1 Կորնթացիներ

13 Եթե խոսեմ մարդկանց և հրեշտակների լեզուներով, բայց սեր չունենամ, կլինեմ զնգացող կոչնազանգ և աղմկող ծնծղա: 2 Եթե մարգարեանալու պարգև ունենամ, հասկանամ բոլոր սրբազան գաղտնիքներն ու ձեռք բերեմ բոլոր գիտելիքները,+ եթե այնքան մեծ հավատ ունենամ, որ անգամ լեռներ տեղափոխեմ, բայց սեր չունենամ, ես ոչինչ եմ:+ 3 Եթե իմ ողջ ունեցվածքը տամ ուրիշներին կերակրելու համար+ և եթե նույնիսկ կյանքս* էլ տամ, որ պարծենալու պատճառ ունենամ, բայց սեր չունենամ,+ ի՞նչ օգուտ այդ ամենից:

4 Սերը+ համբերատար+ է ու բարի:+ Սերը նախանձոտ* չէ,+ այն չի պարծենում, չի հպարտանում,+ 5 անպատշաճ* վարմունք չի ունենում,+ իր շահի մասին չի մտածում,+ հեշտությամբ չի բարկանում,+ վիրավորանքները* չի հաշվում:+ 6 Սխալ բաների համար չի ուրախանում,+ այլ ուրախանում է ճշմարտության համար: 7 Ամեն ինչ տանում է,+ ամեն ինչի հավատում է,*+ ամեն իրավիճակում հույս ունի,+ ամեն ինչի դիմանում է:+

8 Սերը երբեք չի վերջանում:* Իսկ ինչ վերաբերում է մարգարեանալու, լեզուներով խոսելու,* անհայտ բաներն իմանալու պարգևներին, դրանց վերջ կդրվի: 9 Հիմա մենք որոշ չափով իմացություն+ և որոշ չափով մարգարեանալու կարողություն ունենք, 10 բայց երբ ամբողջական իմացություն ունենանք, այդ որոշ չափովն այլևս չի լինի: 11 Երբ երեխա էի, երեխայի պես էի խոսում, երեխայի պես էի մտածում, երեխայի պես էի տրամաբանում, բայց հիմա, երբ չափահաս դարձա, այդ մանկական բաներին վերջ դրեցի: 12 Հիմա մենք աղոտ պատկեր ենք տեսնում, ինչպիսին արտացոլվում է մետաղյա հայելու մեջ, բայց հետագայում հստակ կտեսնենք, ասես երես առ երես: Ներկայումս իմ իմացությունը սահմանափակ է, բայց հետո ամբողջական* կլինի, ճիշտ ինչպես Աստված ամբողջությամբ գիտի ինձ: 13 Այսպիսով՝ կմնան այս երեքը՝ հավատ, հույս և սեր. բայց սրանցից մեծագույնը սերն է:+