Onvergeetlike ope dae
DEUR ONTWAAK!-MEDEWERKER IN MEXIKO
OP 15 Maart 2003 het afgevaardigdes van meer as 40 lande net buite Mexikostad bymekaargekom vir die toewyding van die nuwe geboue hieronder. Hierdie woongeboue en drukfasiliteite maak deel uit van die jongste uitbreiding van Jehovah se Getuies se takkantoor in Mexiko.
In 1974, toe daar ongeveer 65 000 Getuies in Mexiko was, is die eerste geboue van die takkantoor op hierdie perseel toegewy. As gevolg van die geweldige toename in die aantal Getuies in Mexiko is bykomende geboue in 1985 en ook in 1989 toegewy. Die jongste aanbouing, meer as twaalf nuwe geboue, sluit ’n ontsaglike drukkery in, asook woongeboue wat ongeveer 1 300 takkantoorpersoneellede kan huisves.
Twee weke ná die toewyding is ope dae gehou vir mense wat in die omgewing van die takkantoor woon. Onder diegene aan wie ’n skriftelike uitnodiging gestuur is, was plaaslike amptenare sowel as studente en dosente by ’n nuwe universiteit wat oorkant die straat geleë is. Baie by die takkantoor het gewonder hoeveel mense die uitnodiging sou aanvaar.
’n Bevredigende reaksie
Altesaam 272 het op die uitnodiging gereageer, onder meer studente asook staats- en munisipale amptenare. Besoekers het kommentaar gelewer oor hoe mooi en skoon die fasiliteite is en het hulle waardering uitgespreek vir die gasvryheid wat aan hulle bewys is. ’n Besoeker het in die gasteboek geskryf: “Dit is die eerste keer dat ek julle fasiliteite besoek. Dit is pragtig. Ek het nog altyd bewondering en respek vir julle gehad, maar ek het nou selfs meer.”
’n Ander besoeker het gesê: “Ons het ’n verkeerde indruk gehad van wat hier gedoen word. Gerugte oor julle het die rondte gedoen. . . . Maar wat ek nou sien, laat my gerus voel. Ek sal julle met graagte in my huis verwelkom, want ek dink julle doen ’n prysenswaardige werk.”
Een van die universiteit se dosente, wie se ma ’n Getuie is, het twee klasse saamgebring. Sy het gesê: “Ek wou hê die jongmense moet weet wat Jehovah se Getuies oral in die wêreld doen. Hulle besoek hier kan hulle ’n hele paar dinge leer.” Watter uitwerking het die besoek op die studente gehad?
Een het geskryf: “Dankie vir julle gasvryheid. Dit was ’n onvergeetlike dag vir my en my klasmaats.” ’n Ander het gesê dat mense wat nie na die Getuies luister wanneer hulle hulle besoek nie, glad nie weet watter soort mense hulle werklik is nie. “Ons moet verdraagsaam en ontvanklik vir ander dinge wees”, het sy afgesluit. ’n Jong man het gesê: “Ek het ’n heeltemal ander indruk van julle gehad, maar nou sien ek dat julle mekaar ondersteun. Julle is net so besig soos miere.”
Vier van die besoekers was lede van die plaaslike polisie. Een van hulle, ’n vrou, het gesê: “Dit is indrukwekkend. Hier is geen diskriminasie nie. Die skoonmaker, die tuinier, almal is gelyk. . . . Dit is wonderlik.”
Twee seuntjies van die buurt, nege en tien jaar oud, het gesê: “Dit is mooi—en baie groot.” “Ek het die meeste van die masjiene gehou. Hulle is so vinnig. Ek het veral van die masjiene gehou wat papier sny.”
’n Traumatoloog, sy vrou en hulle dogter, ’n universiteitstudent, was onder die besoekers. Tydens die toer het die dokter se vrou baie Bybelvrae gevra. Sy het gesê dat haar belangstelling gewek is elke keer toe die Getuies haar pa, ’n lidmaat van ’n evangeliese godsdiens, besoek het. Hy het altyd woedend geword, terwyl die Getuies kalm gebly het. “Nou verstaan ek waarom”, het sy gesê.
Die dokter en sy gesin het gesê dat hulle besoek hulle beskouing van die Getuies verander het. Hulle gids, José, wat hulle belangstelling opgemerk het, het hulle na die herdenking van Christus se dood genooi en hulle ’n Bybelstudie aangebied. Hulle het dit aanvaar en gesê dat hulle graag na die takkantoor sou kom vir die studie.
Hulle het die volgende week gekom, en José en sy vrou, Beatriz, het hulle in hulle kamer verwelkom. Hulle het soveel vrae gehad dat die eerste studie drie en ’n half uur lank was! Die gesin het die Gedenkmaal op 16 April bygewoon—saam met die traumatoloog se skoonpa—ja, die een wat altyd woedend geword het oor die Getuies se besoeke!
’n Besondere rede tot vreugde was die nuus oor hoeveel Bybellektuur die besoekers saam met hulle huis toe geneem het—500 publikasies, veral Bybels. Party van hulle het gesê dat hulle nooit voorheen ’n Bybel gehad het nie.
’n Vrou wat daar naby woon, het vir Armando, wat na die Bybellektuurstalletjie omgesien het, gesê: “Van nou af sal ek die Getuies se vergaderinge bywoon, want ek weet dat dit die waarheid is.” ’n Paar weke later was Armando bly om hierdie vrou in die Koninkryksaal te sien. Hy sê: “Sy het die boek by haar gehad wat sy tydens haar besoek gekry het. Toe ek haar groet, het sy vir my gesê: ‘Soos jy sien, doen ek wat ek vir jou gesê het ek gaan doen.’”
Die drie ope dae het verbygevlieg. Maar dit was baie opbouend. Lede van die takkantoorpersoneel het die fasiliteite gesien deur die oë van mense wat dit vir die eerste keer besoek het, en dit het hulle waardering vergroot vir hulle voorreg om in een van die takkantore van Jehovah se Getuies te dien.
[Prente op bladsy 24, 25]
1. Motorwerkswinkel, 2. dienstegebou, 3. instandhoudingswerkswinkels, 4. woongeboue, 5. drukkery, 6. ouditorium, 7. besoekersgebou
[Prente op bladsy 25]
Honderde mense het op die uitnodiging na die ope dae gereageer, onder meer studente en lede van die plaaslike polisie