Jósúabók

2 Jósúa Núnsson sendi nú tvo njósnara með leynd frá Sittím.+ Hann sagði: „Farið og kannið landið, einkum Jeríkó.“ Þeir fóru þá og komu í hús vændiskonu sem hét Rahab+ og gistu þar. 2 Konunginum í Jeríkó var sagt: „Ísraelskir menn komu hingað í kvöld til að njósna um landið.“ 3 Konungurinn í Jeríkó sendi þá menn til Rahab með þessi boð: „Náðu í mennina sem komu til þín og gista í húsi þínu því að þeir eru komnir til að kanna allt landið.“

4 En konan faldi báða mennina og sagði: „Mennirnir komu að vísu til mín en ég vissi ekki hvaðan þeir voru. 5 Og þeir fóru þegar dimmt var orðið og loka átti borgarhliðinu. Ég veit ekki hvert þeir fóru en þið náið þeim ef þið flýtið ykkur á eftir þeim.“ 6 (En hún hafði farið með þá upp á þakið og falið þá undir hörstönglum sem voru breiddir á þakið.) 7 Menn konungs veittu þeim þá eftirför í átt að vöðunum yfir Jórdan,+ og borgarhliðinu var lokað um leið og þeir voru farnir út.

8 Áður en njósnararnir lögðust til svefns fór Rahab upp á þakið til þeirra 9 og sagði við þá: „Ég veit að Jehóva mun gefa ykkur landið+ og við erum skelfingu lostin.+ Allir íbúar landsins eru máttlausir af ótta við ykkur+ 10 því að við höfum heyrt hvernig Jehóva þurrkaði upp vatnið í Rauðahafinu fyrir framan ykkur þegar þið yfirgáfuð Egyptaland+ og hvernig þið fóruð með Amorítakonungana tvo, þá Síhon+ og Óg,+ sem þið drápuð* hinum megin* Jórdanar. 11 Þegar við fréttum þetta urðum við óttaslegin og allir misstu kjarkinn sökum ykkar því að Jehóva Guð ykkar er Guð uppi á himnum og niðri á jörð.+ 12 Nú bið ég ykkur: Vinnið mér eið við Jehóva að sýna fjölskyldu föður míns tryggan kærleika því að ég sýndi ykkur tryggan kærleika, og gefið mér tákn um að þið munið halda loforð ykkar.* 13 Þyrmið föður mínum og móður, bræðrum mínum og systrum og öllu þeirra fólki. Bjargið okkur svo að við deyjum ekki.“+

14 Mennirnir svöruðu henni: „Við leggjum líf okkar að veði!* Ef þið ljóstrið ekki upp erindi okkar skulum við sýna þér tryggan kærleika og trúfesti þegar Jehóva gefur okkur landið.“ 15 Síðan lét hún þá síga í reipi út um gluggann því að húsið hennar var áfast borgarmúrnum þannig að hún bjó á sjálfum múrnum.+ 16 Hún sagði við þá: „Farið upp í fjalllendið og felið ykkur þar í þrjá daga svo að þeir sem elta ykkur finni ykkur ekki. Þegar þeir eru komnir til baka getið þið farið leiðar ykkar.“

17 Mennirnir svöruðu: „Við erum því aðeins bundnir af eiðnum sem þú lést okkur sverja+ að þú gerir þetta: 18 Þegar við komum inn í landið skaltu binda þessa skarlatsrauðu snúru í gluggann sem þú lést okkur síga út um. Safnaðu saman í hús þitt föður þínum, móður, bræðrum og allri fjölskyldu föður þíns.+ 19 Ef nokkur fer út fyrir húsdyr þínar ber hann sjálfur ábyrgð á dauða sínum* en við erum sýknir saka. Ef eitthvað kemur fyrir* einhvern sem er kyrr í húsinu hjá þér berum við hins vegar ábyrgð á dauða hans. 20 En ef þú ljóstrar upp um erindi okkar+ erum við leystir undan eiðnum sem þú lést okkur sverja.“ 21 „Ég er sátt við það,“ svaraði hún.

Síðan lét hún þá fara og þeir gengu burt. Eftir það batt hún skarlatsrauðu snúruna í gluggann. 22 Þeir héldu sem leið lá upp í fjalllendið og voru þar í þrjá daga þar til leitarmennirnir voru komnir til baka. Þeir höfðu þrætt alla vegina í leit að þeim en ekki fundið þá. 23 Mennirnir tveir sneru þá aftur ofan úr fjalllendinu, fóru yfir ána og komu til Jósúa Núnssonar. Þeir sögðu honum frá öllu sem hafði gerst hjá þeim. 24 Síðan sögðu þeir við Jósúa: „Jehóva hefur gefið okkur allt landið+ og allir íbúar þess eru máttlausir af ótta við okkur.“+