Bréfið til Hebrea
9 Í fyrri sáttmálanum voru ákvæði um heilaga þjónustu og heilagan tilbeiðslustað+ á jörð. 2 Gerð var tjaldbúð* og í fremri hluta hennar, sem var kallaður hið heilaga,+ var ljósastikan,+ borðið og skoðunarbrauðin.+ 3 En bak við annað fortjaldið+ var sá hluti hennar sem kallaðist hið allra helgasta.+ 4 Þar var reykelsisker úr gulli+ og sáttmálsörkin+ sem var öll gulli lögð.+ Í henni var gullkerið með manna í,+ stafur Arons sem brumaði+ og sáttmálstöflurnar,+ 5 og ofan á henni voru hinir dýrlegu kerúbar sem skyggðu á lok friðþægingarinnar.*+ En nú er ekki rétti tíminn til að ræða um þetta í smáatriðum.
6 Eftir að þessu hafði verið komið þannig fyrir gengu prestarnir reglubundið inn í fremri hluta tjaldsins til að inna heilaga þjónustu sína af hendi.+ 7 En æðstipresturinn gengur einn inn í innri hlutann einu sinni á ári+ og þá ekki án þess að vera með blóð+ sem hann ber fram vegna sjálfs sín+ og fyrir syndir fólksins+ sem það hefur drýgt sökum vanþekkingar. 8 Þannig sýnir heilagur andi að leiðin inn í hið allra helgasta hafði enn ekki verið opinberuð á meðan fyrri tjaldbúðin* stóð.+ 9 Þessi tjaldbúð* er táknmynd fyrir okkar tíma+ og samkvæmt þessu fyrirkomulagi eru færðar bæði fórnargjafir og sláturfórnir.+ Þær geta þó ekki gefið þeim sem veitir heilaga þjónustu fullkomlega hreina samvisku.+ 10 Þær varða aðeins mat og drykk og ýmiss konar trúarlega hreinsun.*+ Þetta voru lagaákvæði varðandi líkamann+ og þau áttu að gilda þangað til tíminn kæmi að öllu yrði komið í lag.
11 En þegar Kristur kom sem æðstiprestur þeirra gæða sem við upplifum nú þegar gekk hann gegnum hina meiri og fullkomnari tjaldbúð* sem er ekki gerð með höndum manna, það er að segja er ekki af þessari sköpun.* 12 Hann gekk inn í hið allra helgasta, ekki með blóð geita og ungnauta heldur með sitt eigið blóð+ í eitt skipti fyrir öll og sá okkur fyrir eilífri lausn.*+ 13 Blóð geita og nauta+ og askan af kvígu,* stráð á þá sem hafa orðið óhreinir, helgar þá og hreinsar líkamlega.+ 14 Hve miklu fremur hreinsar þá ekki blóð Krists+ samvisku okkar af dauðum verkum+ svo að við getum veitt hinum lifandi Guði heilaga þjónustu.+ En vegna handleiðslu hins eilífa anda færði Kristur Guði sjálfan sig að lýtalausri fórn.
15 Þess vegna er hann milligöngumaður nýs sáttmála.+ Hann dó til að hinir kölluðu yrðu leystir með lausnargjaldi+ undan afbrotunum sem þeir frömdu undir fyrri sáttmálanum og hlytu hinn eilífa arf sem þeim var lofað.+ 16 Þegar sáttmáli við Guð er annars vegar þarf sá sem kemur honum á að deyja 17 því að sáttmálinn tekur gildi við dauða hans en er ekki í gildi meðan hann lifir. 18 Fyrri sáttmálinn tók ekki heldur gildi* án blóðs. 19 Þegar Móse hafði flutt fólkinu öll boðorð laganna tók hann blóð ungnautanna og geitanna ásamt vatni, sletti því með skarlatsrauðri ull og ísóp á bókina* og allt fólkið 20 og sagði: „Þetta er blóð sáttmálans sem Guð hefur sagt ykkur að halda.“+ 21 Hann sletti líka blóðinu+ á tjaldið og öll áhöldin sem voru notuð við helgiþjónustuna. 22 Já, samkvæmt lögunum er nánast allt hreinsað með blóði+ og engin fyrirgefning fæst nema blóði sé úthellt.+
23 Þess vegna var nauðsynlegt að eftirmyndir+ þess sem er á himnum væru hreinsaðar á þennan hátt+ en hið himneska krefst mun betri fórna. 24 Kristur gekk ekki inn í hið allra helgasta sem gert var með höndum manna+ og er eftirlíking veruleikans+ heldur inn í sjálfan himininn+ til að ganga fram fyrir Guð* í okkar þágu.+ 25 Hann gerði það ekki til að fórna sjálfum sér margsinnis eins og þegar æðstipresturinn gengur inn í hið allra helgasta á hverju ári+ með blóð sem er ekki hans eigið. 26 Annars hefði hann þurft að þjást margsinnis frá grundvöllun heims. En nú hefur hann birst í eitt skipti fyrir öll á lokaskeiði þessarar heimsskipanar* til að afmá syndina með því að fórna sjálfum sér.+ 27 Og eins og það er hlutskipti manna að deyja í eitt skipti fyrir öll og hljóta síðan dóm, 28 þannig var Kristi líka fórnað í eitt skipti fyrir öll til að bera syndir margra.+ Þegar hann kemur í annað sinn verður það ekki vegna syndarinnar* heldur birtist hann þeim sem bíða þess með eftirvæntingu að hann frelsi þá.+