Хош хәбәрә гулаг асмаг истәмәјәндә
1 Инсанын һәгигәтә гулаг асмаг истәмәдији ҝөз габағындадырса, сөһбәтимизи неҹә јекунлашдырмалыјыг? (Сүл. мәс. 15:23; 25:11). Һәмин инсанда мараг ојатмаг үчүн ҹанфәшанлыг етмәли, гапыны үзүмүзә чырпмамыш әдәбијјат тәклиф етмәли, јохса һәмин адамын фикринә һөрмәтлә јанашыб сөһбәти кәсмәлијик? (Ваиз 3:7).
2 Дәрракәли тәблиғчи, бәзи алверчиләр кими, тәзјиг методундан истифадә едиб хош хәбәри һеч кимә зорла јеритмир. Әксинә, Падшаһлыг хәбәрини ајдын вә башадүшүлән тәрздә чатдырыр, гәрары һәмсөһбәтинин үзәринә бурахыр. Һеч Јеһова да кимисә Она ибадәт етмәјә мәҹбур етмир, бу сечими һәр кәсин өз өһдәсинә бурахыр (Јешуа 24:15). Фикримизи ајдын шәкилдә ифадә етмишиксә, һәмсөһбәтимиз дә дедикләримизи баша дүшүбсә, амма она мараглы олмадығыны билдирирсә, даһа бизлик бир шеј галмыр.
3 Әҝәр о, тәклиф етдијимиз әдәбијјаты ҝөтүрмүрсә вә ја Мүгәддәс Китаб өјрәнмәкдән имтина едирсә, она «дүшмән» ҝөзү илә бахмамалыјыг. Өзүмүздән дә билирик ки, инсан бу ҝүн беләдир, сабаһ елә. Һәр бир һалда, биз меһрибанҹасына белә дејә биләрик: «Сизинлә бир нечә дәгигә сөһбәт етмәк мәним үчүн чох хош иди. Истәјәрдим јенә ҝәлиб сизинлә бир нечә дәгигә дә сөһбәт едим».
4 Бу үсул һансы нәтиҹәни верә биләр? Бир шеји дејә биләрик ки, фикрини нәзәрә алмағын вә гәрарына һөрмәтлә јанашмағын һәмсөһбәтинин хошуна ҝәләҹәк. Ола билсин, мүлајимлик ҝөстәриб ҝүзәштә ҝетдијин үчүн о, ҝәлән дәфә сәнә гулаг асаҹаг. Јох әҝәр сән ону сон һәддә чатдырсан, о, сөһбәти кәсәҹәк.
5 Һәтта ев сакини дејибсә ки, әлиндә иши вар вә буна ҝөрә кәлмә кәсмәјә имканымыз олмајыбса, онун вәзијјәтини мүлајимликлә гәбул едиб дејә биләрсән: «Јәгин разылашарасыныз ки, һеч нәјә вахт чатдырмаг олмур?» Сонра әлиндәки нәшри она узадыб тәклиф едә биләрсән: «Вахтыныз оланда буну ҝөздән кечирә биләрсиниз. Ҝәлән дәфә исә бу һагда бир аз сөһбәт едә биләрик».
6 Бәлкә дә, инсан, доғрудан да, мәшғулдур. Амма ола билсин, әввәлләр һансыса тәблиғчи вә ја алверчи онунла узун-узады сөһбәт апарыб дејә, инди о, сөһбәтдән гачмаг үчүн белә дејир. Јахуд да о фикирләшир ки, она башағрысы олмасын дејә, сөһбәти башламамыш дајандырсын. Амма сәнин анлајышла јанашмағыны вә диггәтҹиллијини ҝөрүб сөһбәти давам етдирмәк истәјә биләр. Әҝәр белә бир шеј баш версә, ағылла давраныб сөһбәти вахтында битир.
7 Бизим вердијимиз мәсләһәтләрин мәғзи о дејил ки, әҝәр кимсә етираз етсә, әлимизи јанымыза салмалыјыг вә ја онун Падшаһлыг хәбәрини гәбул етмәси үчүн бир аз сәј ҝөстәрмәклә кифајәтләнмәлијик (2 Кор. 5:20). Вахт вә шәраит инсанын сөзләримизә мараг ҝөстәрмәсинә вә ја гулаг асмасына тәсир едә биләр. Буна ҝөрә дә ҝәлин киминсә барәсиндә тәгдимәмизә бир дәфә гулаг асмадығына ҝөрә гәрар чыхармајаг. Әҝәр ҝөрүрүксә ки, зеһни дедикләримизә гаршы бағлыдыр, онда сөһбәти онун гапыны үзүмүзә өртәҹәји ана гәдәр давам етдирмәмәлијик. Әксинә, инсан марагланмајанда сөһбәти дүзҝүн шәкилдә битирә билсәк, она даһа чох хејримиз дәјә биләр.