Cân 98 (220)

Ein Paradwys: Presennol a Dyfodol

(2 Corinthiaid 12:3)

1. Am ein paradwys lân ysbrydol

Clod i ti Jehofah Dduw.

Wrth gydgyfarfod cawn ddoethineb

Ac arweiniad sut i fyw.

Yn llawen diolchwn

Am fendithion hael;

Braint yw dy was’naethu

Yn ffyddlon ddi-ffael!

Wrth garu Duw a’n holl gymdogion

Undod pur a llon fwynhawn.

Cryfhau wna hyn ein gweinidogaeth

A pharhau yn deyrngar wnawn!

2. Rhoddaist i Grist hawl llywodraethu

Ac i farnu’r ddynolryw;

’Nawr ar ddeheulaw dy Fawrhydi

Brenin teilwng, cyfiawn yw.

D’oleuni Jehofah

Ddaw yn ei iawn bryd;

Dy fwriad yw casglu’r

Ffyddloniaid ynghyd.

Boed ein hymddygiad yn dderbyniol

Wrth bregethu’r newydd da,

Gan ddysgu’r defaid rai addfwynaf!

Cynnydd hyn a sicirha.

3. Ar ôl i ryfel brwydr dydd mawr

Duw Jehofah ddod i ben,

Bwrir drwg Satan a’i gythreuliaid

I’r pwll garchar am eu sen.

Dy holl weision ffyddlon

O’r beddau’n fyw dônt,

Ac mewn gwerthfawrogiad

Gwasanaeth llon rônt.

Ar ddae’r baradwys daw perffeithrwydd;

Crist fel archoffeiriad mawr

Fydd yn gweinyddu, i’r ddynoliaeth,

Les ei aberth drud, gwerthfawr.