Խռովալից ժամանակներուն մէջ՝ ուրախութիւնդ պահէ

Խռովալից ժամանակներուն մէջ՝ ուրախութիւնդ պահէ

«Բոլոր [Եհովայի] յուսացողները թող ուրախ ըլլան. յաւիտեան թող ցնծան» (ՍԱՂ. 5։11)։

1, 2. ա) Ներկայիս մեծապէս տառապեցնող բաներէն ոմանք ի՞նչ են։ բ) Բոլոր մարդոց դիմագրաւած փորձանքներէն զատ, ճշմարիտ քրիստոնեաները ի՞նչ բանի պէտք է տոկան։

ԵՀՈՎԱՅԻ վկաները ընդհանուր մարդկութիւնը հարուածող աղէտներէն զերծ չեն։ Աստուծոյ ժողովուրդէն շատեր ոճիրի, պատերազմի եւ այլ անիրաւութիւններու զոհ գացած են։ Բնական աղէտները, աղքատութիւնը, հիւանդութիւնը եւ մահը խիստ տառապանք կը պատճառեն։ Պօղոս առաքեալ տեղին ըլլալով գրեց. «Գիտենք թէ բոլոր ստեղծուածները մինչեւ հիմա մէկտեղ կը հառաչեն ու ծնանելու ցաւ կը քաշեն» (Հռով. 8։22)։ Մենք նաեւ մեր անկատարութեան հետեւանքները կը կրենք։ Դաւիթ թագաւորին նման, կրնանք ըսել. «Անօրէնութիւններս գլխէս վեր բարձրացան, ծանր բեռի պէս իմ վրաս ծանրացան» (Սաղ. 38։4)։

² Բոլոր մարդոց դիմագրաւած փորձանքներէն զատ, ճշմարիտ քրիստոնեաները այլաբանական տանջանքի ցիցը կը կրեն (Ղուկ. 14։27)։ Արդարեւ, Յիսուսի նման, իր աշակերտները ատուած ու հալածուած են (Մատ. 10։22, 23. Յովհ. 15։20. 16։2)։ Հետեւաբար, Քրիստոսի հետեւիլը զօրաւոր ջանք ու համբերատարութիւն կը պահանջէ, մինչ կը սպասենք նոր աշխարհի օրհնութիւններուն (Մատ. 7։13, 14. Ղուկ. 13։24)։

3. Ի՞նչպէս գիտենք թէ պայման չէ որ քրիստոնեաները Աստուած հաճեցնելու համար՝ տառապանքով յատկանշուած կեանք մը վարեն։

³ Ասիկա կը նշանակէ՞ թէ ճշմարիտ քրիստոնեաները տխուր եւ ապերջանիկ կեանքի մը հետամուտ կ’ըլլան։ Մեր կեանքը միայն տրտմութեա՞մբ պէտք է յատկանշուի մինչեւ որ վախճանը գայ։ Բացայայտօրէն, Եհովա կ’ուզէ որ երջանիկ ըլլանք, մինչ կը սպասենք իր խոստումներուն կատարման։ Իսկ Աստուածաշունչը յաճախ կը նկարագրէ ճշմարիտ երկրպագուները որպէս երջանիկ ժողովուրդ (կարդալ՝ Եսայի 65։13, 14)։ «Բոլոր [Եհովայի] յուսացողները թող ուրախ ըլլան. յաւիտեան թող ցնծան», կ’ըսէ Սաղմոս 5։11–ը։ Արդարեւ կարելի է որոշ չափով ուրախութիւն, մտքի խաղաղութիւն ու գոհունակութիւն վայելել, նոյնիսկ աղէտներու ներքեւ։ Նկատի առնենք թէ Աստուածաշունչը ի՛նչպէս կրնայ մեզի օգնել, որ ուրախութեամբ մեր փորձութիւնները դիմագրաւենք։

Եհովա՝ «երանելի Աստուածը»

4. Աստուած ի՞նչպէս կը զգայ, երբ իր կամքը անտեսուի։

⁴ Նկատի առ, զոր օրինակ, Եհովան։ Որպէս ամենակալ Աստուած, ամբողջ տիեզերքը իր հեղինակութեան կ’ենթարկուի։ Ան բանի մը կամ մէկու մը կարիք չունի։ Սակայն, հակառակ իր անգերազանցելի զօրութեան, Եհովա որոշ չափով յուսախաբ եղած ըլլալու էր, երբ իր հոգեղէն որդիներէն մէկը ըմբոստանալով Սատանայ դարձաւ եւ յետագային կարգ մը հրեշտակներ այդ ըմբոստութեան միացան։ Նաեւ խորհէ թէ Աստուած ո՛րքան ցաւ զգաց, երբ Ադամ ու Եւա, իր ֆիզիքական ստեղծագործութեան գլուխ գործոցը, իրեն կռնակ դարձուցին։ Անկէ ի վեր, անոնցմէ սերած միլիառաւորներ Եհովայի հեղինակութիւնը մերժած են (Հռով. 3։23)։

5. Ի՞նչ բան յատկապէս նեղացուցած է Եհովան։

⁵ Սատանայի ըմբոստութիւնը տակաւին նոյն թափով կը շարունակուի։ Շուրջ 6000 տարիէ ի վեր, Եհովա կռապաշտութեան, բռնութեան, ոճիրներու եւ սեռային խեղաթիւրումներու ականատես եղած է (Ծն. 6։5, 6, 11, 12)։ Բացի այդ, ան արհամարհելի սուտեր ու հայհոյութիւններ լսած է։ Նոյնիսկ իր երկրպագուները երբեմն իր զգացումները վիրաւորած են։ Աստուածաշունչը այսպիսի պարագայ մը սա խօսքերով կը նկարագրէ. «Քանի՜ անգամ զանիկա սրդողցուցին անապատին մէջ ու բարկացուցին զանիկա անջուր տեղին մէջ եւ կրկին ու կրկին Աստուած փորձեցին ու Իսրայէլի Սուրբը նեղացուցին» (Սաղ. 78։40, 41)։ Վստահաբար Եհովա մեծ ցաւ կը զգայ, երբ իր ժողովուրդը զինք մերժէ (Եր. 3։1-10)։ Բացայայտօրէն, գէշ բաներ կը պատահին, եւ Եհովա խորապէս կը վշտանայ, երբ անոնք տեղի ունենան (կարդալ՝ Եսայի 63։9, 10)։

6. Աստուած ի՞նչպէս նեղացուցիչ պարագաները կը դիմագրաւէ։

⁶ Այսուհանդերձ, վիրաւորանքն ու յուսախաբութիւնը Եհովան չեն ջլատեր։ Երբ բարդութիւններ ծագած են, ան անմիջապէս քայլեր առած է՝ պատահածին հետեւանքները նուազագոյն աստիճանի իջեցնելու համար։ Ան նաեւ երկարատեւ կարգադրութիւններ ըրած է, որպէսզի վերջաւորութեան իր նպատակը կատարուի։ Այս դրական քայլերուն ի տես, Եհովա ուրախութեամբ կ’ակնկալէ տեսնել իր գերիշխանութեան ջատագովումը եւ իր հաւատարիմ երկրպագուներուն վայելելիք օրհնութիւնները (Սաղ. 104։31)։ Արդարեւ, հակառակ իր վրայ դիզուած նախատինքին, Եհովա կը մնայ «երանելի Աստուածը» (Ա. Տիմ. 1։11. Սաղ. 16։11)։

7, 8. Երբ հարցերը սխալ ընթանան, ի՞նչպէս կրնանք Եհովան ընդօրինակել։

⁷ Ճիշդ է որ երբ հարցը կը վերաբերի խնդիրներ լուծելու մեր կարողութեան, մենք մեզ Եհովայի հետ չենք կրնար համեմատել։ Բայց եւ այնպէս, երբ նեղութիւններ դիմագրաւենք, կրնանք Եհովան ընդօրինակել։ Երբ հարցերը շիտակ չընթանան, բնական է քիչ մը վհատիլ, բայց պէտք չէ այս վիճակին մէջ մնանք։ Եհովայի պատկերին պէս ստեղծուած ըլլալով, մտածելու կարողութիւն եւ գործնական իմաստութիւն ունինք, որոնք թոյլ կու տան որ մեր խնդիրները վերլուծենք ու դրական քայլեր առնենք։

⁸ Ընդունիլը թէ որոշ բաներ մեր հակակշռին տակ չեն, կարեւոր ազդակ մըն է, որ մեզի կ’օգնէ կեանքի խնդիրներուն հետ գլուխ ելլելու։ Այսպիսի խնդիրներու պատճառաւ չափազանց տրտմիլը կրնայ աւելի յուսախաբութեան առաջնորդել եւ ճշմարիտ պաշտամունքին առնչուած բազմաթիւ ուրախութիւնները մեզմէ խլել։ Խնդիր մը լուծելու համար հարկ եղած տրամաբանական քայլերը առնելէ ետք, լաւագոյն բանն է՝ անոր մասին շարունակ չմտածել եւ արդիւնաբեր գործերու վրայ կեդրոնանալ։ Աստուածաշունչի հետեւեալ պատմութիւնները այս կէտը կը յստակացնեն։

Խոհեմութիւնը կենսական է

9. Աննա ի՞նչպէս խոհեմութիւն ցուցաբերեց։

⁹ Նկատի առ Աննայի օրինակը, որ ի վերջոյ Սամուէլ մարգարէին մայրը եղաւ։ Ան ամուլ ըլլալով վհատած էր, եւ իր ամլութեան պատճառաւ կը ծաղրուէր ու կ’անարգուէր։ Երբեմն Աննան ա՛յնքան կը վշտանար, որ կու լար եւ չէր ուտեր (Ա. Թագ. 1։2-7)։ Եհովայի սրբարանը այցելելու ընթացքին, Աննա «տրտմալից հոգիով Տէրոջը առջեւ աղօթք ըրաւ ու խիստ շատ լացաւ» (Ա. Թագ. 1։10)։ Ան իր սիրտը Եհովայի առջեւ թափելէ ետք, Հեղի քահանայապետը իրեն ըսաւ. «Գնա՛ խաղաղութեամբ ու Իսրայէլի Աստուածը քու խնդրուածքդ քեզի տայ՝ ինչ որ անկէ խնդրեցիր» (Ա. Թագ. 1։17)։ Այդ պահուն Աննա վստահաբար անդրադարձաւ, որ իր ամէն կարելին ըրած էր։ Իր անպտղութիւնը իր հակակշռէն դուրս էր։ Աննա խոհեմութիւն ցուցաբերեց։ Ան «իր ճամբան գնաց ու կերաւ ու երեսը անգամ մըն ալ չտրտմեցաւ» (Ա. Թագ. 1։18)։

10. Պօղոս ի՞նչ իրատես հայեցակէտ մը ցոյց տուաւ, երբ դիմագրաւեց խնդիր մը, զոր չէր կրնար լուծել։

¹⁰ Պօղոս առաքեալ նոյնանման հայեցակէտ մը ցոյց տուաւ, երբ նեղութիւն դիմագրաւեց։ Ան ունէր նեղութիւն մը, որ զինք շատ կը տառապեցնէր, եւ զայն «մարմնի խայթոց» կոչեց (Բ. Կոր. 12։7)։ Ի՛նչ ալ ըլլար անոր բնոյթը, Պօղոս իր կարելին ըրաւ այդ նեղութիւնը վերցնելու, Եհովայի աղօթելով որ իրեն հանգստութիւն շնորհէ։ Պօղոս քանի՞ անգամ Եհովայի աղերսեց այս հարցին շուրջ։ Երեք անգամ։ Երրորդ անգամէն ետք, Աստուած Պօղոսի յայտնեց, թէ «մարմնի խայթոց»ը հրաշալիօրէն պիտի չվերցուէր։ Պօղոս այս իրողութիւնը ընդունեց եւ կեդրոնացաւ լիովին Եհովայի ծառայելու վրայ (կարդալ՝ Բ. Կորնթացիս 12։8-10)։

11. Նեղութիւններու հետ գլուխ ելլելու մէջ, աղօթքն ու աղերսանքը ի՞նչ դեր կը խաղան։

¹¹ Այս օրինակները չեն նշանակեր, թէ պէտք է դադրինք նեղացուցիչ հարցերու մասին Եհովայի աղօթելէ (Սաղ. 86։7)։ Ընդհակառակը, Աստուծոյ Խօսքը մեզ կը յորդորէ. «Բանի մը համար հոգ մի՛ ընէք, հապա ամէն բանի մէջ աղօթքով ու աղաչանքով, գոհութիւնով մէկտեղ, ձեր խնդրանքը Աստուծոյ յայտնի ըլլայ»։ Եհովա այս աղաչանքներուն ու խնդրանքներուն ի՞նչպէս պիտի պատասխանէ։ Աստուածաշունչը կ’աւելցնէ. «Աստուծոյ խաղաղութիւնը, որ ամէն մտքէ վեր է, ձեր սրտերը ու մտքերը Յիսուս Քրիստոսով պիտի պահպանէ» (Փլպ. 4։6, 7)։ Ճիշդ է որ Եհովա մեր խնդիրները մեզմէ պիտի չհեռացնէ, բայց կրնայ մեր աղօթքներուն պատասխանել՝ մեր մտային կարողութիւնները պահպանելով։ Հարցի մը նկատմամբ աղօթելէ ետք, թերեւս անդրադառնանք մտահոգութիւններով սպառելու վտանգին։

Աստուծոյ կամքը ընելով ուրախացիր

12. Վհատութեան երկարատեւ պահերը ինչո՞ւ կրնան վնասակար ըլլալ։

¹² Առակաց 24։10–ը կը հաստատէ. «Եթէ նեղութեան օրը թուլնաս, ոյժդ քիչ է»։ Ուրիշ առակ մը կ’ըսէ. «Սրտին տրտմութենէն հոգին կը ճնշուի» (Առ. 15։13)։ Կարգ մը քրիստոնեաներ ա՛յնքան վհատած են, որ Աստուածաշունչի անձնական ընթերցանութիւնը եւ Աստուծոյ Խօսքին վրայ խոկալը դադրեցուցած են։ Անոնց աղօթքները մակերեսային դարձած են եւ հաւատակիցներէն հեռանալով մեկուսացած են։ Բացորոշ է որ վհատութեան յանձնուիլը վնասակար է (Առ. 18։1, 14)։

13. Ո՞ր կարգ մը գործունէութիւնները կրնան մեր վհատութիւնը փարատելու նպաստել եւ որոշ չափով ուրախութիւն տալ։

¹³ Միւս կողմէ, դրական հայեցակէտը կրնայ մեզի օգնել կեդրոնանալու մեր կեանքի այն երեսակներուն վրայ, որոնցմէ կրնանք հաճոյք եւ ուրախութիւն քաղել։ Դաւիթ գրեց. «Ով իմ Աստուածս, քու կամքդ կատարել փափաքեցայ» (Սաղ. 40։8)։ Երբ մեր կեանքին մէջ հարցերը շիտակ չընթանան, ամէն գնով՝ պաշտամունքի վերաբերեալ մեր առողջ սովորամոլութիւնը պէտք չէ լքենք։ Իրականութեան մէջ, երջանկաբեր գործունէութիւններու միջամուխ ըլլալը վհատութեան հակաթոյն մըն է։ Եհովա մեզի կ’ըսէ թէ իր Խօսքը կանոնաւորաբար կարդալով եւ անոր վրայ խոկալով, կրնանք ուրախութիւն եւ երջանկութիւն գտնել (Սաղ. 1։1, 2. Յակ. 1։25)։ Թէ՛ Սուրբ Գրութիւններէն եւ թէ քրիստոնէական ժողովներէն «աղէկ խօսք»եր կը ստանանք, որոնք կրնան մեզ քաջալերել եւ մեր սրտերը ուրախացնել (Առ. 12։25. 16։24)։

14. Եհովայի ո՞ր խոստումը հիմա իսկ մեզ կ’ուրախացնէ։

¹⁴ Աստուած ուրախ ըլլալու բազմաթիւ պատճառներ կու տայ մեզի։ Իր խոստացած փրկութիւնը արդարեւ երջանկութեան գլխաւոր աղբիւր մըն է (Սաղ. 13։5)։ Գիտենք թէ ներկայիս ի՛նչ ալ պատահի մեզի, վերջաւորութեան Աստուած զինք անկեղծօրէն փնտռողները պիտի վարձատրէ (կարդալ՝ Ժողովող 8։12)։ Ամբակում մարգարէն գեղեցիկ կերպով այս համոզումը արտայայտեց, երբ գրեց. «Թէեւ թզենին ընձիւղ չտայ, որթատունկերուն վրայ պտուղ չըլլայ, ձիթենիին բերքը ստէ, արտերը կերակուր չտան, փարախէն ոչխարը պակսի, գոմերուն մէջ արջառ չըլլայ, սակայն ես Տէրոջմով պիտի ցնծամ, իմ փրկութեանս Աստուծմովը պիտի ուրախանամ» (Ամբ. 3։17, 18)։

«Երանի՜ այն ժողովուրդին՝ որուն Աստուածը Եհովան է»

15, 16. Թուէ Աստուծոյ պարգեւներէն ոմանք, զորս կրնանք վայելել, մինչ ապագայ օրհնութիւններուն կը սպասենք։

¹⁵ Մինչ մեզի վերապահուած հոյակապ ապագային կը սպասենք, Եհովայի կամքն է որ մեզի տուած աղէկ բաները վայելենք։ Աստուածաշունչը կ’ըսէ. «Այս գիտեմ, որ ուրախ ըլլալէ ու կենդանութեան ատեն աղէկութիւն ընելէ զատ, ուրիշ աղէկ բան չկայ [մարդկութեան] մէջ։ Նաեւ ամէն մարդու ուտելն ու խմելը եւ իր բոլոր աշխատութենէն բարիք վայլելը Աստուծոյ պարգեւն է» (Ժող. 3։12, 13)։ «Աղէկութիւն ընել»ը կ’ընդգրկէ ուրիշներուն ի նպաստ բարի գործեր կատարել։ Յիսուս ըսաւ թէ աւելի երանելի է տալը, քան թէ առնելը։ Մեր կողակիցին, զաւակներուն, ծնողներուն եւ ազգականներուն ի նպաստ ազնիւ արարքներ ընելը խոր գոհունակութիւն կու տայ (Առ. 3։27)։ Մեր հոգեւոր եղբայրներուն ու քոյրերուն նկատմամբ փափկանկատ, հիւրասէր ու ներող ըլլալը, նոյնպէս շատ ուրախութիւն կը պատճառէ եւ Եհովան կը հաճեցնէ (Գաղ. 6։10. Կող. 3։12-14. Ա. Պետ. 4։8, 9)։ Իսկ անձնազոհ հոգիով մեր ծառայութիւնը կատարելը իրապէս վարձահատոյց է։

¹⁶ Ժողովող գիրքէն մէջբերուած վերոնշեալ խօսքերը կը նշեն կեանքի պարզ հաճոյքները, ինչպէս՝ ուտելն ու խմելը։ Արդարեւ, նոյնիսկ փորձութիւններու ներքեւ կրնանք ուրախանալ Եհովայէ ստացած մեր նիւթական պարգեւներով։ Աւելին, ապշեցուցիչ մայրամուտը, վեհաշուք բնատեսարան մը, անասունի մը ձագերուն խաղը եւ բնութեան այլ սքանչելիքներ, ծախսի չեն նայիր եւ կրնան երկիւղ ներշնչել ու մեզ ուրախացնել։ Մինչ այսպիսի բաներու վրայ կը խոկանք, Եհովայի հանդէպ մեր սէրը կ’աճի, քանի որ ինքն է Տուողը։

17. Ի՞նչ բան նեղութիւններէն կատարեալ ազատում պիտի բերէ մեզի, եւ մինչ այդ, ի՞նչ բան մեզ կը մխիթարէ։

¹⁷ Ի վերջոյ, Աստուծոյ սէրը, իր պատուիրաններուն հնազանդիլը եւ փրկանքի զոհին հաւատալը, մեզի պիտի բերեն անկատար կեանքի նեղութիւններէն կատարեալ ազատում ու մնայուն ուրախութիւն (Ա. Յովհ. 5։3)։ Մինչ այդ, կը մխիթարուինք գիտնալով թէ Եհովա լաւատեղեակ է մեզ տառապեցնող բոլոր բաներուն։ Դաւիթ գրեց. «Քու ողորմութիւնովդ պիտի ցնծամ եւ ուրախ ըլլամ. վասն զի իմ թշուառութիւնս տեսար ու իմ տառապանքներս գիտցար» (Սաղ. 31։7)։ Մեզի հանդէպ սէրէ մղուած, Եհովա մեզ աղէտներէ պիտի փրկէ (Սաղ. 34։19)։

18. Աստուծոյ ժողովուրդին մէջ ուրախութիւնը ինչո՞ւ տիրական պէտք է ըլլայ։

¹⁸ Մինչ իր խոստումներուն կատարման կը սպասենք, ընդօրինակենք Եհովան՝ երանելի Աստուածը։ Թոյլ չտանք բացասական զգացումներուն, որ մեզ հոգեւորապէս անդամալուծեն։ Երբ խնդիրներ ծագին, թող խորհելու կարողութիւնը եւ գործնական իմաստութիւնը մեզ առաջնորդեն։ Եհովա մեզի պիտի օգնէ, որ մեր զգացումները զսպենք ու հարկ եղած քայլերը առնենք, փորձանքներու հետեւանքները նուազեցնելու համար։ Անոր շնորհած ֆիզիքական ու հոգեւոր աղէկ բաներէն հաճոյք առնենք։ Աստուծոյ մօտիկ մնալով պիտի կարենանք ուրախանալ, որովհետեւ «երանի՜ այն ժողովուրդին՝ որուն Աստուածը Եհովան է» (Սաղ. 144։15)։

Ի՞նչ սորվեցար

• Երբ նեղութիւններ դիմագրաւենք, ի՞նչպէս կրնանք Եհովան ընդօրինակել։

• Խոհեմութիւնը ի՞նչպէս կրնայ օգնել, որ նեղութիւններու հետ գլուխ ելլենք։

• Նեղութեան ժամանակներուն, ի՞նչպէս կրնանք ուրախութեամբ Աստուծոյ կամքը ընել։

[Նկարներ՝ էջ 20]

Տեղի ունեցող գէշ բաները կը վշտացնեն Եհովան

[Նկարին աղբիւրը]

[Նկարներ՝ էջ 22]

Եհովա մեզի միջոցներ տուած է, որ մեր ուրախութիւնը պահենք