Երբ կարեւոր որոշումներու առջեւ ըլլանք, պէտք է տեսնենք, «թէ ի՞նչ է Տէրոջը կամքը», եւ ետքը ատոր հիման վրայ որոշումներ առնենք (Եփ. 5։17)։ Երբ փնտռենք Սուրբ Գիրքի սկզբունքներ, որոնք մեր պարագային կը կիրարկուին, իրականութեան մէջ փնտռած կ’ըլլանք, որ Աստուծոյ կամքը ի՛նչ է։ Երբ իր սկզբունքները գործադրենք, աւելի լաւ որոշումներ պիտի առնենք։ Մեր թշնամին Սատանան, կամ՝ «չարը», կ’ուզէ մեզ զբաղած պահել այս աշխարհին մէջ եղած բաներով, որպէսզի Աստուծոյ ծառայութեան համար ժամանակ չունենանք (Ա. Յովհ. 5։19, ՆԱ)։ Դիւրին է որ քրիստոնեայ մը սկսի կեդրոնանալ դրամի, ուսումի եւ գործի վրայ, փոխանակ Եհովային ծառայութեան մէջ իրեն ներկայացուած առիթները օգտագործելու։ Եթէ այսպէս պատահի, ասիկա ցոյց կու տայ, որ ան աշխարհի մտածելակերպէն ազդուած է։ Անշուշտ, այս բոլոր բաները ինքնին սխալ չեն, բայց բնա՛ւ մեր կեանքին մէջ առաջին տեղը պէտք չէ առնեն։ դ24.03 24 ¶16-17

Այս Սաղմոսին մէջ, նկատի առ երկու կարեւոր կէտեր. 1) արդարները նեղութիւններ պիտի ունենան։ 2) Եհովան մեր նեղութիւններէն մեզ կ’ազատէ։ Ինչպէ՞ս։ Օրինակ, ան մեզի կ’օգնէ որ կեանքը դիտենք ինչպէս որ է։ Ճիշդ է որ Եհովան կը խոստանայ, որ իրեն ծառայելով պիտի ուրախանանք, բայց չ’ըսեր որ մտահոգութիւններ պիտի չունենանք (Եսա. 66։14)։ Ան մեզ կը քաջալերէ որ կեդրոնանանք ապագային վրայ, երբ կեանքը պիտի վայելենք յաւիտեան՝ ճիշդ ինչպէ՛ս որ ինք կ’ուզէ (Բ. Կոր. 4։16-18)։ Մինչ այդ, ան մեզի կ’օգնէ որ շարունակենք ամէն օր իրեն ծառայել (Ող. 3։22-24)։ Ի՞նչ կրնանք սորվիլ Եհովային հաւատարիմ ծառաներէն, որոնք ապրած են անցեալին եւ մեր օրերուն։ Թերեւս անակնկալ խնդիրներ ունենանք։ Բայց երբ որ Եհովային վստահինք, ան մեզի միշտ հոգ պիտի տանի (Սաղ. 55։22)։ դ23.04 14-15 ¶3-4

Մենք կրնանք սորվիլ Յովսէփին ու Մարիամին օրինակներէն, որոնք պատրաստ էին իշխանութիւններուն հնազանդելու, նոյնիսկ երբ ատիկա ընելը անյարմար էր (Ղուկ. 2։1-6)։ Երբ Մարիամը մօտ 9 ամսուայ յղի էր, իր ու Յովսէփին հնազանդութիւնը փորձի տակ դրուեցաւ։ Հռոմի Օգոստոս կայսրը մարդահամար պահանջեց։ Յովսէփը եւ Մարիամը ստիպուած էին լեռնային ճամբաներով 150 քիլոմեթր ճամբորդել՝ Բեթլեհէմ հասնելու համար, ինչ որ Մարիամին համար կրնար շատ նեղացուցիչ ըլլալ։ Զոյգը թերեւս մտահոգ էր թէ՛ Մարիամին եւ թէ չծնած մանուկին ապահովութեամբ։ Ի՞նչ պիտի ըլլար, եթէ ճամբորդած ատեն Մարիամին ծննդաբերութեան ցաւերը գային։ Ի վերջոյ, իր արգանդին մէջ ապագայ Մեսիան կար։ Արդեօք ասիկա պատճառ պիտի ըլլա՞ր որ անոնք կառավարութեան չհնազանդէին։ Յովսէփը եւ Մարիամը օրէնքին հնազանդեցան։ Եհովան ալ օրհնեց իրենց այս հնազանդութիւնը։ Մարիամ ապահով հասաւ Բեթլեհէմ, առողջ պզտիկի մը ծնունդ տուաւ, եւ նոյնիսկ դեր ունեցաւ Աստուածաշունչի մարգարէութեան մը կատարումին մէջ (Միք. 5։2)։ դ23.10 8 ¶9. 9 ¶11-12