wolzjski was daar byvoorbeeld verteenwoordigers van die polisie se afdeling teen ekstremisme. Een van hulle het sy selfoon gedurende die program verloor, en die broers het hom gehelp om dit by die Afdeling vir Verlore Goedere te vind. Kort daarna het hy ’n oproep ontvang van sy bevelvoerder, wat wou weet of die gehoor by die byeenkoms tot geweld of ekstremisme aangestook word. Die beampte het gesê: “Alles verloop goed; daar is 5 000 mense hier, en niemand doen iets verkeerds nie. Watter ekstremisme? Dit gee ’n mens iets om oor te dink. Ek het my selfoon verloor, en hulle het dit gevind en vir my teruggegee!”

Een wag was beïndruk deur hoe skoon die terrein was en was verbaas dat hy nie eers een lekkergoedpapier kon vind nie, al was daar soveel kinders. Die eienaar van die kampeerterrein waar ’n ander byeenkoms gehou is, het die polisie gaan ontmoet, wat gewaarsku is dat daar ’n groot godsdiensbyeenkoms sal plaasvind. Hy het die luitenant na die balkon op die derde verdieping van ’n gebou geneem waarvandaan hy die kampeerterrein kon sien en gesê: “Kyk net na hulle! Jy kan self sien. Kyk net hoe ordelik is alles!” Die eienaar was verbaas dat die Getuies nie gedrink of gerook het nie en dat hulle die perseel so skoon gelaat het dat dit gelyk het asof niemand ooit daar was nie. Hulle het selfs hulle vullis saamgeneem. Hy het uitgeroep: “Dit was soos ’n paradys!”

Eenheid duidelik sigbaar onder God se volk

Ná een woudbyeenkoms was die hoof van ’n nabygeleë dorpie beweeg om te sê: “Ek verstaan dat julle beskeie is, maar julle het werklik ’n kragtige invloed. Terwyl ons elkeen hier in sy eie hoekie sit, kry julle dit reg om mense te verenig!” Van Kaliningrad tot Kamtsjatka word bewoners van hierdie uitgestrekte land steeds beïndruk deur die eenheid van God se volk by hulle groot geestelike samekomste. Ongeag hoe vinnig en onverwags hulle planne moet verander, een ding bly onveranderd—hulle respekvolle gesindheid teenoor die sekulêre owerheid en hulle medemens.

Ongeag hulle situasie, Jehovah se Getuies in Rusland hou vreugdevol aan om vir geestelike onderrigting bymekaar te kom. Hulle bid “aangaande konings en almal wat ’n hoë posisie beklee, sodat [hulle] kan voortgaan om ’n kalm en stil lewe met volkome godvrugtige toegewydheid en erns te lei”.—1 Timoteus 2:2.

[Lokteks op bladsy 27]

’n Getuie- vrywilliger help met die voorbereidings vir ’n opelug- byeenkoms

[Lokteks op bladsy 29]

Jehovah se Getuies in Rusland gaan voort om “’n kalm en stil lewe met volkome godvrugtige toegewydheid” te lei

[Prente op bladsy 28]

Vrywilligers het saam gewerk om die terrein voor die byeenkoms skoon te maak en etes aan duisende byeenkomsgangers te voorsien

[Prente op bladsy 29]

Almal het die geestelike program geniet en was dankbaar vir die vrywilligers se harde werk