TOPIKO SA KOBER
Kon ang Isa ka Pinalangga Mapatay
“Pangga, nabal-an sang Dios ang maayo para sa aton. . . . Indi . . . na . . . maghibi.”
Ginhutik ini sa babayi nga si Bebe. Yara sia sa lubong sang iya amay nga napatay sa aksidente sa salakyan.
Suod gid si Bebe sa iya amay. Ginsiling yadto sang suod nga abyan sang ila pamilya, pero sa baylo nga malugpayan mas labi sia nga nasakitan. “Indi gid maayo ang iya kamatayon,” sulitsulit nga ginasiling niya sa iya kaugalingon. Maathag nga sang ginsaysay ni Bebe sa isa ka libro ang insidente bisan tinuig na ang nagligad, nasubuan sia gihapon.
Subong sang naeksperiensiahan ni Bebe, madugay madula ang kasubo sang isa, ilabi na kon suod gid sia sa napatay. Sa Biblia, nagakaigo nga ginalaragway ang kamatayon subong “amo ang katapusan nga kaaway.” (1 Corinto 15:26) Indi gid mapunggan ang kamatayon, sa masami nagakatabo ini sa tion nga wala gid naton ginapaabot, kag ginakuha sini ang aton mga pinalangga. Tanan kita apektado gid sini. Gani natural lang nga daw indi kita kahibalo kon ano ang aton himuon kon namatyan kita.
Mahimo ka magpalibog: ‘Daw ano kadugay madula ang kasubo? Ano ang himuon sang isa agod madula ang iya kasubo? Ano ang mabulig ko sa mga namatyan? May paglaum pa bala ang aton mga pinalangga nga napatay?’