Van invalide tot bedrywige lower van God

IN Februarie 1984 het twee van Jehovah se Getuies wat aan die huis-tot-huisbediening deelgeneem het met ’n vrou in die dorpie Corcovada, Añasco, Puerto Rico, gepraat. Hulle het ’n geluid van binne af gehoor en het die vrou gevra of iemand siek was.

“Ja”, het sy geantwoord, “dit is my man. Hy is al 14 jaar siek en kom nooit uit die kamer behalwe om te bad en te eet nie.”

Die twee Getuies het gevra of hulle met die man kan praat. Sy vrou het gesê dat hy nie daarvan hou om met enigiemand te praat nie, maar die Getuies kon ingaan as hulle wou.

“Ons het in die kamer ingegaan”, verduidelik een van die Getuies, “en die man in die bed aangetref. Toe ons sien in watter toestand hy is, het ons hom jammer gekry. Hy was so swak dat hy gebewe het. Ons het hom vertel van God se Koninkryk en die hoop om in ’n wêreld sonder siekte of selfs die dood te lewe. Trane het oor sy wange gerol. Ek het hom gevra of hy graag in daardie nuwe wêreld wil lewe waar niemand siek sal wees nie.”—Openbaring 21:3, 4.

“Ja”, het hy geantwoord. “Ons het aangebied om terug te kom en die Bybel saam met hom te studeer. Hy het ingestem en ons het teruggegaan en die studie gehou terwyl hy in die bed gelê het.

“Na ’n paar besoeke het ek voorgestel dat hy regop in die bed sit sodat dit vir hom makliker sou wees om te studeer. Hy het dit gedoen, hoewel hy in die begin aangesien hy duiselig geword het net ’n kort rukkie regop kon sit. Na nog ’n paar studies, terwyl hy al hoe sterker geword het, het ek voorgestel dat ons die studie in die sitkamer hou. Hy het ingestem, en ons het hom elke week gehelp om tot daar te loop.

“Die man het goeie vordering met sy studies gemaak, hoewel hy skaars kon sien en sy hande so gebewe het dat dit vir hom moeilik was om ’n vergrootglas vas te hou. Hy het vir ons gesê dat hy tydens die 14 jaar wat hy siek was nooit ’n dokter besoek het nie omdat hy nie in ’n toestand was om uit die huis te kom nie. Ons het dus reëlings getref om hom na ’n dokter toe te neem.

“’n Operasie is met welslae op sy oë gedoen, en hy het spoedig die Bybel sonder die hulp van die vergrootglas gelees. Selfs sy hande het opgehou bewe. Hy het gereeld in die huis begin rondloop, en mettertyd het hy net in die aand bed toe gegaan om te gaan slaap. Kort daarna het hy ons Christenvergaderinge by die Koninkryksaal begin bywoon.

“Die gewese invalide se liefde vir Jehovah God en Sy beloftes het hom mettertyd aangespoor om met ander te praat oor die dinge wat hy geleer het. Hy het kort voor lank by ons in die huis-tot-huisbediening aangesluit, iets wat sy bure en vriende baie verbaas het. Sy gesondheid het soveel verbeter dat hy selfs op sy plaas begin werk het.”

Hierdie ondervinding is in November 1988 by ’n kringbyeenkoms van Jehovah se Getuies vertel, en die man, Pedro Martínez, het op die verhoog verskyn. Hy het eindelik, in November 1989, sy toewyding aan Jehovah deur waterdoop gesimboliseer.