‘Mentinaha ang Panaghiusa nga Inyong Nabatonan Pinaagi sa Balaang Espiritu’
GIDASIG ni apostol Pablo ang mga Kristohanon sa Efeso nga padayong “mag-inantosay tungod sa gugma, nga maningkamot pag-ayo nga makigdinaitay aron mamentinar ang panaghiusa nga [ilang] nabatonan pinaagi sa balaang espiritu.”—Efe. 4:2, 3.
Ang “panaghiusa” nga atong nabatonan maoy “pinaagi sa balaang espiritu” sa Diyos. Pero sumala sa gipakita ni Pablo, ang panaghiusa angayng mentinahon. Kang kinsang responsibilidad ang pagmentinar niana? Responsibilidad ni sa matag Kristohanon.
Hunahunaa ni nga ilustrasyon: Ibutang ta nga naay naghatag nimog bag-ong sakyanan. Kinsay naay responsibilidad sa pagmentinar ani? Siyempre ikaw. Dili nimo puwedeng basolon ang naghatag nimo sa sakyanan kon maguba ni kay wala nimo atimana.
Sa susama, ang atong panaghiusa maoy regalo gikan sa Diyos, pero responsibilidad sa matag usa nato ang pagmentinar niana. Kon dili maayo ang atong relasyon sa usa ka igsoon, angay natong pangutan-on ang atong kaugalingon, ‘Naa ba koy gihimo aron dili mawala ang among panaghiusa?’
‘MANINGKAMOT PAG-AYO’ NGA MAMENTINAR ANG PANAGHIUSA
Sama sa giingon ni Pablo, naay mga panahon nga lisod gyod magkahiusa, ilabina kon naay igsoon nga nakahimog dili maayo nato. Kon mahitabo na, kinahanglan ba gyod nga estoryahon nato ang maong igsoon bahin sa problema aron mamentinar ang panaghiusa? Dili ra pod. Puwede nimong pangutan-on ang imong kaugalingon, ‘Kon ako siyang estoryahon bahin sa iyang nahimo, makatabang ba ni nga magkasuod mi, o makapasamot na hinuon ni sa problema?’ Usahay, mas maayo nga palabyon na lang nimo ang nahitabo ug pasayloon ang igsoon.—Prov. 19:11; Mar. 11:25.
Pangutan-a ang kaugalingon, ‘Kon ako siyang estoryahon bahin sa iyang nahimo, makatabang ba ni nga magkasuod mi, o makapasamot na hinuon ni sa problema?’
Si apostol Pablo misulat nga angay tang “mag-inantosay tungod sa gugma.” (Efe. 4:2) Usa ka reperensiya nag-ingon nga kini nga ekspresyon puwedeng magpasabot nga “dawaton nato kon unsa sila.” Sa ato pa, dawaton nato nga ang mga igsoon dili hingpit, sama nato. Siyempre, naningkamot ta nga isul-ob ang “bag-ong personalidad.” (Efe. 4:23, 24) Pero naa gyoy mga panahon nga masipyat ta. (Roma 3:23) Kon dawaton nato nga kitang tanan dili hingpit, mas dali tang makapailob ug makapasaylo, ug tungod ana padayon tang magkahiusa.
Kon pilion nato nga makigdait ug magpasaylo, bisan diha lang sa atong kasingkasing, padayon tang magkahiusa. Ang Gregong pulong nga gihubad ug “makigdinaitay” sa Efeso 4:3 puwede pong magtumong sa lig-ong mga tissue sa atong lawas nga nagdugtong sa atong mga bukog. (Itandi ang Colosas 2:19.) Sama niini nga mga tissue, ang pagpakigdait ug pagpakitag gugma nagdugtong o nagtabang nato nga magpabiling nahiusa sa atong mga igsoon bisan dihang naa tay mga dili pagsinabtanay.
Busa kon naay igsoon nga nakapasakit o nakapalagot nimo, paningkamoti nga sabton siya imbes nga magpokus lang sa sayop nga iyang nahimo. (Col. 3:12) Kay kitang tanan dili man hingpit, basig naa pod kay nahimo nga nakapasakit sa uban. Ang paghinumdom ana makatabang nimo nga himoon ang imong maarangan aron “mamentinar ang panaghiusa.”