Jongmense vra . . .

Hoe kan ek my lewe regkry?

“EK KON eenvoudig nie ingaan nie”, het John gesê. Hy het buite ’n Koninkryksaal van Jehovah se Getuies gestaan. Toe hy ’n tiener was, het hy die Christelike geloof verlaat en ’n lewe van misdaad, dwelms en geslagsonsedelikheid nagejaag. Nadat hy jare lank so geleef het, kon hy steeds nie van die Bybel vergeet nie, en hy het toe na ’n Koninkryksaal gegaan—maar was te bang om in te gaan. “Jy verstaan nie”, het hy vir iemand gesê wat hom aangemoedig het om in te gaan. “Ek het regtig te veel gedoen. Ek voel dat daar geen manier is waarop Jehovah my ooit gaan vergewe vir wat ek gedoen het nie.”

Tallose jongmense rebelleer teen hulle ouers se reëls, godsdiens en sedes. Dit is veral skokkend en tragies wanneer jongmense wat deur godvresende ouers grootgemaak is dit doen. Hoewel heelparty daardie koers ingeslaan het, het sommige mettertyd ’n knaende gevoel van leegheid ondervind wat selfs nie deur ’n losbandige lewenstyl onderdruk kan word nie (Spreuke 14:13). Nadat sommige jongmense hulle vingers in hierdie goddelose wêreld verbrand het, wil hulle hulle lewe regkry en terugkeer tot die Bybelwaarhede wat hulle as kind geleer het. Maar is dit werklik vir hulle moontlik om dit te doen?

’n Opstandige seun verlaat die huis

Jesus se gelykenis van die verlore, of spandabelrige, seun wat in Lukas 15:11-32 opgeteken is, gee vir ons goeie insig in hierdie saak. Die verslag sê: “’n Man het twee seuns gehad. En die jongste van hulle het vir sy vader gesê: Vader, gee my die deel van die eiendom wat my toekom. En hy het die goed tussen hulle verdeel. En nie baie dae daarna nie het die jongste seun alles bymekaargemaak en weggereis na ’n ver land.”

Die jong man het tog sekerlik nie gerebelleer omdat sy vader hardvogtig, gewelddadig of te streng was nie! Volgens die Mosaïese Wet was ’n seun geregtig op ’n aansienlike deel van sy vader se eiendom, hoewel hy dit gewoonlik nie voor sy vader se dood kon kry nie (Deuteronomium 21:15-17). Hoe harteloos was dit tog van hom om voor die tyd daarop aanspraak te maak! Die vader het hom nietemin liefdevol daarby berus. (Vergelyk Genesis 25:5, 6.) Dit is dus duidelik dat die jong man se gesindheid—nie sy vader s’n nie—verkeerd was. Volgens die geleerde Alfred Edersheim het hy moontlik nie van “die orde en tugtiging van sy huis” gehou nie en het hy ’n selfsugtige “begeerte vir vryheid en genot” gehad.

Soos die vorige artikel in hierdie reeks erken het, is nie alle ouers goedhartig en liefdevol nie.a Wanneer ’n ouer hardvogtig en onredelik is, is opstandigheid egter nouliks die oplossing; op die ou end is dit selfvernietigend. Kom ons kyk weer na Jesus se gelykenis. Nadat hy ver van sy huis gereis het, het die jong man “sy eiendom verkwis deur losbandig te lewe. En toe hy alles deurgebring het, kom daar ’n swaar hongersnood in daardie land, en hy het begin gebrek ly.” Selfs dít het hom nie tot besinning laat kom nie. Steeds vol selfvertroue het hy “hom by een van die burgers van daardie land gaan voeg. En dié het hom in sy veld gestuur om varke op te pas.”

Die Bybelgeleerde Herbert Lockyer sê: “Die Jode wat na Jesus geluister het, moes gegril het vir die woorde ‘om varke op te pas’, want daar was vir ’n Jood nie ’n groter vernedering nie.” Vandag bevind diegene wat Bybelwaarhede oorboord gooi hulle dikwels ook in moeilike, of selfs vernederende, omstandighede. ’n Christenmeisie wat van die huis af weggeloop het, het bely: “Ek het al my geld op dwelms bestee en ek het niks geld gehad vir enigiets anders nie. Toe het ek enigiets wat ek in die hande kon kry by winkels begin steel om my gewoonte te onderhou.”

‘Hy het tot besinning gekom’

Hoe het die verlore seun egter op sy ellendige omstandighede gereageer? Jesus het gesê dat hy uiteindelik ‘tot besinning gekom het’ (NW). Die oorspronklike Griekse woorde beteken “binne homself gekom het”. Met ander woorde, hy was “buite homself” in ’n sinnelose droomwêreld, verblind ten opsigte van hoe haglik sy situasie werklik was.—Vergelyk 2 Timotheüs 2:24-26.

Sommige opstandige jongmense het vandag eweneens met die wrede werklikheid kennis gemaak. Om die wrede nadraai van ’n losbandige lewe te maai—gevangenis, ernstige beserings, seksueel oordraagbare siekte—kan inderdaad ’n ontnugtering wees. Die woorde van Spreuke 1:32 dring uiteindelik deur: “Die onkundiges se dwaling kos hulle die dood” (NAV).

Neem die voorbeeld van jong Elizabeth wat haar ouers verlaat het en by dwelms betrokke geraak het. “Ek het van Jehovah vergeet”, sê sy. Sy het egter tydens ’n besoek in New York verby die wêreldhoofkwartier van Jehovah se Getuies gery. Die gevolg? “Pyn het deur my gedagtes en hart geskiet”, sê sy. “Wat het ek gedoen? Hoe het ek toegelaat dat my lewe tot so ’n tragedie agteruitgegaan het?”

Toe die verlore seun uiteindelik die feite onder die oë gesien het, het hy ’n moedige besluit geneem—om huis toe te gaan en sy lewe reg te kry! Maar hoe sou sy vader reageer nadat sy seun hom seergemaak en verraai het? Die verslag sê: “Toe hy nog ver was, het sy vader hom gesien en innig jammer vir hom gevoel en gehardloop en hom omhels en hartlik gesoen.” Ja, voordat die jong man sy goed geoefende belydenis kon doen, het sy vader die inisiatief geneem om liefde en vergifnis te toon!

Stel sake reg met God

Die verlore seun het nietemin vir sy vader gesê: “Ek het gesondig teen die hemel en voor u.” Die les? Jongmense wat van God se weë afgedwaal het, kan nie hulle lewe regkry totdat hulle met God self ‘sake regstel nie’! (Jesaja 1:18, NW). Ons kan dankbaar wees dat Jehovah so ’n versoening moontlik maak. Die vader in Jesus se gelykenis is inderdaad ’n simbool van Jehovah God. En God toon dieselfde vergewensgesindheid deur vir berouvolle sondaars te sê: “Keer terug na My, en Ek [sal] na julle terugkeer.” (Maleagi 3:7; vergelyk Psalm 103:13, 14.) Maar soos die sondige Jode in Bybeltye moet sulke persone besluit: “Laat ons ons weë naspeur en deursoek en ons tot die HERE bekeer.”—Klaagliedere 3:40.

Dit beteken dat ’n mens jou sondige lewenswyse noukeurig moet ondersoek. Wanneer ’n sondige jongmens dit doen, moet hy beweeg word om sy sondes voor Jehovah God te bely. Die psalmis het gesê: “Toe ek geswyg het, het my gebeente uitgeteer in my gebrul die hele dag; . . . My sonde het ek U bekend gemaak, en my ongeregtigheid het ek nie bedek nie. . . . en Ú het die ongeregtigheid van my sonde vergewe.”—Psalm 32:3-5.

Gestel ’n jongmens het betrokke geraak by baie ernstige oortredings—miskien by aborsie, onsedelikheid, dwelms of misdaad? Dit is te begrype dat so ’n jong persoon dalk voel dat hy of sy nie vergifnis waardig is nie. John, wat in die begin gemeld is, het só gevoel. Dit is waarom hy onbeweeglik buite die Koninkryksaal gestaan het totdat ’n goedhartige ouere man hom daaraan herinner het dat koning Manasse van eertydse Israel ook skuldig was aan ernstige sondes—onder andere moord! Nogtans het Jehovah hom vergewe (2 Kronieke 33:1-13). “Daardie ouere man het my lewe gered”, sê John. Wetende dat vergifnis moontlik was, het John die moed bymekaargeskraap om in die Koninkryksaal in te gaan en hulp te vra.b

Die meeste jongmense in so ’n penarie het eweneens hulp nodig om dinge met God reg te stel en die gemeentelike ouere manne kan in hierdie verband baie help. Hulle kan met meegevoel en begrip luister terwyl die jong persoon sy of haar ‘sondes openlik bely’. Hulle kan ook tugtiging uitoefen en praktiese hulp verleen. Hulle kan byvoorbeeld reël dat iemand die jongmens ‘die eerste beginsels leer’ van God se Woord deur middel van ’n tuisbybelstudie. En as die oortreder dit moeilik vind om te bid, kan ’n ouere man dit namens hom of haar doen. Die Bybel gee ons die versekering: “Die gebed van geloof sal die een wat ongesteld is gesond maak.”—Jakobus 5:14-16, NW; Hebreërs 5:12.

Maak reguit paaie vir julle voete

Om sake met God reg te stel, is natuurlik net ’n begin. Net soos die verlore seun sy vader om verskoning gevra het, moet jongmense wat oortree het ook probeer om met hulle ouers versoen te raak. ’n Opregte verskoning kan baie help om van die pyn te verlig wat hulle verduur het en hulle steun te verkry. Een jong meisie wat van die huis af weggeloop en toe met ’n buite-egtelike baba teruggekeer het, sê: “Ma en Pa het verskriklik baie liefde aan my betoon.”

’n Jongmens wat God wil behaag, moet ‘aanhou om reguit paaie vir sy voete te maak’ (Hebreërs 12:13). Dit beteken dalk dat hy sy lewenswyse, gewoontes en vriende moet verander (Psalm 25:9; Spreuke 9:6). Dit is ook belangrik om ’n roetine vir persoonlike studie vas te stel. ’n Meisie wat voorheen opstandig was, het gesê: “Ek lees die Bybel elke dag en lees al die Bybellektuur wat deur Jehovah se Getuies uitgegee word. Ek dank God dat hy my ’n tweede kans gegee het.”

John som dit goed op deur te sê: “Ek kyk terug na die tyd wat ek vermors het. Ek dink aan hoe dinge kon gewees het, maar daar is geen manier waarop ek dit wat gebeur het ongedaan kan maak nie.” Gelukkig aanbid ons ’n barmhartige God wat diegene wat hom verlaat het vriendelik uitnooi om na hom terug te keer. Waarom aanvaar jy nie sy uitnodiging nie?

[Voetnote]

[Prent op bladsy 20]

Ervare Christene kan jou help om jou lewe reg te kry