პირველი წერილი თესალონიკელების მიმართ
2 კარგად იცით, ძმებო, რომ ჩვენს მოსვლას თქვენთან უშედეგოდ არ ჩაუვლია.+ 2 მას შემდეგ, რაც ფილიპეში+ ვიტანჯეთ და შეურაცხგვყვეს, რაც თქვენც კარგად იცით, ჩვენი ღვთის დახმარებით გაბედულება მოვიკრიბეთ, რომ სასტიკი წინააღმდეგობის მიუხედავად* თქვენთვის ღვთის სასიხარულო ცნობა გვეუწყებინა.+ 3 ჩვენი შეგონება მცდარი არ არის და არც ბოროტი ზრახვითა და ცბიერებითაა წარმოთქმული, 4 ჩვენ ისე გელაპარაკებით, როგორც მათ შეშვენით, ვინც ღმერთმა სასიხარულო ცნობის გაცხადების ღირსად მიიჩნია; ჩვენი საუბრით ადამიანებს კი არ ვაამებთ, არამედ ღმერთს, რომელიც გულთამხილავია.+
5 თქვენ იცით, რომ არასოდეს გვილაპარაკია პირფერულად, არც ანგარება გვამოძრავებდა+ და არც თავის შენიღბვა გვიცდია ამის გამო. ღმერთია მოწმე! 6 არც განდიდებას ვესწრაფოდით კაცთაგან, არც თქვენგან და არც სხვებისგან, თუმცა, როგორც ქრისტეს მოციქულებს, შეგვეძლო დიდი ხარჯებით დაგვემძიმებინეთ.+ 7 პირიქით, სათუთად გეპყრობოდით მეძუძურ დედასავით, თავს რომ ევლება შვილებს. 8 რაკი დიდი სიყვარულით ვართ თქვენდამი გამსჭვალულნი, გადავწყვიტეთ, თქვენთვის გადმოგვეცა არა მხოლოდ ღვთის სასიხარულო ცნობა, არამედ თავიც არ დაგვეზოგა თქვენთვის,+ რადგან შეგვიყვარდით.+
9 უდავოა, გახსოვთ, ძმებო, ჩვენი ჯაფა და გარჯა. დღედაღამ ვშრომობდით, რომ დიდი ხარჯებით არ დაგვემძიმებინა რომელიმე თქვენგანი,+ როცა ღვთის სასიხარულო ცნობას გაუწყებდით. 10 თქვენ მოწმენი ხართ და ღმერთიც მოწმეა, რომ ერთგულებას ვიჩენდით თქვენდამი და მართალნი და ბრალდაუდებელნი ვიყავით თქვენ წინაშე, მორწმუნენო. 11 კარგად იცით, რომ მამაშვილურად+ შეგაგონებდით, განუგეშებდით და რჩევა-დარიგებას არ გაკლებდით,+ 12 რათა კვლავაც ღირსეულად მოქცეულიყავით, როგორც ღვთის მსახურებს შეეფერებათ,+ ღვთისა, რომელმაც თავისი სამეფოსა+ და დიდებისკენ მოგიხმოთ.+
13 იმისთვისაც განუწყვეტლივ ვმადლობთ ღმერთს,+ რომ, როცა ჩვენგან გაიგეთ ღვთის სიტყვა, მიიღეთ ის არა როგორც ადამიანის სიტყვა, არამედ როგორც სინამდვილეშია — როგორც ღვთის სიტყვა, რომელიც მოქმედებს კიდეც თქვენზე, მორწმუნენო. 14 ძმებო, თქვენ იუდეაში ქრისტე იესოსთან ერთობაში მყოფი ღვთის კრებების მიმბაძველნი გახდით, რადგან თქვენც ისეთივე განსაცდელს შეხვდით მოძმეთაგან,+ როგორსაც ისინი ხვდებიან იუდეველთაგან, 15 რომლებმაც თვით უფალი იესო მოკლეს,+ წინასწარმეტყველები დახოცეს და ჩვენც გვდევნიდნენ.+ ისინი არ იქცევიან ღვთის მოსაწონად და მთელ კაცობრიობას ვნებენ, 16 რადგან ხელს გვიშლიან, რომ სხვებს ვუქადაგოთ გადასარჩენად.+ ამგვარად, თავიანთ ცოდვას ცოდვას ამატებენ, თუმცა სადაცაა დაატყდებათ ღვთის რისხვა.+
17 ჩვენ კი, ძმებო, როცა მცირე ხნით დაგშორდით, ოღონდ ფიზიკურად და არა გულით, ყველანაირად ვცდილობდით თქვენს ნახვას, რადგან თქვენთან შეხვედრის დიდი სურვილი გვქონდა. 18 გვინდოდა თქვენთან მოსვლა, განსაკუთრებით მე, პავლეს, და ორჯერაც ვცადე, მაგრამ სატანა გზაზე გვეღობებოდა. 19 ვინ იქნება ჩვენი იმედი, სიხარული და საამაყო გვირგვინი, როცა ჩვენი უფალი იესო მოვა*? განა თქვენ არა?!+ 20 დიახ, თქვენ ხართ ჩვენი დიდება და სიხარული!