Ιανουάριος

Ο Ιησούς «είδε» τη θλιμμένη μητέρα και έπειτα «τη σπλαχνίστηκε». (Λουκ. 7:13) Ο Ιησούς δεν ένιωσε απλώς ευσπλαχνία για τη μητέρα, αλλά επίσης της έδειξε τη συμπόνια του. Της μίλησε, αναμφίβολα με καθησυχαστικό τόνο, και της είπε: «Μην κλαις». Έπειτα, πήρε την πρωτοβουλία να κάνει κάτι. Επανέφερε τον γιο της στη ζωή και «τον έδωσε στη μητέρα του». (Λουκ. 7:14, 15) Τι μπορούμε να μάθουμε από το θαύμα που έκανε ο Ιησούς ανασταίνοντας τον γιο της χήρας; Παίρνουμε ένα μάθημα σχετικά με την εκδήλωση συμπόνιας σε εκείνους που πενθούν. Σαν τον Ιησού, μπορούμε να καλλιεργούμε συμπόνια για τους πενθούντες με το να είμαστε παρατηρητικοί. Μπορούμε να παίρνουμε την πρωτοβουλία να δείχνουμε συμπόνια λέγοντας και κάνοντας ό,τι μπορούμε για να τους βοηθήσουμε και να τους παρηγορήσουμε. (Παρ. 17:17· 2 Κορ. 1:3, 4· 1 Πέτρ. 3:8) Ακόμα και απλά λόγια και μικρές χειρονομίες μπορούν να σημαίνουν πολλά. w23.04 15:13-15

Παρότι ο Ιησούς ξέρει ότι ο φίλος του ο Λάζαρος πέθανε, παραμένει εκεί που είναι άλλες δύο ημέρες και κατόπιν ξεκινάει για τη Βηθανία. Όταν φτάνει λοιπόν εκεί ο Ιησούς, ο Λάζαρος είναι ήδη νεκρός τέσσερις ημέρες. Ο Ιησούς σκοπεύει να κάνει κάτι που θα ωφελήσει τους φίλους του και θα δοξάσει τον Θεό. (Ιωάν. 11:6, 11, 17) Από αυτή την αφήγηση, αντλούμε ένα μάθημα για τη φιλία. Σκεφτείτε το εξής: Όταν η Μαρία και η Μάρθα έστειλαν μήνυμα στον Ιησού, δεν του ζήτησαν να έρθει στη Βηθανία. Του είπαν απλώς ότι ο αγαπημένος του φίλος ήταν άρρωστος. (Ιωάν. 11:3) Όταν πέθανε ο Λάζαρος, ο Ιησούς θα μπορούσε να τον αναστήσει από απόσταση. Ωστόσο, επέλεξε να πάει στη Βηθανία για να είναι μαζί με τις φίλες του, τη Μαρία και τη Μάρθα. Έχετε εσείς κάποιον φίλο που θα σπεύσει στο πλευρό σας χωρίς να του το ζητήσετε; Τότε ξέρετε ότι μπορείτε να υπολογίζετε στη βοήθειά του σε «καιρούς στενοχώριας». (Παρ. 17:17) Όπως ο Ιησούς, ας είμαστε και εμείς τέτοιοι φίλοι για τους άλλους! w23.04 16:10-11

Όταν περνάμε μια δοκιμασία, ίσως νιώθουμε ότι ο νέος κόσμος του Ιεχωβά δεν θα έρθει ποτέ. Μήπως αυτό σημαίνει ότι η πίστη μας είναι αδύναμη; Όχι απαραίτητα. Σκεφτείτε ένα παράδειγμα. Στα μέσα ενός ιδιαίτερα παγερού χειμώνα, ίσως νιώθουμε ότι το καλοκαίρι δεν θα έρθει ποτέ. Και όμως το καλοκαίρι έρχεται. Παρόμοια, όταν είμαστε πολύ αποθαρρυμένοι, ίσως νιώθουμε ότι ο νέος κόσμος δεν θα έρθει ποτέ. Αν όμως η πίστη μας είναι ισχυρή, ξέρουμε ότι οι υποσχέσεις του Θεού θα εκπληρωθούν. (Ψαλμ. 94:3, 14, 15· Εβρ. 6:17-19) Με αυτή την πεποίθηση, μπορούμε να συνεχίζουμε να βάζουμε τη λατρεία του Ιεχωβά στην πρώτη θέση στη ζωή μας. Ας εξετάσουμε έναν ακόμη τομέα στον οποίο απαιτείται ισχυρή πίστη​—το έργο κηρύγματος. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι «τα καλά νέα» σχετικά με τον ερχόμενο νέο κόσμο του Θεού είναι εξωπραγματικά. (Ματθ. 24:14· Ιεζ. 33:32) Δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε στον σκεπτικισμό τους να μας επηρεάσει. Για να μην αφήσουμε να συμβεί αυτό, πρέπει να ενισχύουμε συνεχώς την πίστη μας. w23.04 19:6-7, 14

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί αν απαντάει ο Ιεχωβά στις προσευχές σας; Αν ναι, δεν είστε οι μόνοι. Αρκετοί αδελφοί και αδελφές έχουν εκφράσει αυτή την ανησυχία, ιδίως σε κάποια δύσκολη περίοδο της ζωής τους. Αν μας βασανίζει κάποιο πρόβλημα, ίσως και εμείς το βρίσκουμε πιο δύσκολο να διακρίνουμε πώς απαντάει ο Ιεχωβά στις προσευχές μας. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά απαντάει στις προσευχές των λάτρεών του; Οι Γραφές μάς διαβεβαιώνουν ότι ο Ιεχωβά μάς αγαπάει βαθιά και ότι είμαστε πολύτιμοι για εκείνον. (Αγγ. 2:7· 1 Ιωάν. 4:10) Γι’ αυτό, μας καλεί να ζητάμε τη βοήθειά του μέσω προσευχής. (1 Πέτρ. 5:6, 7) Θέλει να μας βοηθάει να παραμένουμε κοντά του και να αντιμετωπίζουμε επιτυχώς τις δυσκολίες μας. Στη Γραφή, επανειλημμένα διαβάζουμε ότι ο Ιεχωβά απαντούσε στις προσευχές των λάτρεών του. Σας έρχεται στον νου κάποιο παράδειγμα; w23.05 21:1-4

Η Μαρία είχε τη δική της σχέση με τον Ιεχωβά. Η πίστη της δεν εξαρτόταν από τα όσα έκανε ο Ιωσήφ. Γνώριζε καλά τις Γραφές. Έβρισκε επίσης χρόνο για στοχασμό. (Λουκ. 2:19, 51) Αναμφίβολα, η Μαρία ήταν εξαιρετική σύζυγος χάρη στην πνευματικότητά της. Σήμερα, πολλές γυναίκες προσπαθούν να κάνουν ό,τι έκανε και η Μαρία. Για παράδειγμα, μια αδελφή, η Έμικο, λέει: «Προτού παντρευτώ, είχα το προσωπικό μου πνευματικό πρόγραμμα. Αλλά αφού παντρεύτηκα, συνειδητοποίησα ότι, επειδή ο άντρας μου προσευχόταν εκ μέρους και των δυο μας και ηγούνταν στη λατρεία, η πίστη μου είχε φτάσει στο σημείο να εξαρτάται από τα όσα έκανε εκείνος. Αντιλήφθηκα ότι χρειαζόταν να βαστάξω το δικό μου φορτίο όσον αφορά τη σχέση μου με τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό, τώρα ξεχωρίζω χρόνο για να μένω μόνη με τον Θεό μου​—να προσεύχομαι, να διαβάζω τη Γραφή και να στοχάζομαι τις σκέψεις του». (Γαλ. 6:5) Γυναίκες, αν ενισχύετε συνεχώς τη φιλία σας με τον Ιεχωβά, οι σύζυγοί σας θα έχουν ακόμα περισσότερους λόγους να σας επαινούν και να σας αγαπούν.​—Παρ. 31:30. w23.05 23:6

Δεν γεννιόμαστε με φόβο για τον Ιεχωβά. Πρέπει να τον καλλιεργήσουμε. Ένας τρόπος για να το κάνουμε αυτό είναι το να παρατηρούμε τη δημιουργία. Όσο περισσότερο βλέπουμε τη σοφία, τη δύναμη και τη βαθιά αγάπη του Θεού για εμάς στα “πράγματα που έχουν φτιαχτεί”, τόσο βαθύτερα θα τον σεβόμαστε και θα τον αγαπάμε. (Ρωμ. 1:20) Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να αναπτύξουμε τον φόβο μας για τον Θεό είναι το να προσευχόμαστε τακτικά. Όσο περισσότερο προσευχόμαστε τόσο πιο πραγματικός γίνεται ο Ιεχωβά για εμάς. Κάθε φορά που του ζητάμε δύναμη για να υπομείνουμε μια δοκιμασία, υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας τη φοβερή του δύναμη. Όταν τον ευχαριστούμε για το ότι πρόσφερε ως δώρο τον Γιο του, υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας την αγάπη του Ιεχωβά για εμάς. Και όταν έχουμε κάποιο πρόβλημα και ικετεύουμε τον Ιεχωβά να μας βοηθήσει, εντυπώνουμε στην καρδιά μας το πόσο σοφός είναι. Τέτοιες προσευχές βαθαίνουν τον σεβασμό μας για τον Ιεχωβά. Επίσης, μας κάνουν ακόμα πιο αποφασισμένους να αποφεύγουμε οτιδήποτε θα έβλαπτε τη φιλία μας μαζί του. w23.06 27:6-7

Ο Ιεχωβά ανέκαθεν μετέδιδε με σαφήνεια τους νόμους του στον λαό του. Για παράδειγμα, το κυβερνών σώμα του πρώτου αιώνα προσδιόρισε τρεις τρόπους με τους οποίους οι Χριστιανοί πρέπει να παραμένουν σταθεροί: (1) να απορρίπτουν την ειδωλολατρία και να λατρεύουν μόνο τον Ιεχωβά, (2) να σέβονται την ιερότητα του αίματος και (3) να τηρούν τους υψηλούς ηθικούς κανόνες της Γραφής. (Πράξ. 15:28, 29) Πώς μπορούν οι Χριστιανοί σήμερα να κρατούν σταθερή στάση με αυτούς τους τρεις συγκεκριμένους τρόπους; Λατρεύουμε τον Ιεχωβά και υπακούμε σε αυτόν. Εκείνος πρόσταξε τους Ισραηλίτες να του αποδίδουν αποκλειστική αφοσίωση. (Δευτ. 5:6-10) Όταν ο Ιησούς υποβλήθηκε σε πειρασμό από τον Διάβολο, έδειξε καθαρά ότι πρέπει να λατρεύουμε μόνο τον Ιεχωβά. (Ματθ. 4:8-10) Συνεπώς, δεν χρησιμοποιούμε είδωλα στη λατρεία μας. Επίσης, δεν ειδωλοποιούμε ανθρώπους​—θρησκευτικούς ηγέτες, πολιτικούς άρχοντες ή αστέρες του αθλητισμού και της ψυχαγωγίας​—αντιμετωπίζοντάς τους σαν θεούς. Λατρεύουμε μόνο εκείνον που “δημιούργησε τα πάντα”.​—Αποκ. 4:11. w23.07 31:3-4

Ο κόσμος του Σατανά έχει εμμονή με το ανήθικο σεξ και την πορνογραφία. (Εφεσ. 4:19) Γι’ αυτό, πρέπει να καλλιεργούμε θεοσεβή φόβο και να απομακρυνόμαστε από το κακό. Στο 9ο κεφάλαιο των Παροιμιών, διαβάζουμε για τη σοφία και την ανοησία, οι οποίες προσωποποιούνται ως δύο γυναίκες. Καθεμιά από αυτές περιγράφεται να απευθύνει μια πρόσκληση στους άπειρους​—σε «εκείνους που δεν έχουν σύνεση». Η καθεμιά είναι σαν να λέει: “Ελάτε στο σπίτι μου να φάτε”. (Παρ. 9:1, 4-6) Αλλά τα αποτελέσματα της κάθε πρόσκλησης έχουν τεράστια διαφορά. Εξετάστε την πρόσκληση της “ανόητης γυναίκας”. (Παρ. 9:13-18) Αυτή φωνάζει με θράσος σε όσους δεν έχουν σύνεση: “Ελάτε εδώ” να φάτε. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; «Εκεί είναι όσοι βρίσκονται ανίσχυροι στον θάνατο». Μας δίνεται προειδοποίηση για την «παραστρατημένη» και “ανήθικη γυναίκα”. Διαβάζουμε: «Το σπίτι της βυθίζεται στον θάνατο». (Παρ. 2:11-19) Τα εδάφια Παροιμίες 5:3-10 περιέχουν μια προειδοποίηση σχετικά με κάποια άλλη παραστρατημένη γυναίκα που «τα πόδια της κατεβαίνουν στον θάνατο». w23.06 28:6-7

Οι πρεσβύτεροι πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα όσον αφορά τη λογικότητα. (1 Τιμ. 3:2, 3) Για παράδειγμα, ένας πρεσβύτερος δεν πρέπει να αναμένει ότι οι απόψεις του θα γίνονται πάντοτε αποδεκτές απλώς και μόνο επειδή είναι μεγαλύτερος σε ηλικία από τους άλλους πρεσβυτέρους. Αντιλαμβάνεται ότι το πνεύμα του Ιεχωβά μπορεί να ωθήσει οποιοδήποτε μέλος του πρεσβυτερίου να πει κάτι που θα συμβάλει σε μια σοφή απόφαση. Επίσης, αν δεν παραβιάζεται κάποια Βιβλική αρχή, οι λογικοί πρεσβύτεροι υποστηρίζουν πρόθυμα την απόφαση της πλειοψηφίας του πρεσβυτερίου, ακόμα και αν οι ίδιοι θα προτιμούσαν κάτι διαφορετικό. Οι Χριστιανοί αποκομίζουν πολλές ευλογίες όταν είναι λογικοί. Έχουμε καλύτερες σχέσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές μας και η εκκλησία έχει ειρήνη. Απολαμβάνουμε την όμορφη ποικιλία προσωπικοτήτων και εθίμων ανάμεσα στους ενωμένους λάτρεις του Ιεχωβά. Πάνω από όλα, έχουμε την ικανοποίηση να γνωρίζουμε ότι μιμούμαστε τον λογικό Θεό μας, τον Ιεχωβά. w23.07 32:16-17

Ο Δανιήλ προσέγγιζε τις προφητείες με το σωστό κίνητρο, για να μάθει την αλήθεια. Ήταν επίσης ταπεινός, καθώς αναγνώριζε ότι ο Ιεχωβά δίνει κατανόηση σε εκείνους που τον γνωρίζουν και ζουν σύμφωνα με τους καθαρούς κανόνες του. (Δαν. 2:27, 28) Απέδειξε ότι ήταν ταπεινός με το να στηρίζεται στον Ιεχωβά για βοήθεια. (Δαν. 2:18) Επίσης, μελετούσε διεξοδικά. Έκανε έρευνα στις θεόπνευστες Γραφές που ήταν διαθέσιμες στην εποχή του. (Ιερ. 25:11, 12· Δαν. 9:2) Πώς μπορείτε να μιμείστε τον Δανιήλ; Εξετάστε τα κίνητρά σας. Είναι η ισχυρή επιθυμία να μάθετε την αλήθεια το κίνητρο με το οποίο μελετάτε τις Βιβλικές προφητείες; Αν ναι, τότε ο Ιεχωβά θα σας βοηθήσει. (Ιωάν. 4:23, 24· 14:16, 17) Μερικοί το κάνουν αυτό ελπίζοντας να βρουν αποδείξεις ότι η Γραφή δεν είναι θεόπνευστη. Θεωρούν ότι έτσι δικαιολογούνται να θέτουν δικούς τους κανόνες περί ορθού και εσφαλμένου και να ζουν σύμφωνα με αυτούς. Εντούτοις, χρειάζεται να έχουμε το σωστό κίνητρο. w23.08 34:7-8

Μπορεί να επιβαρύνουμε τον εαυτό μας με εξωπραγματικές προσδοκίες όταν τον συγκρίνουμε με άλλους. (Γαλ. 6:4) Αν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους, θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε φθόνο και ανταγωνιστικό πνεύμα. (Γαλ. 5:26) Προσπαθώντας να πετύχουμε ό,τι και οι άλλοι, ίσως σπρώχνουμε τον εαυτό μας να κάνει πράγματα πέρα από αυτό που είναι λογικά εφικτό με βάση τις ικανότητές μας και τις περιστάσεις μας. Και αν «η προσδοκία που αναβάλλεται αρρωσταίνει την καρδιά», πόσο πιο αποκαρδιωτικό είναι να έχουμε προσδοκίες που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να εκπληρώσουμε! (Παρ. 13:12) Αυτό θα μπορούσε να απομυζήσει τη δύναμή μας και να μας επιβραδύνει στον αγώνα μας για τη ζωή. Μην αναμένετε από τον εαυτό σας περισσότερα από ό,τι ο Ιεχωβά. Εκείνος ποτέ δεν αναμένει να δώσετε κάτι που δεν έχετε. (2 Κορ. 8:12) Να είστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά δεν συγκρίνει αυτά που κάνετε εσείς με αυτά που κάνουν οι άλλοι. (Ματθ. 25:20-23) Θεωρεί πολύτιμη τη δική σας ολόψυχη υπηρεσία, τη δική σας πιστότητα και τη δική σας υπομονή. w23.08 36:10-11

Ο Ιεχωβά απάντησε στην κραυγή του Σαμψών για βοήθεια δημιουργώντας θαυματουργικά μια πηγή νερού. Όταν ο Σαμψών ήπιε νερό, «η δύναμή του επέστρεψε και εκείνος αναζωογονήθηκε». (Κριτ. 15:19, υποσ.) Προφανώς, αυτή η καινούρια πηγή υπήρχε ακόμα χρόνια αργότερα, όταν ο προφήτης Σαμουήλ έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση το βιβλίο των Κριτών. Εκείνο το τρεχούμενο νερό ίσως υπενθύμιζε στους Ισραηλίτες που το έβλεπαν ότι οι πιστοί λάτρεις του Ιεχωβά μπορούν να στηρίζονται σε εκείνον σε καιρούς ανάγκης. Χρειάζεται και εμείς να αποβλέπουμε στον Ιεχωβά για βοήθεια, ανεξάρτητα από το τι ταλέντα ή ικανότητες ίσως διαθέτουμε ή από το τι έχουμε επιτελέσει στην υπηρεσία του. Πρέπει να αποδεχόμαστε με μετριοφροσύνη το γεγονός ότι η αληθινή επιτυχία είναι εφικτή μόνο όταν στηριζόμαστε στον Ιεχωβά. Όπως ο Σαμψών πήρε δύναμη όταν ήπιε το νερό που προμήθευσε ο Ιεχωβά, έτσι και εμείς θα ενισχυόμαστε πνευματικά αν αξιοποιούμε όλες τις προμήθειες που μας κάνει διαθέσιμες ο Ιεχωβά.​—Ματθ. 11:28. w23.09 37:8-10

Τι μπορούμε να κάνουμε όταν αντιμετωπίζουμε μια τεταμένη κατάσταση, όπως για παράδειγμα όταν κάποιος συκοφαντεί το όνομα του Θεού μας ή χλευάζει την Αγία Γραφή; Πρέπει να ζητήσουμε από τον Ιεχωβά το πνεύμα του και τη σοφία του ώστε να απαντήσουμε με πράο τρόπο. Τι γίνεται αν αργότερα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν απαντήσαμε όπως θα έπρεπε; Μπορούμε να προσευχηθούμε ξανά για αυτό το ζήτημα και να σκεφτούμε πώς μπορούμε να τα πάμε καλύτερα την επόμενη φορά. Ο Ιεχωβά θα μας δώσει το άγιο πνεύμα του ώστε να μπορούμε να ελέγχουμε τα νεύρα μας και να εκδηλώνουμε πραότητα. Κάποια εδάφια μπορούν να μας βοηθήσουν να ελέγχουμε τα λόγια μας όταν αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις. Το πνεύμα του Θεού μπορεί να επαναφέρει αυτά τα εδάφια στη μνήμη μας. (Ιωάν. 14:26) Για παράδειγμα, οι αρχές που βρίσκουμε στο βιβλίο των Παροιμιών μπορούν να μας βοηθήσουν να είμαστε πράοι. (Παρ. 15:18) Αυτό το βιβλίο της Γραφής μάς δείχνει επίσης τα οφέλη που προκύπτουν όταν δείχνουμε αυτοσυγκράτηση σε τεταμένες καταστάσεις.​—Παρ. 10:19· 17:27· 21:23· 25:15. w23.09 39:6-7

Ο απόστολος Πέτρος ήξερε ότι η ζωή του σύντομα θα τελείωνε. Κατά τις δεκαετίες της πιστής του υπηρεσίας, περπάτησε με τον Ιησού, άνοιξε νέους αγρούς για το κήρυγμα και υπηρέτησε ως μέλος του κυβερνώντος σώματος. Αλλά η υπηρεσία του δεν είχε τελειώσει. Γύρω στο 62 με 64 Κ.Χ., έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση δύο επιστολές​—τα βιβλία της Γραφής Πρώτη και Δεύτερη Πέτρου. (2 Πέτρ. 1:13-15) Ο Πέτρος έγραψε τις θεόπνευστες επιστολές του σε μια εποχή που οι ομόπιστοί του “θλίβονταν εξαιτίας διαφόρων δοκιμασιών”. (1 Πέτρ. 1:6) Πονηροί άνθρωποι προσπαθούσαν να εισαγάγουν στην εκκλησία ψευδείς διδασκαλίες και ακάθαρτη διαγωγή. (2 Πέτρ. 2:1, 2, 14) Οι Χριστιανοί που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ θα αντιμετώπιζαν σύντομα «το τέλος . . . όλων των πραγμάτων»​—την καταστροφή εκείνης της πόλης και των ιουδαϊκών συστημάτων πραγμάτων από τα ρωμαϊκά στρατεύματα. (1 Πέτρ. 4:7) Αναμφίβολα, οι επιστολές του Πέτρου βοήθησαν τους Χριστιανούς να διακρίνουν πώς θα μπορούσαν να υπομείνουν τις δοκιμασίες που αντιμετώπιζαν τότε, καθώς και να προετοιμαστούν για αυτές που θα αντιμετώπιζαν στο μέλλον. w23.09 41:1-2

Όπως ο Ιησούς, έτσι και εμείς συχνά μαθαίνουμε την υπακοή σε δύσκολες περιστάσεις. Για παράδειγμα, στις αρχές της πανδημίας COVID-19, όταν μας ειπώθηκε να σταματήσουμε τις συναθροίσεις στις Αίθουσες Βασιλείας μας και τη διακονία από σπίτι σε σπίτι, μήπως δυσκολευτήκατε να υπακούσετε; Εντούτοις, η υπακοή σας σάς προστάτεψε, σας ένωσε με τους ομοπίστους σας και ευαρέστησε τον Ιεχωβά. Όλοι είμαστε τώρα καλύτερα προετοιμασμένοι να υπακούσουμε σε οποιεσδήποτε οδηγίες θα λάβουμε στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης. Η ζωή μας μπορεί να εξαρτηθεί από αυτό! (Ιώβ 36:11) Επιλέγουμε να υπακούμε στον Ιεχωβά πρωτίστως επειδή τον αγαπάμε και θέλουμε να τον ευαρεστούμε. (1 Ιωάν. 5:3) Δεν μπορούμε ποτέ να ανταποδώσουμε στον Ιεχωβά όλα όσα έχει κάνει για εμάς. (Ψαλμ. 116:12) Αλλά μπορούμε να υπακούμε σε εκείνον και σε όσους έχουν εξουσία πάνω μας. Αν υπακούμε, δείχνουμε ότι είμαστε σοφοί. Και οι σοφοί κάνουν την καρδιά του Ιεχωβά να χαίρεται.​—Παρ. 27:11. w23.10 42:18-19

Αν σας μιλούσε ένας άγγελος, θα τον ακούγατε; Σήμερα, ένας άγγελος μιλάει «προς κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό». Τι λέει; «Φοβηθείτε τον Θεό και δώστε του δόξα . . . Λατρέψτε . . . Εκείνον που έκανε τον ουρανό και τη γη». (Αποκ. 14:6, 7) Ο Ιεχωβά είναι ο μόνος αληθινός Θεός τον οποίο όλοι πρέπει να λατρεύουν. Πόσο ευγνώμονες είμαστε για την πολύτιμη ευκαιρία που μας έχει δώσει να τον λατρεύουμε στον μεγάλο πνευματικό ναό του! Τι ακριβώς είναι ο πνευματικός ναός, και πού μπορούμε να βρούμε τις λεπτομέρειες που τον εξηγούν; Ο πνευματικός ναός δεν είναι ένα κυριολεκτικό κτίριο. Είναι η διευθέτηση του Ιεχωβά για την απόδοση αποδεκτής λατρείας με βάση τη λυτρωτική θυσία του Ιησού. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε αυτή τη διευθέτηση στην επιστολή που έγραψε προς τους Εβραίους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα οι οποίοι ζούσαν στην Ιουδαία. w23.10 45:1-2

Το 522 Π.Κ.Χ., οι εχθροί των Ιουδαίων κατάφεραν να θέσουν υπό απαγόρευση την ανοικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά. Αλλά ο Ζαχαρίας διαβεβαίωσε τους Ιουδαίους ότι ο Ιεχωβά θα χρησιμοποιούσε το ισχυρό πνεύμα Του για να απομακρύνει οποιαδήποτε εμπόδια. Το 520 Π.Κ.Χ., ο βασιλιάς Δαρείος ήρε την απαγόρευση για το έργο του ναού, και μάλιστα φρόντισε να δοθούν στους Ιουδαίους χρήματα καθώς επίσης να έχουν επίσημη υποστήριξη. (Έσδρ. 6:1, 6-10) Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε στον λαό του ότι θα τους στήριζε αν έδιναν προτεραιότητα στην ανοικοδόμηση του ναού. (Αγγ. 1:8, 13, 14· Ζαχ. 1:3, 16) Ενθαρρυμένοι από τους προφήτες, οι επαναπατρισμένοι Ιουδαίοι ξανάρχισαν το έργο του ναού το 520 Π.Κ.Χ. και ολοκλήρωσαν την ανοικοδόμησή του σε λιγότερο από πέντε χρόνια. Επειδή έδωσαν προτεραιότητα στην επιτέλεση του θελήματος του Θεού παρά τις αβεβαιότητες, έλαβαν τη στήριξη του Ιεχωβά. Ως αποτέλεσμα, λάτρευαν τον Ιεχωβά με χαρά.​—Έσδρ. 6:14-16, 22. w23.11 48:6-7

Αν και πολλοί άνθρωποι έχουν ακούσει για τον Αβραάμ, οι περισσότεροι ξέρουν ελάχιστα πράγματα για αυτόν. Εσείς όμως ξέρετε πολλά για τον Αβραάμ. Ξέρετε, για παράδειγμα, ότι ο Αβραάμ έχει αποκληθεί «ο πατέρας όλων εκείνων που έχουν πίστη». (Ρωμ. 4:11) Ίσως όμως αναρωτιέστε: “Μπορώ να ακολουθήσω το παράδειγμα του Αβραάμ και να έχω πίστη σαν τη δική του;” Ναι, μπορείτε. Ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να καλλιεργήσουμε πίστη σαν του Αβραάμ είναι μελετώντας το παράδειγμά του. Κατ’ εντολήν του Θεού, ο Αβραάμ μετακόμισε σε μια μακρινή γη, έζησε σε σκηνές επί δεκαετίες και αποπειράθηκε να θυσιάσει τον αγαπημένο του γιο, τον Ισαάκ. Εκείνες οι πράξεις φανέρωναν ισχυρή πίστη. Χάρη στην πίστη του και στα έργα του, ο Αβραάμ απέκτησε την επιδοκιμασία και τη φιλία του Θεού. (Ιακ. 2:22, 23) Ο Ιεχωβά θέλει να απολαμβάνουμε όλοι μας​—και εσείς προσωπικά​—τις ίδιες αυτές ευλογίες. Γι’ αυτόν τον λόγο, ενέπνευσε τους Βιβλικούς συγγραφείς Παύλο και Ιάκωβο να αναφερθούν στο παράδειγμα του Αβραάμ. w23.12 50:1-2

Αδελφές, αποκτήστε καλές επικοινωνιακές δεξιότητες. Οι Χριστιανοί χρειάζεται να επικοινωνούν αποτελεσματικά. Σε σχέση με αυτό, ο μαθητής Ιάκωβος μας δίνει την πρακτική συμβουλή του σημερινού εδαφίου. Όταν ακούτε προσεκτικά καθώς μιλούν οι άλλοι, δείχνετε συμπόνια, ή αλλιώς «κατανόηση», για αυτούς. (1 Πέτρ. 3:8) Αν δεν είστε βέβαιες ότι καταλαβαίνετε τι λέει ή πώς νιώθει ένα άτομο, κάντε κατάλληλες ερωτήσεις. Έπειτα, σκεφτείτε για μια στιγμή προτού μιλήσετε. (Παρ. 15:28, υποσ.) Αναρωτηθείτε: “Είναι αυτό που πρόκειται να πω αληθινό και εποικοδομητικό; Φανερώνει διακριτικότητα και καλοσύνη;” Μάθετε από ώριμες αδελφές που επικοινωνούν αποτελεσματικά με τους άλλους. (Παρ. 31:26) Δώστε προσοχή στον τρόπο με τον οποίο μιλούν. Όσο καλύτερα μάθετε να επικοινωνείτε, τόσο καλύτερες θα είναι οι σχέσεις σας με τους άλλους. w23.12 52:12

Σήμερα, ο Ιεχωβά μπορεί να χρησιμοποιήσει την οικογένειά μας, τους φίλους μας ή τους πρεσβυτέρους για να μας στηρίξει. Ωστόσο, όταν είμαστε πληγωμένοι, ίσως έχουμε την τάση να αποτραβιόμαστε από τους άλλους. Θέλουμε απλώς να μείνουμε μόνοι. Αυτή είναι φυσιολογική αντίδραση. Τι μπορούμε να κάνουμε για να λάβουμε τη στήριξη του Ιεχωβά; Να καταπολεμάτε την τάση να απομονώνεστε. Όταν απομονωνόμαστε, η οπτική μας συχνά περιορίζεται, και αρχίζουμε να σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας και τα προβλήματα που περνάμε εμείς. Αυτός ο τρόπος σκέψης μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις μας. Βέβαια, όλοι χρειάζεται να μένουμε μόνοι κάποιες στιγμές, ιδίως όταν αντιμετωπίζουμε τραγικές καταστάσεις. Εντούτοις, αν απομονωνόμαστε για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, μπορεί να αποδιώχνουμε το μέσο που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά για να μας στηρίξει. Γι’ αυτό, να καλοδέχεστε τη βοήθεια της οικογένειάς σας, των φίλων σας και των πρεσβυτέρων. Να τους βλέπετε όπως είναι​—ως το μέσο με το οποίο σας στηρίζει ο Ιεχωβά.​—Παρ. 17:17· Ησ. 32:1, 2. w24.01 3:12-13

Οι ναζηραίοι έκαναν την ευχή να μην κόβουν τα μαλλιά τους. Αυτός ήταν ένας τρόπος να δείχνουν την ολοκληρωτική τους υποταγή στον Ιεχωβά. Δυστυχώς, υπήρξαν περίοδοι στην ιστορία του Ισραήλ κατά τις οποίες οι ναζηραίοι δεν έχαιραν εκτίμησης ούτε είχαν υποστήριξη. Κάποιες φορές, πρέπει να χρειαζόταν πραγματικό θάρρος για να τηρήσει ένας ναζηραίος την ευχή του και να διαφέρει από τους άλλους. (Αμώς 2:12) Επειδή επιλέγουμε να υποτασσόμαστε στο θέλημα του Ιεχωβά, διαφέρουμε και εμείς από τους ανθρώπους γύρω μας. Χρειαζόμαστε θάρρος για να λέμε ότι είμαστε Μάρτυρες του Ιεχωβά στην εργασία μας ή στο σχολείο. Και καθώς η νοοτροπία και η διαγωγή αυτού του κόσμου πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, πιθανότατα θα είναι πιο δύσκολο να ζούμε σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές και να μεταδίδουμε τα καλά νέα στους άλλους. (2 Τιμ. 1:8· 3:13) Αλλά πάντοτε να θυμάστε ότι “κάνουμε την καρδιά [του Ιεχωβά] να χαίρεται” όταν έχουμε το θάρρος να διαφέρουμε από εκείνους που δεν τον υπηρετούν.​—Παρ. 27:11· Μαλ. 3:18. w24.02 7:7, 9

Σκεφτείτε την ποικιλομορφία της εκκλησίας στη Ρώμη. Εκεί υπήρχαν, όχι μόνο Ιουδαίοι, οι οποίοι είχαν μάθει από παιδιά να υπακούν στον Μωσαϊκό Νόμο, αλλά και Εθνικοί, των οποίων το υπόβαθρο ήταν εντελώς διαφορετικό. Μερικοί Χριστιανοί ήταν πιθανώς δούλοι, ενώ άλλοι ήταν ελεύθεροι​—ίσως μάλιστα κάποιοι να ήταν δουλοκτήτες. Πώς θα μπορούσαν εκείνοι οι Χριστιανοί να υπερνικήσουν τέτοιες διαφορές και να ενισχύσουν την αγάπη τους; Ο απόστολος Παύλος τούς έδωσε την προτροπή: «Να καλοδέχεστε λοιπόν ο ένας τον άλλον». Τι εννοούσε; Το ρήμα προσλαμβάνομαι του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, το οποίο χρησιμοποιείται εδώ, σημαίνει υποδέχομαι κάποιον καλοσυνάτα ή φιλόξενα, λόγου χάρη στο σπίτι μου ή στον κύκλο των φίλων μου. Για παράδειγμα, ο Παύλος είπε στον Φιλήμονα πώς να υποδεχτεί τον δραπέτη δούλο Ονήσιμο: «Δέξου τον με καλοσύνη». (Φιλήμ. 17) Η Πρίσκιλλα και ο Ακύλας καλοδέχτηκαν τον Απολλώ, ο οποίος ήξερε λιγότερα για τη Χριστιανοσύνη από εκείνους, και «τον πήραν μαζί τους». (Πράξ. 18:26) Αντί να επιτρέπουν στην ποικιλομορφία τους να τους διαιρεί, εκείνοι οι Χριστιανοί υπερνικούσαν τις διαφορές τους και καλοδέχονταν ο ένας τον άλλον. w23.07 29:13

Ο κυριότερος λόγος για να αφιερωθείτε στον Ιεχωβά είναι ότι τον αγαπάτε. Η αγάπη σας δεν βασίζεται μόνο στο συναίσθημα. Απεναντίας, είναι ριζωμένη σε «ακριβή γνώση» και «πνευματική κατανόηση»​—στα πράγματα που μάθατε σχετικά με τον Ιεχωβά και έκαναν την αγάπη σας για εκείνον να μεγαλώσει. (Κολ. 1:9) Μελετώντας τις Γραφές, έχετε πειστεί (1) ότι ο Ιεχωβά είναι πραγματικός, (2) ότι η Αγία Γραφή είναι ο Λόγος του και (3) ότι χρησιμοποιεί την οργάνωσή του για να κάνει το θέλημά του. Εκείνοι που αφιερώνονται στον Ιεχωβά οφείλουν να γνωρίζουν τις βασικές διδασκαλίες του Λόγου του Θεού και να ζουν σε αρμονία με τους κανόνες του. Μεταδίδουν την πίστη τους σε άλλους στον βαθμό που το επιτρέπουν οι περιστάσεις τους. (Ματθ. 28:19, 20) Η αγάπη τους για τον Ιεχωβά έχει μεγαλώσει, και έχουν την εγκάρδια επιθυμία να του αποδίδουν αποκλειστική αφοσίωση. Δεν ισχύει το ίδιο και για εσάς; w24.03 9:6-8

Η Αβιγαία ήταν παντρεμένη με τον Νάβαλ, για τον οποίο η Γραφή λέει ότι ήταν σκληρός και κακότροπος. (1 Σαμ. 25:3) Πρέπει να ήταν δύσκολο για την Αβιγαία να ζει με έναν τέτοιον άνθρωπο. Θα μπορούσε άραγε να βρει έναν εύκολο τρόπο για να γλιτώσει από αυτόν τον γάμο; Της δόθηκε αυτή η ευκαιρία όταν ο Δαβίδ, ο μελλοντικός βασιλιάς του Ισραήλ, ήρθε να σκοτώσει τον σύζυγό της επειδή είχε προσβάλει τον ίδιο και τους άντρες του. (1 Σαμ. 25:9-13) Η Αβιγαία θα μπορούσε να φύγει για να γλιτώσει, αφήνοντας τον Δαβίδ να εκτελέσει το σχέδιό του. Ωστόσο, παρενέβη και έπεισε τον Δαβίδ να μη σκοτώσει τον Νάβαλ. (1 Σαμ. 25:23-27) Τι την υποκίνησε άραγε να ενεργήσει έτσι; Η Αβιγαία αγαπούσε τον Ιεχωβά και σεβόταν τους κανόνες του για τον γάμο. Ήξερε ότι ο Ιεχωβά θεωρούσε τον γάμο ιερή διευθέτηση. Ήθελε να ευαρεστεί τον Θεό, και αυτό την υποκίνησε να κάνει οτιδήποτε μπορούσε για να σώσει το σπιτικό της, περιλαμβανομένου και του συζύγου της. Ενήργησε γρήγορα για να εμποδίσει τον Δαβίδ να δολοφονήσει τον Νάβαλ. w24.03 11:9-10

Μήπως υπάρχουν κάποιοι στην εκκλησία σας που προσπαθούν να απλοποιήσουν τη ζωή τους για να έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή σε θεοκρατικές δραστηριότητες; Μήπως γνωρίζετε νεαρά άτομα που έχουν το θάρρος να διαφέρουν από τους άλλους στο σχολείο, παρότι αυτό είναι δύσκολο; Τι θα πούμε για όσους ίσως κάνουν αγώνα για να μείνουν πιστοί εξαιτίας της οικογενειακής εναντίωσης; Ας αξιοποιούμε κάθε ευκαιρία να μιλάμε καθησυχαστικά σε αυτούς τους αγαπητούς συλλάτρεις μας, εκφράζοντας την εκτίμησή μας για το αυτοθυσιαστικό τους πνεύμα και το θάρρος τους. (Φιλήμ. 4, 5, 7) Ο Ιεχωβά είναι βέβαιος ότι επιθυμούμε ειλικρινά να τον ευαρεστούμε και ότι είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε θυσίες για να ζούμε σύμφωνα με την ευχή της αφιέρωσής μας. Μας προσδίδει αξιοπρέπεια, αφήνοντάς μας να εκφράζουμε την αγάπη μας για εκείνον με προσωπικό τρόπο. (Παρ. 23:15, 16) Ας είμαστε λοιπόν αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά, προσφέροντάς του πρόθυμα ό,τι καλύτερο έχουμε. w24.02 7:14, 16

Οραματιστείτε τη σκηνή στα τέλη του 29 Κ.Χ., όταν ο Ιησούς είχε μόλις αρχίσει τη διακονία του. Ο Ιησούς και η μητέρα του, η Μαρία, είναι καλεσμένοι σε ένα γαμήλιο συμπόσιο στην Κανά. Η Μαρία προφανώς βοηθάει στη φροντίδα των καλεσμένων. Αλλά στη διάρκεια του γαμήλιου συμποσίου, προκύπτει ένα πρόβλημα: Κοντεύει να τελειώσει το κρασί. Η Μαρία πηγαίνει γρήγορα στον γιο της και του λέει: «Δεν έχουν κρασί». (Ιωάν. 2:1-3) Τι κάνει ο Ιησούς; Μετατρέπει θαυματουργικά νερό σε «καλό κρασί». (Ιωάν. 2:9, 10) Έπειτα από αυτό, ο Ιησούς έκανε πολλά άλλα θαύματα στη διάρκεια της διακονίας του. Χρησιμοποίησε τη θαυματουργική του δύναμη για να βοηθήσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Για παράδειγμα, δύο μόνο από τα θαύματά του​—όταν έθρεψε 5.000 άντρες και αργότερα 4.000 άντρες​—ίσως περιλάμβαναν συνολικά 27.000 και πλέον άτομα, αν συμπεριλάβουμε τις γυναίκες και τα παιδιά που ήταν επίσης εκεί. (Ματθ. 14:15-21· 15:32-38) Και στις δύο περιπτώσεις, γιάτρεψε και πολλούς αρρώστους.​—Ματθ. 14:14· 15:30, 31. w23.04 15:1-2

Έπειτα από ένα τραυματικό γεγονός, ίσως υπάρχουν ημέρες κατά τις οποίες νιώθουμε αδύναμοι σωματικά και συναισθηματικά. Σαν τον Ηλία, μπορεί να νιώθουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να σηκωθούμε. Θέλουμε απλώς να κοιμόμαστε. (1 Βασ. 19:5-7) Ίσως χρειαζόμαστε βοήθεια για να παραμείνουμε δραστήριοι στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Σε τέτοιες στιγμές, ο Ιεχωβά μάς διαβεβαιώνει για τη βοήθειά του, όπως φαίνεται από τα λόγια του σημερινού εδαφίου. Ο βασιλιάς Δαβίδ γεύτηκε αυτή τη βοήθεια. Όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με δοκιμασίες και εχθρούς, είπε στον Ιεχωβά: «Το δεξί σου χέρι με στηρίζει». (Ψαλμ. 18:35) Ο Ιεχωβά συχνά μας στηρίζει υποκινώντας άλλους να μας βοηθήσουν. Για παράδειγμα, κάποια φορά που ο Δαβίδ ένιωθε αδύναμος, ο φίλος του ο Ιωνάθαν τον επισκέφτηκε για να του προσφέρει συναισθηματική στήριξη και να τον ενθαρρύνει. (1 Σαμ. 23:16, 17) Παρόμοια, ο Ιεχωβά επέλεξε τον Ελισαιέ για να δώσει πρακτική βοήθεια στον Ηλία.​—1 Βασ. 19:16, 21· 2 Βασ. 2:2. w24.01 3:10-12

Ο Ιεχωβά είναι γενναιόδωρος Προμηθευτής. Αυτή η ιδιότητα γίνεται φανερή στην «αληθινή σοφία», η οποία στο 9ο κεφάλαιο των Παροιμιών προσωποποιείται ως γυναίκα. Αναφέρεται ότι αυτή η συμβολική γυναίκα ετοίμασε πλήρως το κρέας που θα προσφέρει, ανέμειξε το κρασί της και έστρωσε το τραπέζι στο σπίτι της. (Παρ. 9:2, υποσ.) Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τα εδάφια 4 και 5: «Σε εκείνον που δεν έχει σύνεση, αυτή [η προσωποποιημένη σοφία] λέει: “Ελάτε, φάτε το ψωμί μου”». Γιατί πρέπει να πάμε στο σπίτι της αληθινής σοφίας και να φάμε το γεύμα που προσφέρει; Ο Ιεχωβά θέλει να είναι τα παιδιά του σοφά και ασφαλή. Δεν θέλει να πάθουμε για να μάθουμε, βιώνοντας οδυνηρές εμπειρίες και υποφέροντας από βασανιστικές τύψεις. Να γιατί «αποταμιεύει πρακτική σοφία για τους ευθείς». (Παρ. 2:7) Όταν έχουμε υγιή φόβο για τον Ιεχωβά, θέλουμε να τον ευαρεστούμε. Ακούμε τις σοφές συμβουλές του και τις εφαρμόζουμε μετά χαράς.​—Ιακ. 1:25. w23.06 28:14-15

Ακόμα και αν νιώθουμε ότι αυτά που είμαστε σε θέση να κάνουμε στην υπηρεσία του Θεού είναι περιορισμένα, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά εκτιμάει τις ειλικρινείς προσπάθειες που κάνουμε για να τον ευαρεστήσουμε. Πώς το γνωρίζουμε; Στις ημέρες του Ζαχαρία, ο Ιεχωβά ζήτησε από τον προφήτη του να φτιάξει ένα στέμμα από το χρυσάφι και το ασήμι που είχαν στείλει οι εξόριστοι στη Βαβυλώνα. (Ζαχ. 6:11) Αυτό το «μεγαλοπρεπές στέμμα» θα χρησίμευε ως «υπενθύμιση» των γενναιόδωρων συνεισφορών τους. (Ζαχ. 6:14, υποσημειώσεις) Μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο Ιεχωβά δεν θα ξεχάσει ποτέ τις ένθερμες προσπάθειές μας να τον υπηρετούμε σε αβέβαιους καιρούς. Αναμφίβολα θα συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε αβεβαιότητες σε αυτές τις τελευταίες ημέρες, και οι καταστάσεις ίσως γίνουν ακόμα χειρότερες στο μέλλον. (2 Τιμ. 3:1, 13) Ωστόσο, δεν χρειάζεται να μας κατατρώει η ανησυχία. Θυμηθείτε τα λόγια που είπε ο Ιεχωβά στον λαό του στις ημέρες του Αγγαίου: «Εγώ είμαι μαζί σας . . . Μη φοβάστε». (Αγγ. 2:4, 5) Και εμείς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο Ιεχωβά θα είναι μαζί μας αν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να επιτελούμε το θέλημά του. w23.11 48:20-21

Τα σφάλματα του αποστόλου Πέτρου θα μπορούσαν εύκολα να παραλειφθούν από τη Βιβλική αφήγηση. Ωστόσο, συμπεριλήφθηκαν υπό θεϊκή έμπνευση ως διδάγματα για εμάς. (2 Τιμ. 3:16, 17) Αν μάθουμε για αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος είχε αδυναμίες και αισθήματα σαν τα δικά μας, αυτό θα μας βοηθήσει να διακρίνουμε ότι ο Ιεχωβά δεν αναμένει τελειότητα από εμάς. Αυτό που θέλει είναι να εμμένουμε στις προσπάθειές μας παρά τις αδυναμίες μας. Γιατί είναι απαραίτητο να εμμένουμε στις προσπάθειές μας; Όταν θεωρούμε ότι έχουμε υπερνικήσει κάποια αδυναμία, μπορεί να έχουμε μια υποτροπή. Αλλά εξακολουθούμε να εργαζόμαστε για να πετύχουμε τον στόχο μας. Όλοι λέμε ή κάνουμε πράγματα για τα οποία αργότερα μετανιώνουμε. Εντούτοις, αν αρνούμαστε να εγκαταλείψουμε τις προσπάθειες, ο Ιεχωβά θα μας βοηθάει να κάνουμε συνεχώς πρόοδο. (1 Πέτρ. 5:10) Η συμπόνια που έδειξε ο Ιησούς στον Πέτρο παρά τα σφάλματά του μπορεί να μας υποκινήσει να συνεχίσουμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά. w23.09 40:2-3

Ο Ιησούς θα μπορούσε να είχε γιατρέψει τον Λάζαρο, όπως δήλωσε η Μάρθα στο σημερινό εδάφιο. Αλλά εκείνος σκοπεύει να κάνει κάτι ακόμα πιο εκπληκτικό. Υπόσχεται: «Ο αδελφός σου θα αναστηθεί». Επίσης, λέει: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή». (Ιωάν. 11:23, 25) Ναι, ο Ιησούς έχει θεόδοτη δύναμη επί της ζωής και του θανάτου. Νωρίτερα, ανέστησε ένα κορίτσι λίγο μετά τον θάνατό του, καθώς και έναν νεαρό, προφανώς την ημέρα που πέθανε. (Λουκ. 7:11-15· 8:49-55) Μπορεί όμως να αναστήσει κάποιον που είναι ήδη νεκρός τέσσερις ημέρες και το σώμα του έχει αρχίσει να αποσυντίθεται; Η Μαρία, η άλλη αδελφή του Λαζάρου, βγαίνει έξω να συναντήσει τον Ιησού. Επαναλαμβάνει αυτό που είπε η αδελφή της: «Κύριε, αν ήσουν εδώ, ο αδελφός μου δεν θα είχε πεθάνει». (Ιωάν. 11:32) Βλέποντας και ακούγοντας τη Μαρία και τους άλλους που ήταν μαζί της να κλαίνε, ο Ιησούς λυπάται βαθιά. Η τρυφερή συμπόνια για τους φίλους του τον κάνει να ξεσπάσει σε δάκρυα. Καταλαβαίνει πόσο οδυνηρό είναι να πεθαίνει ένα αγαπημένο σου πρόσωπο! Αναμφίβολα, ανυπομονεί να αναιρέσει την αιτία της θλίψης τους! w23.04 16:12-13