Əyyub

2 Bir gün yenə Allah oğulları+ Yehovanın hüzuruna gəldilər.+ Şeytan da onların arasında Yehovanın hüzuruna gəldi.+

2 Yehova Şeytandan soruşdu: «Haradan gəlirsən?» «Dünyanı gəzib-dolaşırdım»,+ — deyə Şeytan Yehovaya cavab verdi. 3 Yehova ona dedi: «Qulum Əyyuba fikir verdin? Dünyada onun kimi dürüst, kamil,*+ Allahdan qorxan, şərdən uzaq duran ikinci adam yoxdur. Nahaqdan Məni vadar edirsən ki, onu məhv edim,+ halbuki o, kamilliyindən dönmür».+ 4 Şeytan Yehovaya cavab verdi: «Dəri əvəzinə dəri! İnsan canından ötrü hər şeyini verər. 5 Əlini uzadıb onun ətinə, sümüyünə toxun, o, düz Sənin üzünə lənət edəcək».+

6 Onda Yehova Şeytana dedi: «Budur, o, sənin ixtiyarındadır. Təkcə canına dəymə!» 7 Beləliklə, Şeytan Yehovanın hüzurundan çıxıb getdi və Əyyubu təpədən-dırnağacan ağrıyan çibanlara+ mübtəla etdi. 8 Əyyub yaralarını qaşımaq üçün bir saxsı parçası götürüb külün içində oturdu.+

9 Axırda arvadı ona dedi: «Sən hələ də kamil qalmaq istəyirsən? Lənət et Allaha, öl qurtar!» 10 «Lap səfeh qadınlar kimi danışırsan. Deyirsən, Allahdan ancaq yaxşı şeyləri qəbul edək, pis şeyləri qəbul etməyək?»+ — deyə Əyyub cavab verdi. Bütün bunların müqabilində Əyyubun dilindən ona günah qazandıran bir kəlmə söz çıxmadı.+

11 Əyyubun başına gəlmiş bu müsibətləri eşidən üç yoldaşı — təhmani Əlifəz+, şuhi+ Bildad+ və nəhmati Söfər+ — hər biri öz məmləkətindən yola düşüb gəldi. Onlar danışdılar ki, birlikdə Əyyubun yanına gedib onun dərdinə şərik olsunlar və ona təsəlli versinlər. 12 Bu kişilər uzaqdan baxanda Əyyubu tanımadılar. Hönkür-hönkür ağlayıb yaxalarını cırdılar və torpaq götürüb başlarına tökdülər.+ 13 Yeddi gün, yeddi gecə Əyyubla birgə yerdə oturdular. Heç biri ağzını açıb söz demədi, axı görürdülər ki, onun dərdi böyükdür.+