Er það áhættunnar virði?

ÞANN 10. ágúst 1987 stóð á forsíðu tímaritsins Newsweek: „Ásýnd eyðninnar — einu ári eftir upptök faraldursins.“ Á 12. síðu voru myndir af liðlega 300 fórnarlömbum sjúkdómsins í Bandaríkjunum. Þeir voru aðeins agnarsmátt brot af þeim hér um bil 40.000 sem hafa dáið úr eyðni í Bandaríkjunum fram til þessa. Að minnsta kosti 17 þeirra, sem myndir birtust af, höfðu hins vegar fengið eyðni vegna blóðgjafar eða blóðafurða. Sömu sögu er að segja um þúsundir manna í viðbót.

Sem dæmi um smitleiðir sjúkdómsins var þetta nefnt: „Fékk veiruna með sýktu blóði við skurðaðgerð,“ „Sýktist með blóðgjöf árið 1983,“ „Hún sýktist vegna blóðgjafar, smitaði mann sinn og son,“ „Hann fékk eyðni með blóðgjöf,“ „Fékk eyðni af völdum blóðgjafar við skurðaðgerð árið 1981,“ „Hann er dreyrarsjúkur; ungur sonur hans dó úr eyðni og eiginkona hans er með forstigseinkenni sjúkdómsins,“ „Hann fékk eyðni með blóðgjöf, hefur kvalist í þrjú ár, er lamaður og er að vera blindur.“

Eitt dæmi er nefnt um 13 mánaða gamalt barn sem „dó, líkt og móðir þess, vegna sýkingar af völdum blóðgjafar.“ Stúlka, sem „gefið var blóð skömmu eftir fæðingu,“ dó úr eyðni tveggja ára gömul.

Með hliðsjón af þessari augljósu hættu er það undrunarefni að yfirvöld skuli sums staðar vilja þvinga fullvaxta votta Jehóva og börn þeirra til að þiggja blóðgjöf. Í flestum tilvikum kemur annars konar meðferð til greina og vottar Jehóva eru meira en fúsir til að gangast undir meðferð þar sem ekki er notað blóð í trássi við bann Guðs gegn misnotkun blóðs. — 3. Mósebók 17:11, 12; Postulasagan 15:28, 29.

[Mynd á blaðsíðu 32]

Börn hafa sýkst vegna blóðgjafa og dáið af völdum eyðni.