11 Móse bað þá innilega til* Jehóva Guðs síns:+ „Jehóva, hvers vegna ætti reiði þín að blossa upp gegn fólki þínu eftir að þú hefur leitt það út úr Egyptalandi með miklum mætti og voldugri hendi?+ 12 Hvers vegna ættu Egyptar að geta sagt: ‚Hann hafði illt í hyggju þegar hann leiddi þá burt. Hann ætlaði að drepa þá á fjöllum uppi og uppræta þá af yfirborði jarðar‘?+ Viltu láta af brennandi reiði þinni og hætta við* að leiða þessa ógæfu yfir fólk þitt?

9 og sagði við þá: „Ég veit að Jehóva mun gefa ykkur landið+ og við erum skelfingu lostin.+ Allir íbúar landsins eru máttlausir af ótta við ykkur+ 10 því að við höfum heyrt hvernig Jehóva þurrkaði upp vatnið í Rauðahafinu fyrir framan ykkur þegar þið yfirgáfuð Egyptaland+ og hvernig þið fóruð með Amorítakonungana tvo, þá Síhon+ og Óg,+ sem þið drápuð* hinum megin* Jórdanar.

3 Íbúar Gíbeon+ fréttu einnig hvernig Jósúa hafði farið með Jeríkó+ og Aí.+

9 Þá svöruðu þeir: „Við þjónar þínir erum komnir frá mjög fjarlægu landi.+ Við höfum heyrt um nafn Jehóva Guðs ykkar, um allt sem hann gerði í Egyptalandi+

7 urðu þeir hræddir og sögðu: „Guð er kominn í herbúðirnar!“+ Þeir bættu við: „Það er úti um okkur! Annað eins hefur aldrei gerst. 8 Nú er úti um okkur! Hver getur bjargað okkur úr höndum þessa máttuga Guðs? Það var hann sem sló Egypta alls konar plágum í eyðimörkinni.+