Is dit ontwerp?
Die navigasiestelsel van die seeskilpad
● Navorsers beskryf die seeskilpad se migrasie van sy voedselgebied na die strand waar hy uitgebroei het, as “een van die merkwaardigste dinge wat in die diereryk plaasvind”. Hierdie reptiel fassineer hulle al jare lank.
Dink hieraan: Elke twee tot vier jaar gaan die wyfieseeskilpad aan land om haar eiers te lê—waarvan daar omtrent ’n honderd in ’n enkele nes is—en sy versteek dit in die sand. Sodra die klein seeskilpadjies uitgebroei het, vind hulle hulle weg na die oseaan. Dan vertrek hulle op ’n verstommende reis wat altesaam ’n afstand van omtrent 12 900 kilometer kan dek. Jare later keer die wyfieseeskilpaaie, wat nou volwasse is, terug om hulle eie eiers te lê—op dieselfde strand waar hulle uitgebroei het!
Hoe navigeer seeskilpaaie? “Dit wil voorkom asof hulle die een of ander soort magnetiese kaart geërf het”, sê die bioloog Kenneth Lohmann van die Universiteit van Noord-Carolina in die Verenigde State, wat in National Geographic News aangehaal is. Navorsing toon dat die seeskilpad moontlik sy ligging bepaal met behulp van die hoek en intensiteit van die aarde se magnetiese veld. Hierdie verbasende vermoë stel dié klein, weerlose skilpadjies in staat om hulle 12 900 kilometer lange migrasie deur die Atlantiese Oseaan aan te pak, “en hulle doen dit alleen, sonder dat hulle ander seeskilpaaie volg”, sê Lohmann.
Wat dink jy? Het die navigasievermoë van die seeskilpad per toeval ontstaan, of is dit ontwerp?
[Venster op bladsy 25]
INTERESSANTE FEITE
● Nadat die wyfieseeskilpad haar eiers gelê en versteek het, verlaat sy die nes en keer sy nie daarheen terug nie.
● Om uit sy dop te breek, gebruik die klein seeskilpadjie ’n spesiale tand wat ’n karunkel genoem word en wat daarna afval.
● Seeskilpaaie bring 90 persent van hulle lewe in die oseaan deur.
[Foto-erkenning op bladsy 25]
© Masa Ushioda/WaterF/age fotostock