Եհովայի գթութիւնը մեզ կը փրկէ յուսահատութենէ
«Ողորմէ՛ ինծի, ո՛վ Աստուած, քու ողորմութեանդ համեմատ, քու առատ գթութեանդ համեմատ ջնջէ իմ յանցանքներս»։—ՍԱՂՄՈՍ 51։1
1, 2. Լուրջ մեղք մը ի՞նչ ազդեցութիւն կրնայ ունենալ Եհովայի ծառայի մը վրայ։
ԿԱՐԵԼԻ չէ Եհովայի օրէնքը բեկանել ու անպատիժ մնալ։ Ասիկա որքա՜ն բացայայտ կ’ըլլայ, երբ Աստուծոյ դէմ լուրջ մեղք մը գործենք։ Նոյնիսկ երբ տարիներէ ի վեր հաւատարմօրէն կը ծառայենք Եհովային, իր օրէնքը բեկանելը կրնայ մեծ խռովք կամ խոր յուսալքում պատճառել։ Կրնանք խորհիլ որ Եհովա մեզ լքած է եւ թէ այլեւս իրեն ծառայելու արժանի չենք։ Մեր մեղքը Աստուծոյ ողորմութեան լոյսը պահող հսկայ ամպի մը պէս կրնայ թուիլ մեզի։
2 Առիթով մը, վաղեմի Իսրայէլի Դաւիթ Թագաւորը այսպիսի վիճակի մը մէջ գտնուեցաւ։ Բայց ի՞նչ բան զինք այդ վիճակին հասցուց։
Սխալ Քայլերը Կրնան Լուրջ Մեղքի Առաջնորդել
3, 4. Դաւիթի ի՞նչ պատահեցաւ իր բարօրութեան մէկ շրջանին։
3 Դաւիթ Աստուած կը սիրէր, բայց սխալ քայլեր առաւ, որոնք լուրջ մեղքերու առաջնորդեցին զինք։ (Բաղդատել Գաղատացիս 6։1։) Ասիկա կրնայ պատահիլ ոեւէ անկատար անհատի, մանաւանդ երբ ուրիշներուն վրայ հեղինակութիւն ունի։ Որպէս բարգաւաճ թագաւոր մը, Դաւիթ համբաւ եւ զօրութիւն ունէր։ Ո՞վ կը համարձակէր հակաճառել իրեն։ Զօրաւոր մարդիկ իր տրամադրութեան տակ էին եւ իր հրամանները կատարելու՝ պատրաստ։ Սակայն, Դաւիթ սխալներ գործեց իր կիները շատցնելով եւ ժողովուրդը համրելով։—Բ. Օրինաց 17։14–20. Ա. Մնացորդաց 21։1
4 Նիւթական բարօրութեան այդ շրջանին, Դաւիթ լուրջ մեղքեր գործեց Աստուծոյ եւ մարդոց դէմ։ Այո, մէկ մեղքը ուրիշ մեղքի առաջնորդեց, Սատանային կողմէ հնարուած իրար մէջ հիւսուած թելերու նման։ Մինչ իր ազգակիցները Ամմոնացիներուն դէմ կը պատերազմէին, Դաւիթ իր տանիքէն դիտեց Ուրիայի գեղեցիկ կինը՝ Բերսաբէն, որ կը լուացուէր։ Ուրիան պատերազմի գացած ըլլալով, Դաւիթ Բերսաբէն իր պալատը բերել տուաւ եւ անոր հետ շնութիւն ըրաւ։ Երեւակայեցէք իր սոսկումը, երբ իմացաւ որ ան յղի էր։ Դաւիթ կանչել տուաւ Ուրիան, յուսալով որ ան գիշերը Բերսաբէին հետ պիտի անցնէր եւ ծնելիք երեխան իրը նկատէր։ Հակառակ անոր որ Դաւիթ գինովցուց զինք, բայց Ուրիա մերժեց իր կնոջը հետ պառկիլ։ Դաւիթ ճարահատ, Յովաբ հրամանատարին գաղտնի հրամաններ յղեց որ Ուրիան պատերազմի ճակատը դնէ, որպէսզի անտարակոյս մեռնի։ Ուրիան սպաննուեցաւ պատերազմին մէջ, անոր այրին սուգ պահեց, ինչպէս սովորութիւն էր, ապա Դաւիթ անոր հետ ամուսնացաւ, ժողովուրդը անոր յղութիւնը իմանալէն առաջ։—Բ. Թագաւորաց 11։1–27
5. Դաւիթ Բերսաբէին հետ մեղք գործելէն ետք ի՞նչ տեղի ունեցաւ, եւ իր մեղքերը ի՞նչ ազդեցութիւն ունեցան իր վրայ։
5 Նաթան մարգարէին միջոցով, Աստուած քօղազերծեց Դաւիթի մեղքերը, ու ըսաւ. «Քու տունէդ քեզի դէմ չարիք մը պիտի հանեմ»։ Հետեւաբար, Բերսաբէին ծնած մանուկը մեռաւ։ (Բ. Թագաւորաց 12։1–23) Դաւիթի անդրանիկ որդին՝ Ամնոնը՝ իր կէս քոյրը՝ Թամարը՝ բռնաբարեց եւ ապա անոր եղբօր կողմէ սպաննուեցաւ։ (Բ. Թագաւորաց 13։1–33) Թագաւորին որդին՝ Աբիսողոմ՝ փորձեց գահը բռնագրաւել եւ իր հայրը անպատուեց, անոր հարճերուն հետ պառկելով։ (Բ. Թագաւորաց 15։1–16։22) Քաղաքացիական պատերազմը վերջ գտաւ Աբիսողոմի մահով, մեծ վիշտ պատճառելով Դաւիթի։ (Բ. Թագաւորաց 18։1–33) Այսուհանդերձ, Դաւիթի մեղքերը զինք խոնարհեցուցին եւ իրեն զգացնել տուին իր կարեկից Աստուծոյ մօտիկ մնալու կարիքը։ Եթէ մեղանչենք, մենք ալ խոնարհութեամբ զղջանք, ու Եհովայի մօտենանք։—Բաղդատել Յակոբու 4։8։
6. Դաւիթ Թագաւոր ինչո՞ւ մասնաւորաբար յանցաւոր էր։
6 Դաւիթ մասնաւորաբար յանցաւոր էր, քանի որ ան Եհովայի Օրէնքը կատարելապէս գիտցող Իսրայելացի կառավարիչ մըն էր։ (Բ. Օրինաց 17։18–20) Ան Եգիպտացի փարաւոն մը, կամ Բաբելոնացի թագաւոր մը չէր, որոնք այսպիսի գիտութիւն մը չունէին եւ որոնք թերեւս սովորաբար Աստուած տհաճեցնող բաներ կ’ընէին։ (Բաղդատել Եփեսացիս 2։12. 4։18։) Որպէս Եհովայի նուիրուած ազգի մը մէկ անդամը, Դաւիթ գիտէր թէ շնութիւնն ու մարդասպանութիւնը լուրջ մեղքեր են։ (Ելից 20։13, 14) Քրիստոնեաներն ալ գիտեն Աստուծոյ օրէնքը։ Դաւիթի նման սակայն, անոնցմէ ոմանք զայն կը բեկանեն ժառանգական մեղքի, մարդկային տկարութեան եւ փորձութեան չընդդիմանալու պատճառաւ։ Եթէ այսպիսի բան մը պատահի մեզի, թոյլ պէտք չէ տանք որ մեր հոգեւոր հեռանկարը մթագնի եւ խոր յուսահատութեան մէջ ընկղմինք։
Խոստովանութիւնը կ’Ամոքէ
7, 8. (ա) Երբ Դաւիթ իր մեղքերը ծածկեց, ի՞նչ պատահեցաւ։ (բ) Ինչո՞ւ պէտք է խոստովանինք եւ դադրինք մեղք գործելէ։
7 Եթէ Աստուծոյ օրէնքին նկատմամբ լուրջ յանցանքներ գործենք, թերեւս մեր մեղքերը խոստովանիլը, նո՛յնիսկ Եհովայի, դժուար գտնենք։ Ի՞նչ կրնայ պատահիլ այսպիսի պարագաներուն։ 32–րդ Սաղմոսին մէջ, Դաւիթ ընդունեց. «Երբ մեղքերս չխոստովանեցայ ոսկորներս մաշեցան ամէն օր աղաղակելովս, վասնզի ցորեկ ու գիշեր քու [Եհովա] ձեռքդ իմ վրաս ծանրացաւ. իմ թացութիւնս ամառուան չորութեան դարձաւ»։ (Համարներ՝ 3, 4) Կամակոր Դաւիթ կը մաշէր, փորձելով իր մեղքը պահել եւ իր յանցաւոր խիղճը լրեցնել։ Խռովութիւնը ա՛յնքան նուազեցուցած էր իր կորովը որ անիկա կենսատու խոնաւութիւն չունեցող, երաշտահար ծառի մը նման եղած էր։ Իրականութեան մէջ, հաւանաբար մտային եւ ֆիզիքական գետնի վրայ անոր վնասները կրած էր։ Ամէն պարագայի, ան իր ուրախութիւնը կորսնցուցած էր։ Եթէ ոեւէ մէկս նոյնանման վիճակի մէջ գտնուի, ի՞նչ պէտք է ընէ։
8 Աստուծոյ խոստովանիլը կրնայ թողութիւն եւ ամոքում բերել։ «Իմ մեղքս քեզի յայտնեցի ու իմ անօրէնութիւնս չծածկեցի», երգեց Դաւիթ։ «Ըսի թէ՝ ‘Տէրոջը պիտի խոստովանիմ յանցանքներս’։ Ու դուն ներեցիր իմ մեղքիս անօրէնութիւնը»։ (Սաղմոս 32։5) Արդեօք պահուած մեղքի մը համար ընկճուա՞ծ կը զգաք։ Աւելի լաւ պիտի չըլլա՞ր խոստովանիլ եւ զայն մեկդի ձգել, Աստուծոյ գթութիւնը ստանալու համար։ Ինչո՞ւ չկանչէք ժողովքի երէցները հոգեւորապէս բուժուելու համար։ (Առակաց 28։13. Յակոբու 5։13–20) Ձեր զղջումը պիտի ընդունուի եւ ժամանակի ընթացքին պիտի կարենաք ձեր Քրիստոնէական ուրախութիւնը վերագտնել։ «Երանի՜ անոր, որուն յանցանքներուն թողութիւն եղաւ ու անոր մեղքերը ծածկուեցան։ Երանի՜ այն մարդուն՝ որուն՝ Տէրը անօրէնութիւն չի սեպեր ու անոր հոգիին մէջ նենգութիւն չկայ»։—Սաղմոս 32։1, 2
9. 51–րդ Սաղմոսը ե՞րբ յօրինուեցաւ եւ ինչո՞ւ։
9 Դաւիթ եւ Բերսաբէ Եհովա Աստուծոյ համարատու էին իրենց յանցագործութեան համար։ Թէեւ անոնք կրնային մեռցուիլ իրենց մեղքերուն համար, բայց Աստուած ողորմեցաւ անոնց։ Ան մանաւանդ Դաւիթի հանդէպ գթած գտնուեցաւ, Թագաւորութեան ուխտին պատճառաւ։ (Բ. Թագաւորաց 7։11–16) Բերսաբէին հետ իր գործած մեղքերուն հանդէպ Դաւիթի զղջումը կը տեսնուի 51–րդ Սաղմոսէն։ Սրտաբեկ թագաւորը այս յուզիչ սաղմոսը յօրինեց, Աստուծոյ օրէնքին հանդէպ իր յանցանքներուն մեծութիւնը Նաթան մարգարէն իր ուշադրութեան յանձնելէն ետք։ Նաթանի կողմէ քաջութիւն կը պահանջուէր որ Դաւիթի ուշադրութեան յանձնէր իր մեղքերը, ինչպէս ներկայիս նշանակուած Քրիստոնեայ երէցները քաջութիւն պէտք է ունենան այս բանը ընելու համար։ Փոխանակ եղած ամբաստանութիւնը հերքելու եւ Նաթանի սպանութիւնը հրամայելու, թագաւորը խոնարհութեամբ խոստովանեցաւ։ (Բ. Թագաւորաց 12։1–14) 51–րդ Սաղմոսը ցոյց կու տայ ինչ որ ան աղօթքով ըսաւ Աստուծոյ այս գձուձ արարքին համար, իսկ ասիկա շատ տեղին է աղօթքով խորհրդածութեան նիւթ դարձնել, մանաւանդ երբ մեղանչած ենք ու Եհովայի գթութեան կը տենչանք։
Աստուծոյ Համարատու Ենք
10. Դաւիթ ինչպէ՞ս կրնար հոգեւորապէս ապաքինիլ։
10 Դաւիթ չփորձեց իր մեղքը արդարացնել, այլ պաղատեցաւ. «Ողորմէ՛ ինծի, ո՛վ Աստուած, քու ողորմութեանդ համեմատ, քու առատ գթութեանդ համեմատ ջնջէ իմ յանցանքներս»։ (Սաղմոս 51։1) Դաւիթ մեղանչելով, Աստուծոյ Օրէնքին սահմաններէն անդին անցած էր։ Այսուհանդերձ, հոգեւոր ապաքինման յոյսը կար, եթէ Աստուած Իր ողորմութեան, կամ հաւատարիմ սիրոյն՝ համաձայն, հաճութիւն ցոյց տար իրեն։ Անցեալին Աստուծոյ ցուցաբերած առատ գթութիւնը զղջացող թագաւորին հաւատալու պատճառ կու տար թէ իր Արարիչը պիտի ջնջէր իր յանցանքները։
11. Քաւութեան Օրուան զոհերը ի՞նչ կը թելադրէին, եւ ներկայիս փրկութեան համար ի՞նչ պահանջուած է։
11 Քաւութեան Օրուան զոհերուն մարգարէական շուքերով, Եհովա կը թելադրէր որ ինք զղջացողները իրենց մեղքերէն մաքրելու կերպ մը ունէր։ Հիմա գիտենք որ Յիսուս Քրիստոսի փրկանքի զոհին հաւատք ընծայելով կրնանք օգտուիլ իր գթառատութենէն եւ ներողամտութենէն։ Եթէ Դաւիթ, իր մտքին մէջ այս զոհին տիպերը եւ շուքերը ունենալով կրցաւ Եհովայի ողորմութեան եւ գթութեան վստահիլ, որքա՜ն աւելի Աստուծոյ արդի ծառաները հաւատք պէտք է ընծայեն իրենց փրկութեան համար հայթայթուած փրկանքին։—Հռովմայեցիս 5։8. Եբրայեցիս 10։1
12. Ի՞նչ կը նշանակէ մեղանչել, եւ Դաւիթ ի՞նչ զգաց իր յանցագործութեան նկատմամբ։
12 Աստուծոյ մատուցած իր աղաչանքին մէջ, Դաւիթ աւելցուց. «Իմ անօրէնութենէս բոլորովին զիս լուա ու իմ մեղքէս զիս սրբէ։ Վասնզի ես կը ճանչնամ իմ յանցանքներս ու իմ մեղքս միշտ իմ առջեւս է»։ (Սաղմոս 51։2, 3) Մեղանչել կը նշանակէ Եհովայի չափանիշներուն նպատակէն վրիպիլ։ Վստահաբար Դաւիթ այս վիճակին մէջ էր։ Բայց ան իր սխալին հանդէպ անտարբեր եղող մարդասպանի մը կամ շնացողի մը պէս չէր, պարզապէս իր ստանալիք պատիժին կամ վարակուելիք հիւանդութեան համար տխրելով։ Որպէս Եհովան սիրող մը, Դաւիթ կ’ատէր ինչ որ չար էր։ (Սաղմոս 97։10) Ան կը զզուէր իր մեղքէն եւ կ’ուզէր որ Եհովա բոլորովին մաքրէր զինք։ Դաւիթ իրապէս կը գիտակցէր իր յանցանքներուն եւ խոր վիշտ կը զգար որ թոյլ տուած էր իր մեղաւոր ցանկութեան որ իր վրայ տիրապետէր։ Իր մեղքը միշտ իր առջեւն էր, քանի որ աստուածավախ անհատի մը յանցաւոր խիղճը հանգստութիւն չի գտներ եթէ չզղջայ, չխոստովանի եւ Եհովայէ թողութիւն չստանայ։
13. Դաւիթ ինչո՞ւ ըսաւ որ ինք միա՛յն Աստուծոյ դէմ մեղանչած էր։
13 Գիտակցելով որ Եհովայի համարատու էր, Դաւիթ ըսաւ. «Քեզի՛՝ միա՛յն քեզի դէմ մեղանչեցի եւ քու աչքերուդ առջեւ չարութիւն ըրի, որպէսզի արդար ըլլաս խօսքերուդ մէջ ու անարատ ըլլաս դատաստանիդ մէջ»։ (Սաղմոս 51։4) Դաւիթ Աստուծոյ օրէնքները բեկանած, թագաւորական պաշտօնը անպատուած էր եւ «Տէրոջը ... հայհոյութիւն ընելու առիթ» տուած էր, իր վրայ նախատինք բերելով։ (Բ. Թագաւորաց 12։14. Ելից 20։13, 14, 17) Դաւիթի մեղաւոր արարքները յանցանքներ էին Իսրայէլի համայնքին եւ իր ընտանիքի անդամներուն դէմ, ճիշդ ինչպէս որ այսօր մկրտուած յանցագործ մը ցաւ կամ վիշտ կը պատճառէ Քրիստոնէական ժողովքին եւ իր սիրելիներուն։ Թէեւ զղջացող թագաւորը կը գիտակցէր որ իր ընկերակիցներուն, ինչպէս Ուրիային, դէմ մեղանչած էր, բայց ան Եհովայի հանդէպ աւելի մեծ պատասխանատուութիւն մը կը զգար։ (Բաղդատել Ծննդոց 39։7–9։) Դաւիթ կը գիտակցէր որ Եհովայի դատաստանը արդար պիտի ըլլար։ (Հռովմայեցիս 3։4) Այն Քրիստոնեաները, որոնք մեղանչած են, նո՛յն տեսակէտը պէտք է ունենան։
Մեղմացուցիչ Պարագաներ
14. Դաւիթ իր յանցանքը մեղմացնող ի՞նչ պարագաներ յիշեց։
14 Թէեւ Դաւիթ չփորձեց ինքզինք արդարացնել, բայց ան ըսաւ. «Ահա ես անօրէնութիւնով ծնայ ու իմ մայրս մեղքով յղացաւ զիս»։ (Սաղմոս 51։5) Դաւիթ անօրէնութիւնով ծնած էր, իսկ իր մայրը ժառանգական մեղքին պատճառաւ ծննդական ցաւ քաշած էր։ (Ծննդոց 3։16. Հռովմայեցիս 5։12) Իր խօսքերը չեն նշանակեր թէ ամուսնական պատշաճ յարաբերութիւնները, յղութիւնը եւ ծննդաբերութիւնը մեղքեր են, մանաւանդ որ Աստուած կարգադրած էր ամուսնութիւնն ու ծննդաբերութիւնը. ոչ ալ Դաւիթ իր մօրը գործած մասնայատուկ մէկ մեղքին ակնարկութիւն կ’ընէր։ Ան մեղքով յղացուած էր, քանի որ իր ծնողքը մեղաւոր էր, բոլոր անկատար մարդոց նման։—Յոբ 14։4
15. Թէեւ Աստուած նկատի կ’առնէ յանցանքը մեղմացուցիչ պարագաները, սակայն մենք ի՞նչ պէտք չէ ընենք։
15 Եթէ մեղանչած ենք, կրնանք Աստուծոյ մատուցուած աղօթքի մէջ յիշել որեւէ մեղմացուցիչ պարագայ որ նպաստած է մեր յանցագործութեան։ Բայց Աստուծոյ շնորհքը անառակութեան չդարձնենք կամ ժառանգական մեղքը որպէս պաշտպանակ չգործածենք, մեր մեղքին պատասխանատուութիւնը անոր վրայ նետելով։ (Յուդա 3, 4) Դաւիթ անմաքուր խորհուրդներ սնուցանելու եւ փորձութեան անձնատուր ըլլալու պատասխանատուութիւնը ընդունեց։ Աղօթենք որ փորձութեան մէջ չիյնանք եւ ապա այդ աղօթքին համաձայն գործենք։—Մատթէոս 6։13
Մաքրուելու Համար Խնդրանք
16. Աստուած ո՞ր յատկութիւնը կը սիրէ, եւ անիկա ինչպէ՞ս պէտք է ազդէ մեր վարքին։
16 Անհատներ կրնան լաւ եւ բարեպաշտ երեւնալ, բայց Աստուած երեւոյթին չի նայիր, այլ՝ ներքին մարդուն։ Դաւիթ ըսաւ. «Ահա դուն [Եհովա] ճշմարտութիւն կ’ուզես երիկամունքներու մէջ. ու ծածուկ տեղը իմաստութիւնդ պիտի յայտնես ինծի»։ (Սաղմոս 51։6) Ուրիայի մահը դաւադրելով եւ Բերսաբէի յղութիւնը ծածկել փորձելով, Դաւիթ ստութեամբ եւ նենգամտութեամբ յանցաւոր էր։ Այսուհանդերձ, ան գիտէր որ Աստուած հաճոյք կ’առնէ ճշմարտութենէն եւ սրբութենէն։ Ասիկա դրական ազդեցութիւն պէտք է ունենայ մեր վրայ, քանի որ Եհովա մեզ պիտի դատապարտէր, եթէ նենգամիտ ըլլայինք։ (Առակաց 3։32) Դաւիթ նաեւ կը գիտակցէր որ եթէ Աստուած ‘իմաստութիւնը յայտնէր իրեն’, որպէս զղջացող թագաւոր մը, ինք պիտի կարենար իր կեանքին մնացեալ մասը աստուածային չափանիշներով վարել։
17. Զոպայով մաքրուելու մասին եղած աղօթքին իմաստը ի՞նչ է։
17 Քանի որ սաղմոսերգուն իր մեղաւոր հակումները յաղթահարելու համար Աստուծոյ օգնութեան կարիքը կը տեսնէր, ան աղաչեց. «Զոպայի մշտիկով մաքրէ զիս ու մաքուր պիտի ըլլամ։ Զիս լուայ ու ձիւնէն աւելի ճերմակ պիտի ըլլամ»։ (Սաղմոս 51։7) Ուրիշ բաներու կողքին, զոպայի բոյսը (թերեւս՝ origanum maru) կը գործածուէր բորոտութենէն վարակուածները մաքրելու արարողութեան մէջ։ (Ղեւտացւոց 14։2–7) Ուստի, տեղին էր որ Դաւիթ աղօթէր որ զոպայով իր մեղքերէն մաքրուէր։ Մաքրութեան գաղափարը զուգորդուած է նաեւ այն խնդրանքին հետ զոր ան ներկայացուց Եհովայի, երբ ըսաւ որ զինք լուայ, որպէսզի ամբողջովին մաքուր ըլլայ, նոյնիսկ իր մէջ կեղտ կամ որեւէ աղտոտութիւն չհաւաքած ձիւնէն աւելի ճերմակ։ (Եսայեայ 1։18) Եթէ մեզմէ ոեւէ մէկը որոշ յանցագործութեան մը համար ներկայիս խղճի խայթէ կը տառապի, թող հաւատք ունենայ որ եթէ զղջումով Աստուծմէ թողութիւն հայցէ, ան կրնայ զինք սրբել ու մաքրել Յիսուսի փրկանքի զոհին հիման վրայ։
Խնդրանք՝ Վերահաստատման Համար
18. Զղջալէ ու խոստովանելէ առաջ Դաւիթ ի՞նչ վիճակ ունէր, եւ ասիկա գիտնալը ինչպէ՞ս օգտակար է այսօր։
18 Խղճի խայթէ տառապած ոեւէ Քրիստոնեայ կրնայ հասկնալ Դաւիթի սա խօսքերը. «[Ո՛վ Եհովա], ցնծութեամբ եւ ուրախութեամբ լեցուր զիս։ Թող ցնծան այն ոսկորները, որոնք կոտրեցիր»։ (Սաղմոս 51։8) Զղջալէն եւ իր մեղքերը խոստովանելէն առաջ, Դաւիթի վրդոված խիղճը զինք թշուառացուցած էր։ Ան նոյնիսկ հաճոյք չէր առներ լաւ երգիչներու ու հմուտ երաժիշտներու ներկայացուցած ցնծութեան ու ուրախութեան երգերէն։ Աստուծոյ տհաճութեան արժանացած ըլլալուն համար, մեղաւոր Դաւիթի ցաւը այնքան մեծ էր որ ան կոտրուած ոսկորներէ տառապող մարդու մը կը նմանէր։ Ան թողութիւն ստանալու, հոգեւորապէս ապաքինուելու եւ իր նախկին ուրախութիւնը վերագտնելու կարօտը կը քաշէր։ Այսօր ալ զղջացող մեղաւոր մը Եհովայի թողութեան կարիքը ունի, Աստուծոյ հետ իր յարաբերութիւնը խախտելու նպաստած բանը ընելէն առաջ իր ունեցած ուրախութիւնը վերագըտնելու համար։ Երբ զղջացող մեղաւոր մը «սուրբ հոգիին ուրախութիւնովը» վերահաստատուի, անիկա ապացոյց մըն է որ Եհովա ներած է իրեն եւ զինք կը սիրէ։ (Ա. Թեսաղոնիկեցիս 1։6) Ատիկա ի՜նչ հանգստութիւն կու տայ։
19. Դաւիթ ի՞նչ պիտի զգար եթէ Աստուած իր բոլոր անօրէնութիւնները ջնջէր։
19 Դաւիթ շարունակեց աղօթել. «Իմ մեղքերէս երեսդ ծածկէ՛ ու բոլոր անօրէնութիւններս ջնջէ՛»։ (Սաղմոս 51։9) Կարելի չէր ակնկալել որ Եհովա հաճութեամբ նայէր մեղքին։ Ուստի, Դաւիթ խնդրեց որ ան իր երեսը ծածկէ իր մեղքերէն։ Թագաւորը նաեւ խնդրեց որ Աստուած իր բոլոր անօրէնութիւնները սրբէր, իր բոլոր անիրաւութիւնները ջնջէր։ Եթէ միայն Եհովա ասիկա ընէր։ Ատիկա Դաւիթի տրամադրութիւնը պիտի բարձրացնէր, իր վրդոված խղճին բեռը պիտի թեթեւցնէր եւ զղջացած թագաւորին պիտի գիտցնէր որ իր սիրալիր Աստուածը իրեն ներած էր։
Եթէ Մեղանչած Ենք Ի՞նչ Կրնանք Ընել
20. Ի՞նչ յանձնարարուած է ոեւէ Քրիստոնեայի որ լուրջ մեղք գործած է։
20 51–րդ Սաղմոսը ցոյց կու տայ որ Եհովայի նուիրուած ծառաներէն ոեւէ մէկը որ լուրջ մեղք մը գործած է, բայց կը զղջայ, կրնայ վստահութեամբ խնդրել Իրմէ որ շնորհք ընէ իրեն եւ իր մեղքէն զինք մաքրէ։ Եթէ դուք այսպիսի յանցանք մը գործած Քրիստոնեայ մըն էք, ինչո՞ւ խոնարհութեամբ ձեր երկնաւոր Հօրմէն թողութիւն չհայցէք աղօթքով։ Գիտակցեցէք որ Աստուծոյ օգնութեան կարիքը ունիք իր առջեւ ընդունելի ըլլալու համար եւ խնդրեցէք որ ձեր նախկին ուրախութիւնը վերստին տայ ձեզի։ Զղջացող Քրիստոնեաները վստահութեամբ կրնան Եհովայի դիմել աղօթքով, իրմէ այս բաները խնդրելով, քանի որ «անիկա առատապէս կը ներէ»։ (Եսայեայ 55։7. Սաղմոս 103։10–14) Անշուշտ, ժողովքի երէցներն ալ պէտք է կանչուին, որպէսզի հարկ եղած հոգեւոր օգնութիւնը տան։—Յակոբու 5։13–15
21. Յաջորդիւ ի՞նչ պիտի քննենք։
21 Եհովայի գթութիւնը իրապէս կը փրկէ իր ծառաները յուսահատութենէ։ Սակայն զղջացող Դաւիթի միւս սրտագին խնդրանքներն ալ քննենք 51–րդ Սաղմոսին մէջ։ Մեր ուսումնասիրութիւնը ցոյց պիտի տայ որ Եհովան չ’անարգեր կոտրած սիրտ մը։
Ի՞նչ Պիտի Պատասխանէիք
◻ Լուրջ մեղք մը ի՞նչ ազդեցութիւն կրնայ ունենալ Եհովայի ծառայի մը վրայ։
◻ Երբ Դաւիթ փորձեց իր մեղքը ծածկել, ի՞նչ պատահեցաւ։
◻ Դաւիթ ինչո՞ւ ըսաւ որ միա՛յն Աստուծոյ դէմ մեղանչած էր։
◻ Թէեւ Աստուած մեղմացուցիչ պարագաները նկատի կ’առնէ երբ մեղանչենք, բայց մենք ի՞նչ պէտք չէ ընենք։
◻ Քրիստոնեայ մը ի՞նչ պէտք է ընէ եթէ լուրջ մեղք մը գործած է։