Քրիստոնէական հաւատքը պիտի փորձուի
«Ամէնքը հաւատք չունին»։—Բ. ԹԵՍԱՂՈՆԻԿԵՑԻՍ 3։2
1. Պատմութիւնը ի՞նչպէս ցոյց տուած է որ ամէն մարդ հարազատ հաւատք չունի։
ԱՄԲՈՂՋ պատմութեան ընթացքին, եղած են այրեր, կիներ եւ երախաներ, որոնք հարազատ հաւատք ունեցած են։ «Հարազատ» որակումը շատ տեղին է, քանի որ միլիոնաւոր ուրիշներ այնպիսի հաւատք մը ցուցաբերած են որ կարելի է զայն անուանել դիւրահաւատութիւն. հաւատալու պատրաստակամութիւն՝ առանց վաւերական հիմ մը կամ պատճառ մը ունենալու։ Յաճախ, այսպիսի հաւատքներ կեղծ աստուածներ եւ պաշտամունքի ձեւեր պարփակած են, որոնք Ամենակալ Եհովայի եւ իր յայտնուած Խօսքին բոլորովին հակառակ են։ Անոր համար Պօղոս առաքեալ գրեց՝ «ամէնքը հաւատք չունին»։—Բ. Թեսաղոնիկեցիս 3։2
2. Ինչո՞ւ կենսական է մեր անձնական հաւատքը քննել։
2 Պօղոսի խօսքերը սակայն, այն գաղափարը կու տան որ այն ատեն ոմանք հարազատ հաւատք ունէին, ինչ որ ենթադրել կու տայ որ այսօր ալ նոյնն է պարագան։ Այս պարբերաթերթը ընթերցողներէն շատեր կը փափաքին այսպիսի հարազատ հաւատքի մէջ աճիլ, հաւատք մը որ աստուածային ճշմարտութեան ճշգրիտ գիտութեան հետ ներդաշնակ է։ (Յովհաննու 18։37. Եբրայեցիս 11։6) Ձեր պարագան ա՞յս է։ Ուրեմն պայման է որ գիտակցիք որ ձեր հաւատքը փորձի պիտի ենթարկուի եւ՝ անոր համար պատրաստուիք։ Ինչո՞ւ այսպէս կ’ըսենք։
3, 4. Հաւատքի փորձութեանց համար ինչո՞ւ Յիսուսի պէտք է նայինք։
3 Պէտք է ընդունինք որ Յիսուս Քրիստոս մեր հաւատքի կորիզը կը կազմէ։ Արդարեւ, Աստուածաշունչը իր մասին կը խօսի որպէս մեր հաւատքը Կատարելագործողը։ Կարելի է Յիսուս այսպէս կոչել իր ըսած եւ ըրած բաներուն եւ մասնաւորաբար, մարգարէութիւնները կատարելուն համար։ Ան զօրացուց այն հիմը, որու վրայ մարդիկ կրնան հարազատ հաւատք մը հաստատել։ (Եբրայեցիս 12։2. Յայտնութիւն 1։1, 2) Ասով հանդերձ, տակաւին կը կարդանք թէ Յիսուս «ամէն կերպով փորձը առած է մեզի նման, բայց առանց մեղքի»։ (Եբրայեցիս 4։15) Այո, Յիսուսի հաւատքը փորձուեցաւ։ Ասիկա պէտք է մխիթարէ մեզ, փոխանակ յուսահատեցնելու, կամ երկչոտ դարձնելու։
4 Մեծ փորձութիւններէ անցնելով, նոյնիսկ մինչեւ ցցահարուելու աստիճանին հասնելով, Յիսուս «հնազանդութիւն սորվեցաւ»։ (Եբրայեցիս 5։8) Ան փաստեց որ մարդիկ կրնան հարազատ հաւատքով ապրիլ, ի՛նչպիսի փորձութիւններ ալ գան իրենց վրայ։ Ասիկա մասնայատուկ իմաստ մը կը ստանայ, երբ յիշենք ինչ որ Յիսուս ըսաւ իր հետեւորդներուն. «Մտքերնիդ բերէք այն խօսքը, որ ձեզի ըսի թէ՝ ‘Ծառան իր տիրոջմէն մեծ չէ’»։ (Յովհաննու 15։20) Իրապէս, մեր օրերուն իր հետեւորդներուն առնչութեամբ, Յիսուս նախատեսեց. «Իմ անուանս համար բոլոր ազգերուն ատելի պիտի ըլլաք»։—Մատթէոս 24։9
5. Աստուածաշունչը ի՞նչպէս ցոյց կու տայ որ փորձութիւններ պիտի դիմագրաւենք։
5 Այս դարուն սկիզբը, դատաստանը Աստուծոյ տունէն սկսաւ։ Աստուածաշունչը նախագուշակած էր. «Քանզի ժամանակ է որ դատաստանը Աստուծոյ տունէն սկսի։ Եթէ առաջ մեզմէ սկսի, հապա անոնց վերջը ի՞նչ պիտի ըլլայ՝ որոնք Աստուծոյ աւետարանին չեն հնազանդիր։ Եթէ արդարը դժուարաւ կը փրկուի, հապա ամբարիշտն ու մեղաւորը ո՞ւր պիտի գտնուին»։—Ա. Պետրոս 4։17, 18
Ինչո՞ւ Հաւատքը Փորձութեան կ’Ենթարկուի
6. Փորձուած հաւատքը ինչո՞ւ թանկարժէք է։
6 Կրնանք ըսել որ չփորձուած հաւատքի մը արժէքը չէ փաստուած եւ անոր որակն ալ յայտնի չէ։ Կարելի է զայն նմանցնել դրամատոմսի մը, որ տակաւին գանձուած չէ։ Դուք կրնաք դրամատոմս մը ստանալ ձեր կատարած աշխատանքին, ծախած ապրանքին համար, եւ կամ՝ որպէս նուէր։ Դրամատոմսը կրնայ վաւերական թուիլ, բայց արդեօք այդպէ՞ս է։ Անոր վրայի գումարը պիտի գանձէ՞ք։ Նոյն կերպով, մեր հաւատքը պէտք է պարզ երեւոյթէ կամ դաւանութենէ մը աւելին ըլլալ։ Եթէ կ’ուզենք փաստել որ անիկա պիտանի է եւ իրական որակ մը ունի՝ պէտք է փորձի ենթարկուի։ Երբ մեր հաւատքը փորձի ենթարկուի, կրնանք տեսնել որ անիկա զօրաւոր եւ արժէքաւոր է։ Փորձը նաեւ երեւան կը հանէ այն մարզերը, որոնց մէջ մեր հաւատքը զտումի կամ հաստատուելու կարիքը ունի։
7, 8. Մեր հաւատքի փորձութիւններուն աղբիւրը ի՞նչ է։
7 Աստուած թոյլ կու տայ որ հալածանք եւ հաւատքի ուրիշ փորձութիւններ գան մեր վրայ։ Կը կարդանք. «Չըլլայ թէ մէկը, որ փորձութեան մէջ է, ըսէ. ‘Աստուծմէ կը փորձուիմ’. վասն զի Աստուած չար բաներով չի փորձուիր, ո՛չ ալ ինք մէկը կը փորձէ»։ (Յակոբու 1։13) Ուստի, այսպիսի փորձութիւններուն պատասխանատուն ո՞վ է կամ ի՞նչ է։ Անիկա՝ Սատանան, աշխարհը եւ մեր անկատար մարմինն է։
8 Պէտք է ընդունինք որ Սատանան զօրաւոր ազդեցութիւն կը բանեցնէ աշխարհին, անոր մտածելակերպին եւ ճամբաներուն վրայ։ (Ա. Յովհաննու 5։19) Հաւանաբար գիտենք նաեւ որ ան հալածանք կը հրահրէ Քրիստոնեաներուն վրայ։ (Յայտնութիւն 12։17) Սակայն, նոյնքան համոզուա՞ծ ենք որ Սատանան կը ջանայ մեզ մոլորեցնել, մեր անկատար մարմնին կոչ ընելով, մեր աչքերուն առջեւ աշխարհային հրապոյրներ ճօճելով եւ յուսալով որ փորձութեան տեղի տալով՝ Աստուծոյ անհնազանդ պիտի ըլլանք եւ ի վերջոյ Եհովայի հաճութիւնը պիտի կորսնցնենք։ Անշուշտ, Սատանայի կերպերը մեզ չեն զարմացներ, քանի որ երբ ջանաց Յիսուսը փորձել, ան նոյն ռազմավարութիւնը գործածեց։—Մատթէոս 4։1-11
9. Հաւատքի օրինակներէն ի՞նչպէս կ’օգտուինք։
9 Իր Խօսքին եւ քրիստոնէական ժողովքին միջոցաւ, Եհովա մեր դիմաց կը դնէ հաւատքի դրական օրինակներ, որոնց կրնանք հետեւիլ։ Պօղոս խրատեց. «Ինծի նմանող եղէ՛ք, եղբա՛յրներ ու նայեցէք անոնց որ այնպէս կը քալեն, ինչպէս որ մեզ ձեզի օրինակ ունիք»։ (Փիլիպպեցիս 3։17) Որպէս առաջին դարուն Աստուծոյ օծեալ ծառաներէն մէկը, հակառակ իր կրած մեծ փորձութիւններուն, Պօղոս հաւատքի գործեր կատարելու մէջ նախաձեռնութիւն առաւ։ Մինչեւ Ի. դարու վախճանը, հաւատքի նոյնանման օրինակներէ զերծ չենք։ Եբրայեցիս 13։7–ի խօսքերը նոյն ուժգնութեամբ կիրարկելի են այսօր, որքան Պօղոսի օրերուն. «Յիշեցէ՛ք ձեր առաջնորդները, որոնք Աստուծոյ խօսքը ձեզի խօսեցան եւ անոնց վարմունքին վախճանին նայելով իրենց հաւատքին նմանեցէք»։
10. Արդի ժամանակներուն, հաւատքի ի՞նչ մասնայատուկ օրինակներ ունինք։
10 Այս զգուշացումը մասնայատուկ ուժգնութիւն կը ստանայ, երբ նկատի առնենք օծեալ մնացորդին վարմունքին վախճանը։ Կրնանք իրենց օրինակին մասին մտածել եւ զիրենք ընդօրինակել։ Անոնց հաւատքը հարազատ է եւ փորձութիւններով զտուած է։ 1870–ական թուականներուն պզտիկ սկզբնաւորութեամբ մը, համաշխարհային եղբայրակցութիւն մը զարգացաւ։ Անկէ ի վեր օծեալներուն հաւատքին եւ համբերատարութեան որպէս արդիւնք, ներկայիս հինգուկէս միլիոնէ աւելի Եհովայի Վկաներ կը քարոզեն ու կ’ուսուցանեն Աստուծոյ Թագաւորութիւնը։ Նախանձախնդիր ճշմարիտ երկրպագուներու ներկայ համերկրային ժողովքը, փորձուած հաւատքի վկայութիւն մըն է։—Տիտոս 2։14
Հաւատքի Փորձութիւն՝ 1914–ի Նկատմամբ
11. 1914–ը ի՞նչպէս յատկանշական էր Ռասըլի եւ իր ընկերակիցներուն համար։
11 Առաջին Աշխարհամարտին նախորդող տարիներուն, օծեալ մնացորդը կը ծանուցանէր թէ 1914–ը Աստուածաշունչի մարգարէութեան մէջ յատկանշական թուական մը պիտի ըլլար։ Բայց անոնց ակնկալութիւններէն ոմանք տակաւին տհաս էին, եւ պատահելիք բաներուն մասին իրենց հայեացքը շատ ճշգրիտ չէր։ Օրինակ, Չ. Թ. Ռասըլ, Դիտարանի Ընկերութեան առաջին նախագահը եւ անոր ընկերակիցները կրցան տեսնել որ ընդարձակ քարոզչութիւն մը անհրաժեշտ էր։ Անոնք կարդացին. «Արքայութեան այս աւետարանը բովանդակ աշխարհի մէջ պիտի քարոզուի՝ բոլոր ազգերուն վկայութիւն ըլլալու։ Անկէ յետոյ Վերջը պիտի գայ»։ (Մատթէոս 24։14) Սակայն, յարաբերաբար իրենց փոքր խումբը ասիկա ի՞նչպէս կրնար ընել։
12. Ռասըլի ընկերակիցներէն մէկը ի՞նչպէս ընդառաջեց ճշմարտութեան։
12 Նկատի առէք թէ ասիկա ի՛նչ ազդեցութիւն ունեցաւ Ռասըլի ընկերակիցներէն մէկուն՝ Ա. Հ. Մէգմիլընի վրայ։ Գանատա ծնած, Մէգմիլըն տակաւին 20 տարեկան չէր, երբ ձեռք ձգեց Ռասըլի՝ Դարերու Ծրագիրը գիրքը (1886)։ (Այս գիրքը, որ կոչուած է նաեւ՝ Դարերու Աստուածային Ծրագիրը, Ա. Հատորը կազմեց ընդարձակ կերպով տարածուած, Սուրբ Գրութիւններու Ուսումնասիրութիւններ–ուն։ Հատոր Բ.՝ Ժամանակը Մօտեցած Է [1889], 1914–ին կը մատնանշէր, որպէս «ազգերուն ժամանակներ»ուն վախճանը։ [Ղուկաս 21։24]) Այս գիրքը կարդացած գիշերն իսկ, ան խորհեցաւ. «Այո, ասի՛կա ճշմարտութիւն է»։ 1900–ի ամառը, Աստուածաշունչի Աշակերտներուն՝ ինչպէս կը կոչուէին Եհովայի Վկաները այն ատեն՝ մէկ համաժողովին, ան հանդիպեցաւ Ռասըլին։ Մէգմիլըն շուտով մկրտուեցաւ եւ սկսաւ Եղբայր Ռասըլին հետ աշխատիլ Ընկերութեան կեդրոնատեղիին մէջ, Նիւ Եորքի մէջ։
13. Մէգմիլըն եւ ուրիշներ Մատթէոս 24։14–ի կատարման առնչութեամբ ի՞նչ խնդիր տեսան։
13 Աստուածաշունչի իրենց ընթերցանութեան վրայ հիմնուելով, այդ օծեալ Քրիստոնեաները 1914–ին մատնանշեցին, որպէս դարձակէտ մը Աստուծոյ նպատակներուն մէջ։ Բայց Մէգմիլըն եւ ուրիշներ հարց կու տային թէ Մատթէոս 24։14–ի մէջ նախագուշակուած ազգերուն քարոզչութիւնը ի՛նչպէս պիտի իրագործուէր մնացեալ կարճ ժամանակին մէջ։ Ան հետագային ըսաւ. «Կը յիշեմ որ յաճախ այս մասին խօսած եմ Եղբայր Ռասըլին հետ, եւ ան կ’ըսէր, ‘լաւ եղբա՛յր, հոս Նիւ Եորքի մէջ շատ աւելի Հրեաներ ունինք, քան Երուսաղէմի մէջ։ Հոս աւելի Իրլանտացիներ ունինք, քան Տուպլինի մէջ։ Իսկ աւելի շատ Իտալացիներ՝ քան Հռովմի մէջ։ Եթէ հոս անոնց հասնինք, պատգամը աշխարհին հասած կ’ըլլայ’։ Բայց անիկա մեր մտքերուն գոհացում չտուաւ։ Ապա, ‘Պատկերատրամ’ին մասին խորհեցանք»։
14. 1914–էն առաջ, ի՞նչ ուշագրաւ ծրագիր մը ձեռնարկուեցաւ։
14 «Ստեղծագործութեան Պատկերատրամը» ի՜նչ նախաձեռնութիւն մըն էր։ Անիկա շարժուն պատկերներու եւ գունաւոր ապակիէ լուսապատկերներու միացումն էր, Աստուածաշունչի դասախօսութիւններու եւ ֆոնոկրաֆ–ի վրայ արձանագրուած երաժշտութեան համադրութեամբ։ 1913–ին, Արգանզասի (Ա.Մ.Ն.) համաժողովի մը մասին Դիտարան–ը ըսաւ. «Միաձայնութեամբ որոշուեցաւ որ Աստուածաշունչի ճշմարտութիւնները ուսուցանելու համար շարժուն պատկերներու գործածութեան ժամանակը հասած է։ . . . [Ռասըլ] բացատրեց թէ ինք այս ծրագրին վրայ երեք տարիէ ի վեր կ’աշխատէր եւ թէ գրեթէ հարիւրաւոր պատկերներ արդէն պատրաստ են, որոնք անկասկած մեծ բազմութիւններ պիտի գրաւեն եւ Աւետարանը պիտի ծանուցանեն եւ հանրութեան պիտի օգնեն որ դարձեալ Աստուծոյ վրայ հաւատք ունենան»։
15. «Պատկերատրամ»ը Ի՞նչ արդիւնքներ ձեռք ձգելու նպաստեց։
15 «Պատկերատրամ»ը ճիշդ այս է որ իրագործեց, Յունուար 1914–ին իր առաջին ցուցադրումէն ետք։ Ահաւասիկ կարգ մը տեղեկագրութիւններ 1914–ի Դիտարան–էն.
Ապրիլ 1. «Քարոզիչ մը անոր երկու մասերը տեսնելէ ետք, ըսաւ. ‘Ես տակաւին Ստեղծագործութեան Պատկերատրամին միայն կէսը տեսայ, բայց արդէն Աստուածաշունչէն շատ աւելի բան սորվեցայ, քան աստուածաբանական վանքին մէջ ստացածս երեք տարուան դասընթացքէն’։ Հրեայ մը զայն տեսնելէ ետք, նշեց. ‘Ասկէ կը մեկնիմ, որպէս աւելի լաւ Հրեայ մը, քան՝ երբ ներս մտայ’։ Կաթողիկէ բազմաթիւ վարդապետներ եւ մայրապետներ դիտեցին Տրաման եւ մեծ գնահատութիւն յայտնեցին . . . Տակաւին Տրամայէն միայն տասներկու օրինակ պատրաստուած է . . . Սակայն արդէն երեսունմէկ քաղաքներ հասած ու մատուցուած է . . . Օրական աւելի քան երեսունհինգ հազար անհատներ կը դիտեն, կը լսեն զայն, կը զմայլին ու կը խորհին անոր մասին եւ կ’օրհնուին»։
Յունիս 15. «Պատկերները զիս աւելի նախանձախնդիր դարձուցին Ճշմարտութիւնը տարածելու մէջ եւ Երկնաւոր Հօր ու մեր սիրելի Երէց Եղբօր՝ Յիսուսի՝ հանդէպ սէրս աւելցուցին։ Ամէն օր կ’աղօթեմ որ Աստուած իր ճոխ օրհնութիւնները թափէ Ստեղծագործութեան Պատկերատրամին եւ զայն ներկայացնելու համար բոլոր աշխատողներուն վրայ . . . Ես ձեր ծառան եմ՝ Իրմով, Ֆ. Վ. Նոշ։—Իովա»։
Յուլիս 15. «Մեզի հաճոյք կը պատճառէ նկատել որ այս քաղաքին մէջ պատկերները շատ լաւ տպաւորութիւն մը ձգեցին, եւ այն վստահութիւնը ունինք որ աշխարհին տրուած այս վկայութիւնը Տէրոջը գոհարները ըլլալու ապացոյց տուողները հաւաքելու համար կը գործածուի։ Բաւական թիւով Աստուածաշունչի ժրաջան աշակերտներ գիտենք, որոնք հոս Դասարանին [Ժողովքին] միացած են, Պատկերատրամի աշխատանքին որպէս արդիւնք . . . Ձեր քոյրը Տիրոջմով, Էմմա Լ. Պրիգըր»։
Նոյեմբեր 15. «Վստահ ենք որ ուրախ պիտի ըլլաք լսելով Լոնտոնի Օբէրայի Տան, Գինկզուէյի մէջ ցուցադրուած Ստեղծագործութեան Պատկերատրամին միջոցաւ տրուած հոյակապ վկայութեան մասին։ Այս ցուցադրութեան իւրաքանչիւր մանրամասնութեան մէջ Տիրոջ առաջնորդող ձեռքը հոյակապօրէն բացայայտ եղած է, որու համար եղբայրները մեծապէս կ’ուրախանան . . . Մեր հանդիսականները ամէն դասակարգի եւ ամէն տեսակի անհատներէ բաղկացած էին. ներկաներուն մէջ բազմաթիւ կղերականներ նկատեցինք։ Եկեղեցւոյ մը երէցը . . . տոմս խնդրեց որպէսզի իր կնոջ հետ անգամ մը եւս կարենայ գալ։ Անգլիոյ Եկեղեցիին Հովիւներէն մէկը քանի մը անգամ ներկայ եղաւ Պատկերատրամին եւ . . . իր բարեկամներէն շատերը բերած էր որպէսզի ականատես ըլլան անոր։ Երկու եպիսկոպոս եւ բազմաթիւ աստիճանաւոր անհատներ ալ ներկայ գտնուեցան»։
Դեկտեմբեր 1. «Կինս եւ ես կ’ուզենք իրապէս շնորհակալութիւն յայտնել մեր Երկնաւոր Հօր այն հոյակապ եւ անգին օրհնութեան համար որ մեր վրայ եկաւ ձեր միջոցով։ Ձեր գեղեցիկ Պատկերատրամը տեսնելը պատճառ եղաւ որ մենք Ճշմարտութիւնը ընդունինք։ . . . Մենք Սուրբ Գրութիւններու Ուսումնասիրութիւններ–ու վեց հատորները ունինք։ Անոնք շատ օգտակար են»։
Փորձութիւններու Ընդառաջելը՝ Այն Ատեն
16. 1914–ը ինչո՞ւ հաւատքի փորձութիւն մը բերաւ։
16 Սակայն, այսպիսի անկեղծ եւ նուիրուած Քրիստոնեաներ երբ տեսան թէ 1914–ին Տիրոջ միանալու իրենց ակնկալութիւնը ի դերեւ ելաւ, ի՞նչ ըրին։ Այդ օծեալները բացառիկ փորձութեան շրջան մը ունեցան։ 1 Նոյեմբեր 1914–ի Դիտարան–ը ծանուցանեց. «Յիշենք որ փորձի պահու մը մէջ կը գտնուինք»։ Այս մասին, Եհովայի Վկաներ—Աստուծոյ Թագաւորութիւնը Ծանուցանողներ (1993) գիրքը կը նշէ. «1914-1918–ի տարիները արդարեւ ‘փորձի պահ’ մը եղան Աստուածաշունչի Աշակերտներուն համար»։ Անոնք թոյլ պիտի տայի՞ն որ իրենց հաւատքը զտուէր եւ իրենց մտածելակերպը վերաճշդուէր, իրենց դիմաց գտնուող հսկայ գործին ձեռնարկելու համար։
17. 1914–ին, երբ հաւատարիմ օծեալները երկրի վրայ մնացին, անոնք ի՞նչպէս հակազդեցին։
17 1 Սեպտեմբեր 1916–ի Դիտարան–ը կ’ըսէր. «Մենք երեւակայեցինք որ Եկեղեցին [օծեալները] հաւաքելու Հունձքի գործը պիտի ամբողջանար՝ Հեթանոսաց Ժամանակները վերջանալէն առաջ. բայց Աստուածաշունչին մէջ այսպիսի բան մը ըսուած չէր։ . . . Կը ցաւի՞նք որ Հունձքի գործը կը շարունակուի։ . . . Սիրելի եղբայրներ, մեծապէս շնորհապարտ պէտք է ըլլանք Աստուծոյ, մեր գնահատութիւնը աւելցնենք այն գեղեցիկ Ճշմարտութեան համար զոր տեսնելու եւ անով բնորոշուելու առանձնաշնորհումը շնորհած է մեզի եւ այդ Ճշմարտութիւնը ուրիշներուն գիտցնելու մէջ աւելի եռանդուն ըլլանք»։ Անոնց հաւատքը փորձի ենթարկուեցաւ, բայց այդ փորձը յաջողութեամբ դիմակալեցին։ Որպէս Քրիստոնեաներ, պէտք է գիտակցինք որ հաւատքի փորձերը կրնան բազմաթիւ եւ այլազան ըլլան։
18, 19. Եղբայր Ռասըլի մահուընէ անմիջապէս ետք, Աստուծոյ ժողովուրդին վրայ հաւատքի ուրիշ ի՞նչ փորձութիւններ եկան։
18 Օրինակ, ուրիշ տեսակի փորձ մը եկաւ մնացորդին վրայ՝ Եղբայր Չարլզ Թ. Ռասըլի մահուընէ քիչ ետք։ Անիկա իրենց հաւատարմութիւնը եւ հաւատքը փորձի ենթարկեց։ Մատթէոս 24։45–ի ‘հաւատարիմ ծառան’ ո՞վ էր։ Ոմանք կը խորհէին որ անիկա Եղբայր Ռասըլն է եւ դժկամեցան կազմակերպչական նոր կարգադրութիւններուն հետ համագործակցիլ։ Եթէ Եղբայր Ռասըլն էր ծառան, հիմա որ ան մեռած էր, եղբայրները ի՞նչ պիտի ընէին։ Նոր նշանակուած անհատի՞ մը պիտի հետեւէին թէ ոչ ժամանակն էր գիտակցելու թէ Եհովա ոչ թէ անհատ մը, այլ Քրիստոնեաներու ամբողջ խումբ մը կը գործածէր որպէս գործիք, կամ ծառայ դասակարգ մը։
19 Ճշմարիտ Քրիստոնեաներու վրայ յաւելեալ փորձ մը եկաւ 1918–ին, երբ աշխարհային հեղինակութիւններ, Քրիստոնեայ Աշխարհի կղերներուն կողմէ խթանուած, Եհովայի կազմակերպութեան դէմ ‘իրենց սահմանած օրէնքով չարիք պատրաստեցին’։ (Սաղմոս 94։20) Թէ՛ Հիւսիսային Ամերիկայի եւ թէ Եւրոպայի մէջ, վայրագ հալածանքի ալիք մը ծայր տուաւ։ Կղերներու կողմէ ներշնչուած հակառակութիւն մը իր գագաթնակէտին հասաւ 7 Մայիս 1918–ին, երբ Մ.Ն. դաշնակցային արտօնագրեր յղուեցան, Ժ. Ֆ. Ռատըրֆորտը եւ իր մտերիմ ընկերակիցներէն քանի մը հատը՝ մէջը ըլլալով Ա. Հ. Մէգմիլընը, ձերբակալելու համար։ Անոնք որպէս մոլորեցուցիչներ ամբաստանուեցան եւ հեղինակութիւններ անտեսեցին անոնց անմեղութեան խնդրագրերը։
20, 21. Ինչպէս նախագուշակուած էր Մաղաքեայ 3։1-3–ի մէջ, օծեալներուն մէջ ի՞նչ գործ կատարուեցաւ։
20 Թէեւ այն ատեն չէին անդրադարձած, բայց զտումի գործ մը ընթացքի մէջ էր, ինչպէս նկարագրուած է Մաղաքեայ 3։1-3–ի մէջ. «Անոր գալուստին օրը ո՞վ կրնայ դիմանալ։ Անոր երեւնալուն ատենը ո՞վ կրնայ կայնիլ. քանզի անիկա [ուխտին հրեշտակը] հալեցնողին՝ կրակին պէս ու թափիչներուն օճառին պէս պիտի ըլլայ։ Անիկա արծաթ հալեցնողի ու մաքրողի պէս պիտի նստի։ Ղեւիին որդիները պիտի մաքրէ, զանոնք ոսկիի պէս ու արծաթի պէս պիտի զտէ։ Անոնք արդարութեամբ Տէրոջը ընծայ պիտի մատուցանեն»։
21 Մինչ Համաշխարհային Առաջին Պատերազմը իր աւարտին մօտեցաւ, Աստուածաշունչի Աշակերտներէն ոմանք հաւատքի ուրիշ փորձ մը դիմակալեցին. աշխարհի զինուորական գործերուն մէջ բացարձակ չէզոքութիւն պահելու փորձը։ (Յովհաննու 17։16. 18։36) Ոմանք չէզոքութիւն չպահեցին։ Ուստի, 1918–ին, Եհովա «ուխտին հրեշտակը»՝ Յիսուս Քրիստոսը՝ Իր հոգեւոր տաճարը ղրկեց, որպէսզի Իր երկրպագուներուն պզտիկ խումբը մաքրէ աշխարհային բիծերէն։ Անոնք որ հարազատ հաւատք ցուցաբերելու պատրաստակամութիւնը ունէին, այս փորձառութենէն դաս առին եւ յառաջ մղուեցան, եռանդունօրէն շարունակելով քարոզել։
22. Հաւատքի փորձութեանց նկատմամբ, տակաւին ի՞նչ բան նկատի պիտի առնուի։
22 Հոս նկատի առնուածը պատմական հարեւանցի հետաքրքրութեան արժանի բան մը չէ։ Անիկա ուղղակիօրէն Եհովայի համաշխարհային ժողովքին ներկայ հոգեւոր վիճակին հետ առնչութիւն ունի։ Բայց յաջորդ յօդուածով նկատի պիտի առնենք մեր օրերուն Աստուծոյ ժողովուրդին դիմակալած կարգ մը հաւատքի փորձութիւնները եւ տեսնենք թէ զանոնք ի՛նչպէս յաջողութեամբ յաղթահարած են։
[Նկար՝ էջ 19]
Կը Յիշէ՞ք
◻ Եհովայի ծառաները ինչո՞ւ հաւատքի փորձութիւններ պէտք է ակնկալեն։
◻ 1914–էն առաջ, Աստուծոյ պատգամը տարածելու համար ի՞նչպիսի ջանքեր թափուեցան։
◻ «Պատկերատրամ»ը ի՞նչ էր եւ անիկա ի՞նչ արդիւնք տուաւ։
◻ 1914-1918–ի դէպքերը ի՞նչպէս օծեալները փորձութեան ենթարկեցին։