Die Bybelse beskouing

Selfverdediging—Hoe ver kan ’n Christen gaan?

“Waarom in vrees lewe? Leer praktiese maniere om jouself te verdedig en ’n aanvaller te ontwyk. Maklike en doeltreffende verdedigingstegnieke word in detail gedemonstreer. Hierdie leersame video kan die verskil beteken tussen of jy ’n slagoffer of ’n oorlewende sal wees.”—Advertensie vir ’n video oor selfverdediging.

NIEMAND hoef te verduidelik waarom so ’n video vandag groot verkoopkrag het nie. In die stad Philadelphia, Pennsilvanië, VSA, sing-praat bendes jeugdiges “Slaan, slaan, slaan” terwyl hulle in die strate na slagoffers soek om te beroof. “Die vrees vir misdaad beïnvloed die karakter van die hele stad” Rio de Janeiro, berig die tydskrif Time. In Hongkong kom gewapende roof en skietery voor in gebiede waar gewelddadige misdaad vroeër bykans onbekend was—tot nou toe.

Soortgelyke berigte word wêreldwyd gehoor. Met watter gevolge? “Inwoners oorweeg die risiko’s om terug te skiet”, sê Newsweek. Christene is nie beskerm teen hierdie “kritieke tye wat moeilik is om deur te kom” nie, maar sal dit werklik “die verskil beteken tussen of jy ’n slagoffer of ’n oorlewende sal wees” as jy terugskiet?—2 Timotheüs 3:1, NW.

Vergeld geweld met geweld?

‘As ek ’n vuurwapen dra’, glo sommige, ‘sal ek veilig wees. Ek sal hom kry voordat hy my kry. Ek sal hom ten minste afskrik!’ Dit is egter nie so eenvoudig nie.

George Napper, kommissaris van openbare veiligheid in Atlanta, Georgia, VSA, sê: “Wanneer ’n mens ’n handgeweer besit, beteken dit dat jy bereid moet wees om met die gevolge saam te leef as jy ’n ander mens doodgemaak het.” Is ’n Christen bereid om met so iets saam te leef, wat heel moontlik bloedskuld kan insluit?—Vergelyk Numeri 35:11, 12.

God se Woord beveel ook: ‘Smee pikke van julle swaarde’ en ‘Soek vrede en jaag dit na’ (Miga 4:3; 1 Petrus 3:11). Hoe kan Christene hulle met vuurwapens beskerm en terselfdertyd in harmonie met die Bybel se vereistes leef? In elk geval, die aanvaller kan waarskynlik sy vuurwapen gouer uitpluk as die slagoffer.

Jesus het gewapende verweer verwerp. Hy het sy apostels weliswaar opdrag gegee om twee swaarde na die tuin van Getsemane, die plek waar hy gearresteer sou word, te neem. Maar waarom het hy dit gedoen? Die feit dat hulle wapens gehad het, maar dit tog nie gebruik het nie, het kragtig gedemonstreer dat Jesus se volgelinge nie hulle toevlug tot vleeslike wapens moet neem nie. Dit is opmerklik dat Petrus ’n wapen impulsief gebruik het omdat dit beskikbaar was. Jesus het hom sterk bestraf oor hierdie oorhaastige daad met die woorde: “Almal wat die swaard neem, sal deur die swaard vergaan.”—Mattheüs 26:36, 47-56; Lukas 22:36-38, 49-51.

‘Dit geld vir die besit van vuurwapens’, sal iemand dalk sê. ‘Maar wat daarvan as iemand die verweerkuns, soos judo, karate en kendo, vir selfverdediging leer?’ Vra jou af: Is die doel van hierdie onderrig nie om te baklei of om ander te beseer nie? En is sulke opleiding nie dieselfde as om jou met gevaarlike wapens te bewapen nie? (1 Timotheüs 3:3). Selfs oefensessies het al ernstige beserings en sterfgevalle tot gevolg gehad.

Romeine 12:17-19 gee wyse raad in hierdie verband: “Vergeld niemand kwaad vir kwaad nie . . . As dit moontlik is, sover as dit van julle afhang, leef in vrede met alle mense. Moenie julle wreek nie, geliefdes, maar gee plek vir die toorn; want daar is geskrywe: Aan My kom die wraak toe, Ek sal vergeld, spreek die Here.” Die Griekse woord wat Paulus gebruik vir “kwaad” (ka·kosʹ) kan ook “vernietigend, skadelik” beteken. Christene moet dus alle gedagtes vermy om ’n ander persoon wraaksugtig skade aan te doen of seer te maak.

Pleks van oorhaastig aan sy eie wraak uiting te gee, vertrou ’n Christen ten volle op God, wat van sy volk sê: “Wie julle aanraak, raak [my] oogappel aan.” In ooreenstemming hiermee belowe God om binnekort ‘die goddelose te verdelg’.—Sagaria 2:8; Psalm 145:20.

’n Tyd om te veg?

‘Ek sal nie van my geld afsien sonder om te baklei nie!’ sê sommige dapper. Dick Mellard, hoof van opleiding by die National Crime Prevention Institute, waarsku: “Dit is die menslike natuur om weerstand te bied, maar die menslike natuur kan in die verkeerde situasie [jou] dood veroorsaak.” Baie straatrowers is gewapen en is gespanne en senuagtig. Verlore geld kan teruggekry word, maar wat van ’n verlore lewe? Is dit die risiko werd?

George Napper gee hierdie raad: “Die beste manier om jou te beskerm is miskien deur jou besittings pleks van jou lewe op die spel te sit. Die meeste rowers en inbrekers wil steel, nie doodmaak nie.” ’n Goeie beginsel in situasies waar ’n persoon net voorgekeer of wanneer sy geld geëis word, is: “’n Dienskneg van die Here moet nie twis nie.”—2 Timotheüs 2:24.a

Dit is nie pasifisme, ’n beleid van nie-verset onder enige omstandighede nie. In Exodus 22:2, 3 word ’n situasie beskryf waarin ’n dief doodgeslaan word terwyl hy gedurende die dag by iemand se huis inbreek. So ’n verdedigende optrede het op moord neergekom, aangesien die dief geïdentifiseer en voor die gereg gebring kon word. Maar gedurende die nag sou dit moeilik vir die huisbewoner wees om ’n indringer te sien en sy oogmerke te bepaal. Die persoon wat dus ’n indringer in die donkerte doodgemaak het, is as onskuldig beskou.

Die Bybel staan dus nie impulsiewe pogings tot selfverdediging voor nie. Al staan dit nie pasifisme voor nie, dui die Bybel egter aan dat daar ’n tyd is om ’n mens te verdedig. Christene kan hulleself, hulle gesinne of ander wat beskerming werklik nodig het, teen aggressiewe fisiese aanvalle beskerm.b Maar hulle sal nie ’n geveg begin nie, en hulle sal ook nie fisies terugveg om hulle besittings te red nie. Hulle sal nie wapens dra in afwagting van so ’n aanval nie; hulle sal eerder daarna streef om “vreedsaam te lewe”.—2 Korinthiërs 13:11, NW.

[Voetnote]

[Prent op bladsy 12]

Betrayal of Christ, by Albrecht Dürer, 1508