યોહાનને થયેલું પ્રકટીકરણ

૧૬ મેં મંદિરમાંથી*+ એક અવાજ સાત દૂતોને આમ કહેતા સાંભળ્યો: “જાઓ અને ઈશ્વરના કોપના સાત વાટકા પૃથ્વી પર રેડો.”+

૨ પહેલો દૂત ગયો અને પોતાનો વાટકો પૃથ્વી પર રેડ્યો.+ જે લોકો પર જંગલી જાનવરની છાપ હતી+ અને જેઓ તેની મૂર્તિની ઉપાસના કરતા હતા,+ તેઓને ભયંકર અને પીડા આપે એવાં ગૂમડાં થયાં.+

૩ બીજા દૂતે પોતાનો વાટકો સમુદ્ર પર રેડ્યો.+ સમુદ્ર મરી ગયેલા માણસના લોહી જેવો થઈ ગયો.+ એમાં રહેનાર દરેક પ્રાણી* મરી ગયું.+

૪ ત્રીજા દૂતે પોતાનો વાટકો નદીઓ અને ઝરણાઓ* પર રેડ્યો.+ એ લોહી બની ગયાં.+ ૫ પાણી ઉપર જે દૂત હતો તેને મેં આમ કહેતા સાંભળ્યો: “હે ઈશ્વર, તમે હતા અને તમે છો.+ તમે વફાદાર+ અને ન્યાયી છો, કેમ કે તમે આ ન્યાયચુકાદો આપ્યો છે.+ ૬ તેઓએ પવિત્ર લોકોનું અને પ્રબોધકોનું લોહી વહેવડાવ્યું છે.+ તમે તેઓને પીવા માટે લોહી આપ્યું છે.+ તેઓ એને જ લાયક છે.”+ ૭ મેં વેદીને આમ કહેતા સાંભળી: “હે સર્વશક્તિમાન+ ઈશ્વર યહોવા,* તમારા ન્યાયચુકાદા ભરોસાપાત્ર અને ખરા છે.”+

૮ ચોથા દૂતે પોતાનો વાટકો સૂર્ય પર રેડ્યો.+ લોકોને અગ્‍નિથી દઝાડવાની સૂર્યને છૂટ આપવામાં આવી. ૯ લોકો ભયંકર ગરમીથી દાઝી ગયા. તોપણ તેઓએ પસ્તાવો કર્યો નહિ અને ઈશ્વરના નામની નિંદા કરી. તેઓએ ઈશ્વરને મહિમા આપ્યો નહિ, જેમને એ આફતો પર અધિકાર છે.

૧૦ પાંચમા દૂતે પોતાનો વાટકો જંગલી જાનવરના રાજ્યાસન પર રેડ્યો. એના રાજ્યમાં અંધારું છવાઈ ગયું.+ લોકો વેદનાને લીધે પોતાની જીભ કચડવા લાગ્યા. ૧૧ તેઓએ પોતાની વેદના અને ગૂમડાંને લીધે સ્વર્ગના ઈશ્વરની નિંદા કરી. તેઓએ પોતાનાં કાર્યો માટે પસ્તાવો કર્યો નહિ.

૧૨ છઠ્ઠા દૂતે પોતાનો વાટકો મોટી નદી યુફ્રેટિસ પર રેડ્યો.+ પૂર્વથી* આવતા રાજાઓ માટે માર્ગ તૈયાર કરવા+ એનું પાણી સુકાઈ ગયું.+

૧૩ મેં જોયું કે અજગર, જંગલી જાનવર+ અને જૂઠા પ્રબોધકનાં મોંમાંથી ત્રણ અશુદ્ધ સંદેશા નીકળતા હતા. એ સંદેશા દેડકા જેવા દેખાતા હતા. ૧૪ એ સંદેશા તો દુષ્ટ દૂતોની પ્રેરણાથી છે અને એ ચમત્કાર કરે છે.+ તેઓ આખી પૃથ્વીના રાજાઓ પાસે જાય છે. તેઓને સર્વશક્તિમાન ઈશ્વરના મહાન દિવસની+ લડાઈ માટે ભેગા કરે છે.+

૧૫ પછી એક અવાજ સંભળાયો: “જુઓ, હું ચોરની જેમ આવું છું.+ ધન્ય છે તેને જે જાગતો રહે છે.+ ધન્ય છે તેને જે પોતાનાં કપડાં સાચવી રાખે છે, જેથી તેણે નગ્‍ન ચાલવું ન પડે અને લોકો તેની નગ્‍નતા ન જુએ.”+

૧૬ હિબ્રૂ ભાષામાં જેને આર્માગેદન*+ કહેવાય છે, ત્યાં તેઓએ રાજાઓને ભેગા કર્યા.

૧૭ સાતમા દૂતે પોતાનો વાટકો હવા પર રેડ્યો. એ સમયે મંદિરના*+ રાજ્યાસન પરથી મોટો અવાજ આમ કહેતા સંભળાયો: “એ પૂરું થયું!” ૧૮ પછી વીજળીના ચમકારા, અવાજો અને ગર્જનાઓ થયાં. મોટો ધરતીકંપ થયો. એના જેવો ભયંકર અને મોટો ધરતીકંપ માણસને બનાવવામાં આવ્યો ત્યારથી થયો ન હતો.+ ૧૯ મોટા શહેરના+ ત્રણ ભાગ થઈ ગયા. દુનિયાનાં શહેરો પડ્યાં. ઈશ્વરે મહાન બાબેલોનને+ યાદ કર્યું, જેથી તેને ઈશ્વરના ક્રોધ અને કોપના દ્રાક્ષદારૂનો પ્યાલો આપવામાં આવે.+ ૨૦ બધા ટાપુઓ ભાગી ગયા અને પર્વતો અદૃશ્ય થઈ ગયા.+ ૨૧ પછી સ્વર્ગમાંથી લોકો પર મોટા મોટા કરા પડ્યા.+ દરેક કરાનું વજન આશરે એક તાલંત* હતું. કરાની આફતને લીધે+ લોકોએ ઈશ્વરની નિંદા કરી, કેમ કે એ આફત એકદમ ભયંકર હતી.