იეჰოშუა

[იეჰოვაა ხსნა].

1. ბეთ-შემეშში იმ ყანის მფლობელი, სადაც ფილისტიმელების დაბრუნებული კიდობანი პირველად დადგეს და ხალხმა ნახა (1სმ. 6:14, 18).

2. იერუსალიმის მთავარი იოშიას მეფობის დროს; როგორც ჩანს, ცრუთაყვანისმცემლობისთვის განკუთვნილი მაღლობები იეჰოშუას სახლთან ახლოს იყო, მაგრამ იოშიამ მოსპო ისინი (2მფ. 23:8).

3. იეჰოცადაკის ვაჟი; ბაბილონის გადასახლებიდან სამშობლოში დაბრუნებული ისრაელების პირველი მღვდელმთავარი (ანგ. 1:1, 12, 14; 2:2—4; ზქ. 3:1—9; 6:11); „ეზრასა“ და „ნეემიაში“ მას იეშუა ეწოდება (იხ. იეშუა №4).