Um tveim árum eftir að Babýloníumenn eyddu Jerúsalem dreymdi Nebúkadnesar konung Babýlonar draum um risastórt líkneski sem kom honum í mikið uppnám. Hann hótaði að drepa alla vitringana, þar á meðal Daníel, ef þeir gætu ekki sagt honum hvað hann hafði dreymt og merkingu draumsins. (Dan. 2:3–5) Daníel þurfti að bregðast skjótt við, annars myndu margir missa lífið. Hann gekk „inn til konungs og bað hann um frest til að ráða drauminn fyrir hann“. (Dan. 2:16) Það kostaði hugrekki og trú. Það er ekkert sem gefur til kynna að Daníel hafi ráðið drauma áður. Hann bað félaga sína „að biðja Guð himinsins að vera miskunnsamur og opinbera þennan leyndardóm“. (Dan. 2:18) Jehóva svaraði bænunum. Með hjálp Guðs réð Daníel draum Nebúkadnesars og lífi hans og félaga hans var þyrmt. w23.08 2 gr. 4

Hugleiddu kosti þess að vera þolinmóður. Við erum ánægðari og rólegri þegar við erum þolinmóð. Það stuðlar að góðri andlegri og líkamlegri heilsu. Það stuðlar líka að góðum samskiptum við aðra og meiri einingu í söfnuðinum okkar. Ef við erum sein til reiði kemur það í veg fyrir að ástandið versni þegar einhver skapraunar okkur. (Sálm. 37:8; Orðskv. 14:29) En það sem mestu máli skiptir er að við líkjum eftir föður okkar á himnum og eigum jafnvel enn nánara samband við hann. Þolinmæði er aðlaðandi og gagnlegur eiginleiki. Þótt það sé ekki alltaf auðvelt að sýna þolinmæði getum við með hjálp Jehóva haldið áfram að þroska með okkur þennan eiginleika. Og ef við bíðum þolinmóð eftir nýja heiminum getum við verið viss um að „augu Jehóva vaka yfir þeim sem óttast hann, þeim sem vona á tryggan kærleika hans“. (Sálm. 33:18) Verum ákveðin í að íklæðast þolinmæði. w23.08 22 gr. 7; 25 gr. 16, 17

Jakob bendir á að maður gæti fullyrt að hann hefði trú en verk hans afhjúpuðu að svo væri ekki. (Jak. 2:1–5, 9) Jakob talar líka um trúsystkini sem sér bróður eða systur vanta föt eða mat en veitir enga hjálp. Trúsystkinið gæti sagst hafa trú en hefði samt ekki verk sem sýndu trúna í verki. Slík trú væri gagnslaus. (Jak. 2:14–16) Jakob nefnir Rahab sem dæmi um manneskju sem sýndi trú sína í verki. (Jak. 2:25, 26) Hún hafði heyrt um Jehóva og skildi að Ísraelsmenn hefðu stuðning hans. (Jós. 2:9–11) Hún sýndi trú í verki þegar hún verndaði tvo ísraelska njósnara sem voru í lífshættu. Þessi kona var ófullkomin og hélt ekki Móselögin en var samt lýst réttlát, rétt eins og Abraham. Fordæmi hennar undirstrikar hversu mikilvægt sé að sýna trú í verki. w23.12 5 gr. 12, 13