Kinderslagoffers van terrorisme
Jy sien hulle in die skemer op die paaie van Noord-Uganda, duisende kaalvoetkinders. Hulle verlaat die plattelandse dorpies voor sononder en loop na groter stede, soos Gulu, Kitgum en Lira. Nadat hulle daar aangekom het, gaan hulle na geboue, bushaltes, parke en binnehowe. Wanneer die son opkom, sien jy hulle weer op die paaie, op pad huis toe. Waarom volg hulle hierdie vreemde roetine?
SOMMIGE noem hulle nagpendelaars. Maar hierdie jongmense gaan nie om nagskof te werk nie. Hulle verlaat hulle huis teen skemer, want wanneer dit donker word in die bos, is hulle huis ’n gevaarlike plek.
Guerrillamagte val al byna twee dekades lank plattelandse nedersettings in en ontvoer kinders. Elke jaar steel hulle honderde seuns en meisies uit hulle huis en verdwyn dan in die digte bos in. Die kinders word gewoonlik snags ontvoer en word deur die rebelle as jong soldate, bagasiedraers en seksslawe gebruik. As die ontvoerde kinders nie saamwerk nie, sny hulle ontvoerders dalk hulle neus of lippe af. Diegene wat probeer ontsnap en gevang word, word op die verskriklikste manier denkbaar doodgemaak.
Daar is ander jong slagoffers van terrorisme. Die verminkte tieners in Sierra Leone was kleuters toe mans hulle hande en voete met kapmesse afgekap het. Seuns en meisies in Afganistan speel met landmyne wat soos skoenlappers lyk, en hulle verloor hulle vingers of oë wanneer daardie kleurvolle speelgoed ontplof.
Party jongmense wat deur terrorisme geraak word, het ’n ander lot. Byvoorbeeld, in ’n terreuraanval in 1995 in Oklahoma City, VSA, was 19 van die 168 mense wat gesterf het, kinders, waarvan party nog in doeke was. Soos ’n rukwind flikkerende kerse uitdoof, het die bom die lewens van daardie arme kindertjies in ’n oogwink uitgewis. Die terreurdaad het hulle die reg ontneem om kinders te wees, te speel en te lag en in die arms van hulle ouers vertroetel te word.
Dit is onlangse gebeure, maar soos ons sal sien, teister terreurgeweld die mensdom al eeue lank.