Jeremía
15 Þá sagði Jehóva við mig: „Jafnvel þótt Móse og Samúel stæðu frammi fyrir mér+ myndi ég ekki sýna þessu fólki miskunn. Rektu það burt frá mér svo að það fari. 2 Og ef það spyr þig: ‚Hvert eigum við að fara?‘ skaltu svara: ‚Þetta segir Jehóva:
„Til drepsóttar sá sem drepsóttinni er ætlaður!
Til sverðsins sá sem sverðinu er ætlaður!+
Til hungurs sá sem hungursneyðinni er ætlaður!
Til útlegðar sá sem útlegðinni er ætlaður!“‘+
3 ‚Ég leiði yfir þá ferns konar hörmungar,‘*+ segir Jehóva, ‚sverð til að drepa þá, hunda til að draga þá burt og fugla himins og dýr jarðar til að éta þá og gera að engu.+ 4 Ég læt öll ríki jarðar hrylla við þeim+ vegna þess sem Manasse Hiskíason Júdakonungur gerði í Jerúsalem.+
5 Hver mun finna til með þér, Jerúsalem,
hver mun vorkenna þér
og hver staldrar við til að spyrja hvernig þú hafir það?‘
Þess vegna ætla ég að rétta út höndina gegn þér og eyða þér.+
Ég er orðinn þreyttur á að vorkenna þér.
7 Ég kasta þeim í loft upp með varpkvísl í borgarhliðum landsins.
8 Ekkjur hennar verða fleiri en sandkorn sjávarins.
Ég sendi eyðanda gegn mæðrum og ungum mönnum um hábjartan dag.
Á svipstundu leiði ég yfir þau angist og skelfingu.
9 Sjö barna móðirin er máttfarin,
hún berst við að ná andanum.
Sól hennar er sest þótt enn sé dagur,
henni til smánar og svívirðu.‘*
‚Og þá fáu sem eftir eru
læt ég falla fyrir sverði óvina sinna,‘ segir Jehóva.“+
10 Æ, móðir mín, bara að þú hefðir aldrei fætt mig,+
mann sem á í deilum og þrætum við alla landsbúa.
Ég hef engum lánað né fengið nokkuð að láni
en samt bölva mér allir.
11 Jehóva sagði: „Ég mun styðja þig
og tala máli þínu við óvininn
á tíma neyðarinnar, þegar ógæfan skellur á.
12 Er hægt að mölva járn,
járn að norðan, og kopar?
13 Verðmæti þín og fjársjóði gef ég að herfangi,+
endurgjaldslaust, vegna allra þeirra synda sem þú hefur drýgt í öllum héruðum þínum.
14 Ég gef það óvinum þínum
og þeir flytja það til lands sem þú þekkir ekki+
því að reiði mín hefur kveikt bál
sem brennur gegn ykkur.“+
15 Þú veist þetta, Jehóva.
Minnstu mín og hjálpaðu mér.
Komdu fram hefndum á þeim sem ofsækja mig.+
Vertu ekki svo seinn til reiði að ég farist.*
Mundu að þín vegna er ég smánaður.+
16 Þegar orð þín komu til mín gleypti ég þau+
og orð þitt varð gleði og fögnuður hjarta míns
því að ég ber nafn þitt, Jehóva, Guð hersveitanna.
17 Ég sit ekki og gleðst með þeim sem skemmta sér.+
18 Af hverju er þjáning mín varanleg og sár mitt ólæknandi?
Það vill ekki gróa.
Muntu reynast mér svikul lind
sem ekki er hægt að treysta á?
19 Þess vegna segir Jehóva:
„Ef þú snýrð við lækna ég þig
svo að þú haldir áfram að þjóna* mér.
Ef þú aðskilur hið dýrmæta frá hinu einskisverða
þá verður þú munnur* minn.
Þeir þurfa að snúa sér til þín
en þú þarft ekki að snúa þér til þeirra.“
20 „Ég geri þig að rammgerðum koparvegg gagnvart þessu fólki.+
Það mun vissulega berjast gegn þér
en ekki sigra þig+
því að ég er með þér til að bjarga þér og frelsa þig,“ segir Jehóva.
21 „Ég bjarga þér úr greipum illra manna
og frelsa þig úr höndum hinna miskunnarlausu.“