Ljóðaljóðin
6 „Hvert er vinur þinn farinn,
þú sem ert fallegust kvenna?
Hvaða leið fór vinur þinn?
Við skulum leita hans með þér.“
2 „Vinur minn er farinn niður í garð sinn,
að kryddjurtabeðunum.
Hjá görðunum gætir hann hjarðarinnar
og tínir liljur.+
3 Ég tilheyri mínum elskaða
og minn elskaði er minn.+
Hann gætir hjarðarinnar hjá liljunum.“+
4 „Þú ert falleg eins og Tirsa,*+ vina mín,+
jafn yndisleg og Jerúsalem,+
eins heillandi og herflokkar hjá fánum sínum.+
Hár þitt er eins og geitahjörð
sem streymir niður hlíðar Gíleaðs.+
6 Tennur þínar eru eins og hjörð af ám
sem komnar eru úr baði.
Allar eru tvílembdar
og engin hefur misst lamb.
7 Eins og sneitt granatepli
eru vangar þínir* undir blæjunni.
8 Drottningarnar eru 60
og hjákonurnar 80
og ungu konurnar óteljandi.+
9 En aðeins ein er dúfan mín+ lýtalausa.
Hún er uppáhald móður sinnar,
augasteinn* hennar sem fæddi hana.
Ungu konurnar sjá hana og segja hana sæla,
drottningar og hjákonur lofa hana.
10 ‚Hver er sú sem ljómar* eins og morgunroðinn,
falleg eins og tungl í fyllingu,
hrein eins og sólskinið,
heillandi eins og herflokkar hjá fánum sínum?‘“+
11 „Ég fór niður í hnetugarðinn+
til að sjá hvað væri sprottið í dalnum,
hvort vínviðurinn brumaði
og hvort granateplatrén stæðu í blóma.
12 Áður en ég vissi af
hafði löngunin til að sjá þetta
leitt mig að vögnum tignarmannanna.“
13 „Snúðu aftur, snúðu aftur, Súlamít!
Komdu aftur, komdu,
til að við getum horft á þig!“
„Af hverju viljið þið horfa á stúlku frá Súlam?“+
„Það er eins og að horfa á tvo dansflokka!“*