Vrae van lesers
Is dit volgens die Skrif gepas vir ’n Christen om in die hof sy hand op die Bybel te sit en te sweer dat hy die volle waarheid sal praat?
Elkeen moet ’n persoonlike besluit in dié verband neem (Galasiërs 6:5). Daar is egter geen Bybelse beswaar teen die aflê van ’n eed om die waarheid in ’n hof te praat nie.
Dit is lank reeds ’n algemene gebruik om ’n eed af te lê. In die ou tyd het die Grieke byvoorbeeld hulle hand na die hemel opgelig of aan ’n altaar geraak terwyl hulle ’n eed gesweer het. Wanneer ’n Romein ’n eed in die hof moes aflê, het hy ’n klip in sy hand gehou en gesweer: “As ek willens en wetens bedrieg, mag [die god] Jupiter, terwyl hy die stad en vesting red, alles wat goed is van my af wegwerp, soos ek hierdie klip weggooi.”—Cyclopedia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature, deur John McClintock en James Strong, Deel VII, bladsy 260.
Sulke dade het getoon dat mense die bestaan erken het van ’n Goddelike mag wat kan sien wat mense doen en teenoor wie hulle aanspreeklik is. Van die vroegste tye af het ware aanbidders van Jehovah besef dat hy bewus is van wat hulle sê en doen (Spreuke 5:21; 15:3). Hulle het as ’t ware in God se teenwoordigheid of met hom as getuie ’n eed afgelê. Boas, Dawid, Salomo en Sedekia het dit byvoorbeeld gedoen (Rut 3:13; 2 Samuel 3:35; 1 Konings 2:23, 24; Jeremia 38:16). Aanbidders van die ware God het ook toegelaat dat ander hulle onder eed stel. Dit was so in die geval van Abraham en van Jesus Christus.—Genesis 21:22-24; Matteus 26:63, 64.
Iemand wat ’n eed voor Jehovah afgelê het, het soms ook ’n gebaar gemaak. Abram (Abraham) het vir die koning van Sodom gesê: “Ek hef my hand op in ’n eed tot Jehovah, die Allerhoogste God, Voortbringer van hemel en aarde” (Genesis 14:22). ’n Engel wat met die profeet Daniël gepraat het, het ‘sy regterhand en sy linkerhand na die hemel opgehef en gesweer by die Een wat vir onbepaalde tyd lewe’ (Daniël 12:7). Daar word selfs simbolies van God gesê dat hy sy hand ophef in ’n eed.—Deuteronomium 32:40; Jesaja 62:8.
Daar is dus geen skriftuurlike beswaar teen die aflê van ’n eed nie. Maar ’n Christen hoef nie ’n eed af te lê om alles wat hy sê, te bevestig nie. Jesus het gesê: “Laat julle woord Ja eenvoudig Ja beteken, julle Nee, Nee” (Matteus 5:33-37). Die dissipel Jakobus het ’n soortgelyke stelling gemaak. Toe hy gesê het: “Hou op om te sweer”, het hy daarteen gewaarsku om vir elke nietigheid ’n eed af te lê (Jakobus 5:12). Nie Jesus of Jakobus het gesê dat dit verkeerd is om in die hof te sweer dat ’n mens die waarheid sal praat nie.
Gestel ’n Christen word in die hof gevra om te sweer dat sy getuienis waar is, wat dan? Hy meen dalk dat hy so ’n eed kan aflê. Andersins word hy dalk toegelaat om te bevestig dat hy nie leuens vertel nie.—Galasiërs 1:20.
Wanneer dit in die hof vereis word dat ’n mens jou hand oplig of dit op die Bybel sit wanneer jy sweer, besluit ’n Christen dalk dat hy dit kan doen. Hy hou moontlik Bybelse voorbeelde in gedagte waar ’n eed met ’n gebaar gepaardgegaan het. Maar vir ’n Christen is die feit dat hy voor God sweer om die waarheid te praat, belangriker as enige gebaar wat hy maak wanneer hy ’n eed aflê. So ’n eed is ’n ernstige saak. As ’n Christen meen dat hy in hierdie omstandighede ’n vraag kan en moet beantwoord, moet hy onthou dat hy onder eed is om die waarheid te praat, iets wat ’n Christen natuurlik te alle tye wil doen.