Vrae van lesers
◼ Wat is “die saad van God” wat in Maleagi 2:15 (NW) gemeld word?
Hierdie ingewikkelde vers lui ten dele: “En daar was ’n persoon wat dit nie gedoen het nie, aangesien hy gehad het wat oorgebly het van die gees. En wat het daardie persoon gesoek? Die saad van God.” Die “saad” slaan blykbaar op die eertydse nasie Israel, wat die gevaar van godsdiensbesmetting geloop het toe die vers geskryf is.
Maleagi het gedurende ’n tydperk van landwye sedelike verval geprofeteer. Sommige Israelitiese mans het nie net ‘die dogters van ’n uitlandse god as bruide’ geneem nie, maar het ook van hulle oorspronklike Joodse vrouens, die ‘vrouens van hulle jeug’, geskei om moontlik jonger heidense vrouens te neem. Maar nie alle Israelitiese mans het hulle aan hierdie “gruwel” skuldig gemaak nie (Maleagi 2:11, 13, 14; Deuteronomium 7:3, 4). Maleagi het blykbaar van individue gepraat wat geweier het om hulle huweliksgelofte met ’n medeaanbidder van Jehovah te verbreek en geskryf: “En daar was ’n persoon wat dit nie gedoen het nie, aangesien hy gehad het wat oorgebly het van die gees.”
Die “gees” is God se heilige gees, wat hy oor die nasie uitgestort het. Die ongehoorsame Israeliete het egter daardie gees weerstaan en dit derhalwe bedroef. (Jesaja 63:10; Handelinge 7:51-53, vergelyk Efesiërs 4:30.) Party individuele Jode was getrou aan God se wette, en deur hulle gehoorsaamheid het hulle behou wat “oorgebly het van die gees”. Daardie getroue aanbidders het nie hulle eie selfsugtige genot nagestreef nie. Maleagi het van so ’n individu geskryf: “Wat het daardie persoon gesoek? Die saad van God.” Hierdie “saad” was die eertydse nasie Israel, wat Maleagi gesê het ‘deur God geskape’ is, Hierdie ‘skepping’ het plaasgevind toe Jehovah by die berg Sinai ’n verbond met die Israeliete gesluit en hy hulle sy spesiale “eiendom” en “’n heilige nasie” gemaak het. Die ware “saad” van Abraham wat mense van die hele aarde sou seën, sou deur hierdie nasie kom.—Maleagi 2:10; Exodus 19:5, 6; Genesis 22:18, vgl. NW.
Maar die Israeliete moes op godsdiensgebied rein bly deur nie te trou met mense van die nasies wat Jehovah nie aanbid het nie. Die goddeloosheid van sulke persone sou verderflik wees, soos blyk uit die situasie in Esra se tyd. Die Israeliete het toe “van húlle [die omringende nasies se] dogters vir hulleself en vir hulle seuns geneem, sodat die heilige geslag [“saad”, NW] hom met die volke van die lande vermeng het” (Esra 9:2). Hierdie selfde “groot kwaad” het gedurende die dae van Nehemia, ’n tydgenoot van Maleagi, plaasgevind. Joodse mans wat lojaal aan God was, het die duidelike geestelike gevaar vir hulle en vir die kinders wat uit so ’n verbintenis gebore sou word, besef. Daar was die gevaar dat hulle van Jehovah se aanbidding weggelok kon word deur ’n vrou wat nie aan Hom toegewy was nie. Nehemia het selfs berig dat nie een van die kinders van daardie Jode wat met heidinne getrou het ‘Joods kon praat nie’.—Nehemia 13:23-27.
Die ontroue Jode het hulle eie genot nagestreef ondanks die nadelige godsdiensimpak op hulle nasie, “die saad van God”. Geen wonder dat Maleagi gemaan het nie: “En julle moet julle bewaar met betrekking tot julle gees, en jeens die vrou van jou jeug mag niemand verraderlik handel nie”! (Maleagi 2:15, NW). Die getroue Jode het hulle gees, of gesindheid, bewaar sodat hulle aan hulle Joodse vroue getrou kon bly. Hierdie manne het die godsdiensreinheid van hulle “heilige nasie” hoog aangeslaan. Hulle wou hê dat hulle kinders God se Woord moes lees en met liefde vir Jehovah moes grootword, sodat hulle tot die godsdienskrag van die nasie kon bydra.
Toegewyde Christene moet vandag net so noulettend op huile gees, of oorheersende gesindheid, let. As hulle getroud is, moet hierdie individue nie op verraderlike wyse van hulle eggenotes skei nie. En ’n ongetroude Christen moet ag slaan op die apostel Paulus se raad om “net in die Here” te trou, dit wil sê, om net met ’n ander toegewyde, gedoopte getuie van Jehovah in die huwelik te tree.—1 Korinthiërs 7:39.