53 Umsátrið og hörmungarnar sem óvinurinn veldur munu ganga svo nærri þér að þú neyðist til að borða þín eigin börn,* hold sona þinna og dætra+ sem Jehóva Guð þinn hefur gefið þér.

54 Jafnvel veikbyggðasti og viðkvæmasti maður á meðal ykkar finnur ekki til með bróður sínum, elskaðri eiginkonu eða sonum sínum sem eftir eru. 55 Hann gefur ekki neinu þeirra af holdi barna sinna sem hann borðar, enda leggst umsátrið og hörmungarnar sem óvinurinn veldur svo þungt á borgirnar að hann á ekkert annað.+ 56 Og veikbyggð og viðkvæm kona+ á meðal ykkar sem dettur ekki í hug að tylla fæti á jörðina finnur ekki til með ástkærum eiginmanni sínum, syni sínum eða dóttur. 57 Hún gefur þeim ekki neitt af holdi barnsins sem hún fæðir og ekki einu sinni af fylgjunni sem kemur út af kviði hennar. Umsátrið og hörmungarnar sem óvinurinn veldur leggjast svo þungt á borgirnar að hún borðar þetta sjálf í laumi.

3 Á níunda degi fjórða mánaðarins, þegar hungursneyðin var orðin mikil+ í borginni og landsmenn höfðu ekkert að borða,+ 4 var brotið skarð í borgarmúrinn.+ Um nóttina, meðan Kaldear umkringdu borgina, flúðu allir hermennirnir út um hliðið milli múranna tveggja við garð konungs og konungurinn flúði í átt að Araba.+ 5 En her Kaldea elti konunginn og náði honum á eyðisléttum Jeríkó. Allir hermenn hans yfirgáfu hann og tvístruðust. 6 Kaldear gripu þá konung+ og fóru með hann til Babýlonarkonungs í Ribla þar sem kveðinn var upp dómur yfir honum. 7 Synir Sedekía voru drepnir fyrir augunum á honum. Nebúkadnesar blindaði síðan Sedekía, setti hann í koparhlekki og flutti hann til Babýlonar.+

16 Síðan sagði hann: „Mannssonur, ég loka fyrir aðgengi að mat* í Jerúsalem.+ Menn munu borða vigtaðan brauðskammt sinn kvíðafullir+ og drekka mældan vatnsskammt sinn skelfingu lostnir.+