10 ვთქვი: „ვაიმე, უზენაესო უფალო იეჰოვა! ნამდვილად ატყუებ ამ ხალხს+ და იერუსალიმს, როცა ეუბნები, მშვიდობა გექნებათო,+ მახვილი კი სულამდე გვწვდება“.

31 წინასწარმეტყველები სიცრუეს წინასწარმეტყველებენ,+ მღვდლები კი თავიანთი ძალაუფლებით ბატონობენ,+ და ჩემს ხალხს უყვარს ეს,+ მაგრამ რას იზამთ მაშინ, როცა ეს დასრულდება?!“+

14 ზერელედ ცდილობენ უმკურნალონ ჩემი ხალხის მოტეხილობას+ და ამბობენ, მშვიდობაა, მშვიდობააო! როცა არ არის მშვიდობა.+

17 მათ, ვინც უპატივცემულოდ მეპყრობა, ისინი კვლავ და კვლავ ეუბნებიან, იეჰოვა ამბობს, მშვიდობა გექნებათო.+ ყველას, თავისი ჯიუტი გულით მოსიარულეს,+ ეუბნებიან, უბედურება არ შეგემთხვევათო.+

9 თქვენ კი არ მოუსმინოთ თქვენს წინასწარმეტყველებს,+ მკითხავებს, სიზმრების მხილველებს,+ გრძნეულებსა და ჯადოქრებს,+ რომლებიც გეუბნებიან, არ მოგიწევთო ბაბილონის მეფისთვის მსახურება,+

10 რადგან გზა-კვალს ურევენ ჩემს ხალხს და ეუბნებიან, მშვიდობააო, როცა არ არის მშვიდობა;+ დგამენ ტიხარს, მაგრამ ამაოდ+ ლესავენ მას ბათქაშით“.+

11 მისი თავკაცები ქრთამისთვის+ ასამართლებენ, მისი მღვდლები საფასურისთვის ასწავლიან+ და მისი წინასწარმეტყველები ფულისთვის მკითხაობენ;+ მაინც იეჰოვათი იიმედებენ თავს და ამბობენ: განა იეჰოვა არ არისო ჩვენთან?!+ არ გვეწევაო უბედურება.+