Jehovah se reddingsdade vandag
DIE Bybel sê die volgende aangaande Jehovah: “Menigvuldig is die teëspoede van die regverdige, maar uit dié almal red die HERE hom” en “Die Here weet dus om dié wat Hom dien, uit beproewing te red.”—Psalm 34:20; 2 Petrus 2:9, NAV.
Hoe help Jehovah sy volk wanneer hulle in die nood verkeer? Nie deur op wonderdadige wyse die natuurkragte onskadelik te maak of deur ’n ander bonatuurlike daad te gebruik soos baie dink hy moet nie, maar deur ’n ander krag te gebruik wat die meeste mense nie werklik begryp nie—liefde. Ja, Jehovah het sy volk lief, en hy het onder hulle ’n liefde vir mekaar teweeggebring wat so sterk is dat hy vir hulle ongelooflike dinge kan doen.—1 Johannes 4:10-12, 21.
Party meen dalk dat mense in tye van nood voedsel, medisyne en toerusting nodig het—nie liefde nie. Voedsel, medisyne en toerusting is natuurlik belangrik. Maar die apostel Paulus redeneer soos volg: “Al sou ek al die geloof hê, sodat ek berge kon versit, en ek het nie die liefde nie, dan sou ek niks wees nie. En al sou ek al my goed uitdeel, en al sou ek my liggaam oorgee om verbrand te word, en ek het nie die liefde nie, dan sou dit my niks baat nie.”—1 Korinthiërs 13:2, 3.
Ons lees dikwels van noodlenigingsvoorrade wat by hawens lê en sleg word of deur rotte gevreet word terwyl mense wat in die nood verkeer weens siekte en honger omkom. Of nog erger, sulke voorrade val miskien in die hande van hebsugtige en gewetenlose mense wat dit vir eie gewin gebruik. Dit is dus een ding om voorrade beskikbaar te hê, maar heeltemal iets anders om toe te sien dat diegene wat in die nood verkeer daarby baat vind. Ware liefde en besorgdheid kan die verskil maak.
Liefde in aksie
In September 1992 het orkaan Iniki die Hawaise eiland Kauai, wat ’n bevolking van 55 000 het, getref. Gedurende die orkaan, wat met winde van 210 kilometer per uur en rukwinde van tot 260 kilometer per uur gepaardgegaan het, is 2 mense dood en 98 beseer, 75 persent van die huise beskadig, 8 000 dakloos gelaat en skade van ongeveer $1 miljard (R3 miljard) aangerig. Onder die bewoners van hierdie eilandjie was daar sowat 800 Getuies van Jehovah in ses gemeentes. Hoe het hulle gevaar?
Nog voordat Iniki die eiland getref het, het die gemeentelike ouere manne, onder leiding van die reisende opsiener, reeds met al die gemeentelede in verbinding getree om seker te maak dat hulle hulle beveilig het en gereed was vir die storm. Sulke liefdevolle besorgdheid het daartoe bygedra dat nie een Getuie ernstig beseer is of sy lewe verloor het nie.—Vergelyk Jesaja 32:1, 2.
Ondanks die feit dat kommunikasie en vervoer erg ontwrig was, was drie verteenwoordigers van die Wagtoring- Bybel- en Traktaatgenootskap se takkantoor in Honolulu van die eerste mense wat ná die orkaan op die toneel aangekom het, aangesien hulle spesiale toestemming by die burgerlike beskermingsorganisasie verkry het om na Kauai te vlieg. Hulle het dadelik met die plaaslike Getuies in aanraking gekom en het die volgende oggend ’n vergadering gehou sodat hulle die noodlenigingswerk kon beplan. ’n Noodlenigingskomitee is gestig om vas stel wat die behoeftes is en om die nodige voorrade deur die takkantoor in Honolulu te bekom. Hulle het onverpoos gewerk om toe te sien dat die noodlenigingsvoorrade diegene bereik wat in die nood verkeer en dat opruimingswerk gedoen word en die beskadigde huise herstel word.
Getuies op die ander eilande het vinnig gereageer om hulle broers wat in die nood verkeer het te help. Toe die lughawe op Kauai oopgestel is, het 70 Getuies dadelik soontoe gevlieg om te help. Noodlenigingsvoorrade ter waarde van $100 000 (R300 000), wat kragopwekkers, kampstofies, lampe en voedsel ingesluit het, is soontoe gestuur. Een van die Koninkryksale op die eiland is as ’n depot gebruik; party het egter gevrees dat dit geplunder sou word. Op daardie stadium het ’n paar weermagvragmotors by die Koninkryksaal se parkeerterrein ingery en het die bestuurders gevra of hulle hulle vragmotors daar kon parkeer. Die soldate wat aangestel is om by die vragmotors wag te hou, het ook verseker dat die noodlenigingsvoorrade nie gesteel sou word nie.
Die broers het die kragopwekkers van die een huis na die ander geneem en hulle twee of drie uur lank by elke huis laat loop sodat die mense se vrieskaste bruikbaar sou bly. Groepe broers is na verskillende huise gestuur om te help opruim en die skade te herstel. Toe hulle aan die huis van ’n suster gewerk het wie se man haar in die verlede hewig teëgestaan het, het dit die man so geroer dat hy net in trane kon toekyk. ’n Besoeker van die vasteland af wat ’n ander groep Getuies sien werk het, was so beïndruk deur hulle gedrag en organisasie dat hy hulle genader en gevra het wat hulle so anders maak. Toe ’n broer verduidelik het dat dit hulle liefde vir God en vir hulle mede-Christene is, het die man gevra: “Hoe kan ek God leer ken?” (Mattheüs 22:37-40). Toe het hy bygevoeg: “Julle mense is so georganiseerd dat julle waarskynlik sal sorg dat iemand vir my by my huis wag wanneer ek na Florida terugkeer!”
Jehovah se Getuies het gehelp om altesaam 295 huise op Kauai op te ruim en te herstel. Van hierdie getal het 207 geringe herstelwerk nodig gehad, maar 54 was erg beskadig en 19 was heeltemal verwoes. Dit was ook ’n deel van hulle werk om elke Getuie op die eiland te besoek om seker te maak dat elkeen geholpe was. Toe voorrade aan ’n suster afgelewer is, het ’n buurman wat ’n Boeddhis is, gesê dat hy nie eens ’n teesakkie van sy groep af gekry het nie. ’n Ander vrou, wie se huis deur ’n groep Getuies skoongemaak is, het gesê: “Julle kom al lank na my deur toe, en ek het julle as goeie mense beskou, maar hierdie daad van naasteliefde wys my waarvoor julle organisasie staan. Dankie vir al julle harde werk.”
Diegene wat oor die noodlenigingswerk toesig gehou het, het nie net na die materiële behoeftes van al hulle mede-Christene omgesien nie, maar was net so besorg oor hulle geestelike welsyn. Minder as twee dae ná die orkaan, het verskeie gemeentes hulle vergaderinge reeds weer begin hou. Klein boekstudiegroepe is spoedig weer in werking gestel. Tien ouere manne van die ander eilande het na Kauai gekom om die plaaslike ouere manne te help sodat elke Getuie op die eiland ’n herdersbesoek kon ontvang. Die volgende Sondag het al ses gemeentes ’n Wagtoring-studie gehad, sowel as ’n toespraak van 30 minute oor noodlenigingsprosedures deur ’n lid van die Noodlenigingskomitee en ’n slottoespraak van 30 minute deur ’n lid van die Takkomitee wat vir hierdie doel van Honolulu af gekom het. ’n Ooggetuie berig: “Almal is vertroos deur die goeie riglyne wat gegee is en het geestelik toegerus gevoel om hulle oorblywende probleme aan te pak. Die meeste het trane in hulle oë gehad toe die program ten einde geloop het en daar was ’n spontane applous.”
’n Wêreldwye broederskap
Sulke liefde en besorgdheid is ’n kenmerk van Jehovah se volk deur die hele wêreld. Toe Westelike Samoa omtrent ’n jaar tevore deur sikloon Val getref is, is aansienlike skade aangerig, maar Jehovah se Getuies in ander wêrelddele het hulle broers daar te hulp gesnel. Later, toe die regering alle godsdienste—onder andere Jehovah se Getuies—van geld voorsien het om hulle geboue te herstel, het die Getuies die geld teruggestuur saam met ’n brief wat gesê het dat al hulle skade reeds herstel was en dat die geld gebruik kon word om van die regeringsgeboue te herstel. ’n Plaaslike koerant het van hulle optrede melding gemaak. Toe ’n regeringsamptenaar dit gesien het, het hy vir ’n Getuie gesê dat hy ’n bietjie skaam voel oor sy eie kerk, want hulle het die geld van die regering aanvaar ondanks die feit dat hulle geboue wat gedurende die sikloon beskadig is deur versekering gedek was.
Toe die Ouvèze-rivier in die suidooste van Frankryk in September 1992 sy walle oorstroom en in Vaison-la-Romaine en 15 omliggende gemeenskappe verwoesting gesaai het, het die Getuies eweneens vinnig gereageer. Die vloed het in een nag 40 lewens geëis, 400 huise verwoes, honderde ander beskadig en duisende gesinne sonder water of elektrisiteit gelaat. Vroeg die volgende oggend was Getuies van die plaaslike gemeentes die eerstes wat die vloedslagoffers kom help het. Diegene wat dakloos gelaat is, is op liefdevolle wyse deur Getuiegesinne in die omgewing ingeneem. Honderde Getuies het van oral gekom om te help. ’n Noodlenigingskomitee is in die nabygeleë stad Orange gestig om die werk van vier spanne vrywilligers te koördineer, wat modder verwyder en huise skoongemaak het, hope modderbesmeerde klere gewas het en kos gekook en dit tesame met drinkwater in al die geteisterde gebiede afgelewer het. Hulle het selfs aangebied om ’n plaaslike skool en verskeie munisipale geboue op te ruim. Hulle onvermoeide pogings is deur sowel hulle broers as mense in die gemeenskap waardeer.
Net soos alle ander mense het Jehovah se Getuies op baie ander plekke al weens rampe, soos vloede, storms en aardbewings, gely. Aangesien hulle besef dat hierdie dinge die gevolg van onvoorsiene of onvermydelike omstandighede is, werp hulle nie die blaam op God of op enigiemand anders nie (Prediker 9:11, NW). Hulle het eerder die vertroue dat die selfopofferende liefde van hulle medegelowiges tot hulle hulp sal kom ongeag watter rampspoedige omstandighede hulle oorval. Sulke liefdevolle dade is die gevolg van die geloof wat hulle in gemeen het. Die dissipel Jakobus verduidelik: “As daar nou ’n broeder of suster naak is en aan die daaglikse voedsel gebrek het, en een uit julle sou vir hulle sê: Gaan heen in vrede, word warm, word versadig, maar julle gee hulle nie wat vir die liggaam nodig is nie—wat baat dit? Net so is ook die geloof, as dit geen werke het nie, in sigself dood.”—Jakobus 2:15-17.
Die bron van ware beskerming
Jehovah se Getuies verwag nie wonderwerke in die vorm van Goddelike ingryping van die een of ander aard nie, maar besef eerder dat hulle beskerming kan vind in hulle wêreldwye Christelike broederskap. Trouens, die dinge wat daardie broederskap in tye van nood vermag, is niks minder as wonderdadig nie. Hulle onthou Jesus se woorde in Mattheüs 17:20: “As julle geloof het soos ’n mosterdsaad sal julle vir hierdie berg sê: Gaan weg hiervandaan daarnatoe! en hy sal weggaan, en niks sal vir julle onmoontlik wees nie.” Ja, struikelblokke so groot soos berge sal verdwyn wanneer ware Christelike geloof, tesame met liefde, tot aksie oorgaan.
Jehovah se volk in alle wêrelddele voel die beskermende hand van hulle God in hierdie onbestendige en gevaarlike tye. Hulle voel soos die psalmis gevoel het: “Ek wil in vrede gaan lê en meteens aan die slaap raak; want U, o HERE, alleen laat my in veiligheid woon” (Psalm 4:9 NW). Hulle bepaal hulle aandag met vertroue by die taak wat aan hulle opgedra is: “Hierdie evangelie van die koninkryk sal verkondig word in die hele wêreld tot ’n getuienis vir al die nasies; en dan sal die einde kom” (Mattheüs 24:14). En hulle sien met sekerheid uit na die verwesenliking van Jehovah se belofte van ’n vreedsame, regverdige nuwe wêreld, waarin hulle nooit weer rampe—hetsy dit rampe is wat deur die mens of deur die natuurkragte veroorsaak word—sal ondervind nie.—Miga 4:4.
[Prente op bladsy 12]
Getuies het van oral gekom om vloedslagoffers te help