Míka
1 Orð Jehóva um Samaríu og Jerúsalem sem opinberuðust Míka*+ frá Móreset í sýn á dögum Jótams,+ Akasar+ og Hiskía,+ konunga í Júda:+
2 „Heyrið, allir þjóðflokkar!
Hlustaðu, jörð og allt sem á þér er.
Alvaldur Drottinn Jehóva vitni gegn ykkur+
– Jehóva í heilögu musteri sínu.
3 Jehóva kemur út frá dvalarstað sínum,
hann stígur niður og gengur yfir hæðir jarðar.
Hverjum er uppreisn Jakobs að kenna?
Er það ekki Samaríu?+
Og hverjum eru fórnarhæðirnar í Júda að kenna?+
Er það ekki Jerúsalem?
6 Ég geri Samaríu að grjótrúst á víðavangi,
að gróðurreit til að planta víngarða.
Ég kasta steinum hennar niður í dalinn
og læt beran grunninn blasa við.
7 Öll skurðgoð hennar verða brotin í spað+
og allar gjafirnar sem hún seldi sig fyrir verða brenndar* í eldi.+
Ég eyðilegg öll guðalíkneski hennar.
Hún keypti þau fyrir vændislaun sín
og þau verða aftur notuð sem vændislaun.“
Ég ýlfra eins og sjakali,
kveina af sorg eins og strútur
9 því að sár hennar er ólæknandi,+
það hefur dreift sér alla leið til Júda.+
Plágan hefur náð að hliði samlanda minna, að Jerúsalem.+
10 „Boðið það ekki í Gat,
þið skuluð alls ekki gráta.
Veltið ykkur í rykinu í Betleafra.*
11 Farið burt nakin og auðmýkt, þið sem búið í Safír.
Íbúar Saanan voga sér ekki út.
Kveinað verður í Bet Haesel, frá henni fáið þið engan stuðning framar.
12 Íbúar Marot héldu að þeir ættu gott í vændum
en ógæfa frá Jehóva hefur náð hliði Jerúsalem.
13 Spennið hesta fyrir vagninn, íbúar Lakís.+
Hjá ykkur hófst synd dótturinnar Síonar
því að hjá ykkur fannst uppreisn Ísraels.+
14 Þess vegna gefið þið Móreset Gat kveðjugjafir.
Íbúar* Aksíb+ ollu konungum Ísraels vonbrigðum.
15 Ég sendi sigurvegarann til ykkar,*+ íbúar Maresa.+
Dýrð Ísraels skal ná allt til Adúllam.+
16 Krúnurakið ykkur, skerið af ykkur hárið af sorg yfir elskuðum börnum ykkar.