27 ხეს ეუბნებიან, მამაჩემი ხარო+ და ქვას — შენ გამაჩინეო, მე კი ზურგს მაქცევენ, სახით არ ტრიალდებიან ჩემკენ,+ უბედურების დროს კი მეტყვიან, ადექი და გვიშველეო!+
19 ვაი მას, ვინც ხის ნაჭერს ეუბნება, გაიღვიძე, და უტყვ ქვას, გამოიღვიძეო! ის არის მასწავლებელიო.+ აი, ოქრო-ვერცხლშია+ ჩასმული და სუნთქვა არ არის მასში.+