Ordening van vroue maak Anglikaanse geestelikes woedend

DEUR ONTWAAK!-MEDEWERKER IN BRITTANJE

IN November 1992 het die Algemene Sinode van die Anglikaanse Kerk ’n voorstel aanvaar om vroue tot priesters te orden. Gevolglik het nagenoeg 150 misnoegde Anglikaanse geestelikes aangekondig dat hulle van voorneme is om teen 1995 te bedank. Baie van hulle beplan om na die Rooms-Katolieke Kerk oor te loop. Een hooggeplaaste geestelike wil sy hele gemeente saamneem—asook die kerkgebou! The Sunday Times van Londen het voorsien dat die ordening van die eerste groep (wat uiteindelik in Maart 1994 plaasgevind het) “die mees omstrede plegtigheid in die Anglikaanse Kerk se geskiedenis van 450 jaar” sou wees.

Waarom is baie geestelikes woedend? Party voel eenvoudig dat dit nie reg is vir vroue om as priesters op te tree nie. Ander vrees dat die sinode se besluit onlangse pogings benadeel om die Anglikaanse Kerk met die Katolieke en Ortodokse godsdienste te verenig. ’n Vatikaanse woordvoerder het inderdaad bekend gemaak dat die pous self die Anglikaanse Kerk se beslissing as “’n groot hindernis tot elke hoop op hereniging” beskou.

Maar individuele gemeentes van die Anglikaanse Kerk kan nog stem om vrouepriesters uit te hou. Hulle kan selfs besluit om hulle biskop te verwerp ten gunste van ’n reisende geestelike wat, volgens die New York Times, “herderlike sorg aan diegene [sal] gee wat weier om dit van vroulike priesters te ontvang”.

Hoe anders tog as Paulus se raad aan eerste-eeuse Christene dat “julle almal eenstemmig moet spreek en dat daar nie verdeeldhede onder julle moet wees nie, maar dat julle paslik verenig kan wees in dieselfde denke en in dieselfde gedagtegang” (1 Korintiërs 1:10). Terwyl die geskil voortwoed, neem baie gemeentelede hulle eie besluite. “Dit lyk nie asof daar vir ons nog enigiets hier in die Anglikaanse Kerk oor is om in te glo nie”, het een vrou gesê. “Ek is net bly en verlig dat ek die kerk verlaat.”