Παροιμίες
3 Υἱὲ μου, μή λησμονῇς τοὺς νόμους μου,
καὶ ἡ καρδία σου ἄς φυλάττῃ τὰς ἐντολὰς μου.
2 Διότι μακρότητα ἡμερῶν καὶ ἔτη ζωῆς
καὶ εἰρήνην θέλουσι προσθέσει εἰς σέ.
3 Ἔλεος καὶ ἀλήθεια ἄς μή σὲ ἐγκαταλίπωσι·
δέσον αὐτὰς περὶ τὸν τράχηλόν σου·
ἐγχάραξον αὐτὰς ἐπὶ τὴν πλάκα τῆς καρδίας σου·
4 οὕτω θέλεις εὑρεῖ χάριν καὶ εὔνοιαν
ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων.
5 Ἔλπιζε ἐπὶ Κύριον ἐξ ὅλης σου τῆς καρδίας,
καὶ μή ἐπιστηρίζεσαι εἰς τὴν σύνεσίν σου·
6 ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς σου αὐτὸν γνώριζε,
καὶ αὐτὸς θέλει διευθύνει τὰ διαβήματά σου.
7 Μή φαντάζεσαι σεαυτὸν σοφόν·
φοβοῦ τὸν Κύριον καὶ ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ.
8 Τοῦτο θέλει εἶσθαι ἴασις εἰς τὰ νεῦρά σου
καὶ μυέλωσις εἰς τὰ ὀστᾶ σου.
9 Τίμα τὸν Κύριον ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων σου
καὶ ἀπὸ τῶν ἀπαρχῶν πάντων τῶν γεννημάτων σου·
10 καὶ θέλουσιν ἐμπλησθῆ αἱ σιτοθῆκαι σου ἀπὸ ἀφθονίας
καὶ οἱ ληνοὶ σου θέλουσιν ἐκχειλίζει ἀπὸ νέου οἴνου.
11 Υἱὲ μου, μή καταφρόνει τὴν παιδείαν τοῦ Κυρίου
καὶ μή ἀθύμει ἐλεγχόμενος ὑπ᾿ αὐτοῦ.
12 Διότι ὁ Κύριος ἐλέγχει ὅντινα ἀγαπᾷ,
καθὼς καὶ ὁ πατήρ τὸν υἱόν, εἰς τὸν ὁποῖον εὐαρεστεῖται.
13 Μακάριος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις εὕρηκε σοφίαν,
καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ἀπέκτησε σύνεσιν·
14 Διότι τὸ ἐμπόριον αὐτῆς εἶναι καλήτερον παρὰ τὸ ἐμπόριον τοῦ ἀργυρίου
καὶ τὸ κέρδος αὐτῆς παρὰ χρυσίον καθαρόν.
15 Εἶναι τιμιωτέρα πολυτίμων λίθων·
καὶ πάντα ὅσα ἐπιθυμήσῃς δὲν εἶναι ἀντάξια αὐτῆς.
16 Μακρότης ἡμερῶν εἶναι ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτῆς·
ἐν τῇ ἀριστερᾷ αὐτῆς, πλοῦτος καὶ δόξα.
17 Αἱ ὁδοὶ αὐτῆς εἶναι ὁδοὶ τερπναὶ
καὶ πᾶσαι αἱ τρίβοι αὐτῆς εἰρήνη.
18 Εἶναι δένδρον ζωῆς εἰς τοὺς ἐναγκαλιζομένους αὐτήν·
καὶ μακάριοι οἱ κρατοῦντες αὐτήν.
19 Διὰ τῆς σοφίας ἐθεμελίωσεν ὁ Κύριος, τὴν γῆν
ἐστερέωσε τοὺς οὐρανοὺς ἐν συνέσει.
20 Διὰ τῆς γνώσεως αὐτοῦ αἱ ἄβυσσοι ἠνοίχθησαν
καὶ τὰ νέφη σταλάζουσι δρόσον.
21 Υἱὲ μου, ἄς μή ἀπομακρυνθῶσι ταῦτα ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν σου·
φύλαττε ὀρθήν βουλήν καὶ φρόνησιν·
22 καὶ θέλει εἶσθαι ζωή εἰς τὴν ψυχήν σου
καὶ χάρις εἰς τὸν τράχηλόν σου.
23 Τότε θέλεις περιπατεῖ ἀσφαλῶς τὴν ὁδὸν σου,
καὶ ὁ ποῦς σου δὲν θέλει προσκόψει.
24 Ὅταν πλαγιάζῃς, δὲν θέλεις τρομάζει·
μάλιστα θέλεις πλαγιάζει, καὶ ὁ ὕπνος σου θέλει εἶσθαι γλυκύς.
25 Δὲν θέλεις τρομάξει ἀπὸ αἰφνιδίου φόβου
οὐδὲ ἀπὸ τοῦ ὀλέθρου τῶν ἀσεβῶν, ὅταν ἐπέλθῃ·
26 Διότι ὁ Κύριος θέλει εἶσθαι ἡ ἐλπὶς σου,
καὶ θέλει φυλάξει τὸν πόδα σου ἀπὸ τοῦ νὰ πιασθῇ.
27 Μή ἀρνηθῇς τὸ καλὸν πρὸς ἐκείνους, εἰς τοὺς ὁποίους πρέπει,
ὅταν ἦναι ἐν τῇ χειρὶ σου νὰ κάμνῃς αὐτό.
28 Μή εἴπῃς πρὸς τὸν πλησίον σου, Ὕπαγε καὶ ἐπανάστρεψον
καὶ αὔριον θέλω σοὶ δώσει·
ἐνῷ ἔχεις τοῦτο παρὰ σεαυτῷ.
29 Μή μηχανεύου κακὸν κατὰ τοῦ πλησίον σου,
ἐνῷ πεποιθὼς κατοικεῖ μετὰ σοῦ.
30 Μή μάχου τινὰ ἀναιτίως,
ἐὰν δὲν ἔκαμε κακὸν εἰς σέ.
31 Μή ζήλευε τὸν βίαιον ἄνθρωπον
καὶ μή ἐκλέξῃς μηδεμίαν ἐκ τῶν ὁδῶν αὐτοῦ·
32 διότι ὁ Κύριος βδελύττεται τὸν σκολιόν·
τὸ δὲ ἀπόρρητον αὐτοῦ φανερόνεται εἰς τοὺς δικαίους.
33 Κατάρα Κυρίου ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ ἀσεβοῦς·
εὐλογεῖ δὲ τὴν κατοικίαν τῶν δικαίων.
34 Βεβαίως αὐτὸς ἀντιτάττεται εἰς τοὺς ὑπερηφάνους·
εἰς δὲ τοὺς ταπεινοὺς δίδει χάριν.
35 Οἱ σοφοὶ θέλουσι κληρονομήσει δόξαν·
τὸ δὲ ὕψος τῶν ἀφρόνων θέλει εἶσθαι ἡ ἀτιμία.