სამეფოს მაუწყებლები იტყობინებიან
მოთმინებას ღვთის კურთხევა მოაქვს მალავიში
იოსები იეჰოვას ერთგული მსახური იყო (ებრაელთა 11:22). აგრეთვე ის თავისი მოთმინებით იყო ცნობილი. მიუხედავად იმისა, რომ ძმებმა უღალატეს, რომ ორჯერ იქნა გაყიდული მონად, მოგვიანებით კი ცრუ ბრალდებით ციხეში ჩააგდეს, იოსები სულით არ დაცემულა. პირიქით, წლების მანძილზე მოთმინებით იტანდა გაჭირვებას და მორჩილად მოელოდა იეჰოვას კურთხევას (დაბადება 37:23–28, 36; 39:11–20).
მსგავსად ამისა, დღესაც იეჰოვას მოწმეები მალავიში მოთმინებით ელოდნენ იეჰოვას კურთხევას. 26 წლის მანძილზე ქრისტიანი მოწმეები ითმენდნენ მთავრობისგან აკრძალვებს, მკაცრ წინააღმდეგობასა და მრავალ შეურაცხყოფას. მაგრამ მათი მოთმინება დაფასდა!
როდესაც 1967 წლის ბოლოს მალავიში დევნა დაიწყო, ქვეყანაში დაახლოებით 18 000 მაუწყებელი იყო. წარმოიდგინე მოწმეთა სიხარული, როდესაც შეიტყვეს, რომ 1997 წლის სამსახურებრივი წლის დასაწყისისთვის მაუწყებელთა რიცხვმა 38 393-ს მიაღწია და ორზე მეტჯერ აღემატებოდა იმას, რაც აკრძალვის დასაწყისში იყო. უფრო მეტიც, მალავიში 13 საოლქო კონგრესზე სახელწოდებით „ღვთიური მშვიდობის მაცნეები“ დამსწრეთა რიცხვმა 117 000-ს გადააჭარბა. ნამდვილად, იეჰოვამ აკურთხა მათი რწმენა და მოთმინება.
კურთხევის მაგალითი არის ახალგაზრდა მაჩაკას, შემთხვევა. როდესაც მაჩაკა დათანხმდა, იეჰოვას მოწმეებთან შეესწავლა ბიბლია, მისი მშობლები ძალიან გაბრაზდნენ. მათ უთხრეს: „თუ გინდა, რომ იეჰოვას მოწმე გახდე, სახლიდან წახვალ“. მაგრამ ამ მუქარამ ბიბლიის შესწავლის გაგრძელება ვერ გადაათქმევინა. შედეგად მაჩაკას მშობლებმა მთელი ტანსაცმელი წაართვეს. იეჰოვას მოწმეებმა კი მას რამდენიმე ხელი ტანსაცმელი უყიდეს. როდესაც მაჩაკას მშობლებმა შეიტყვეს ეს, უთხრეს: „თუ მოწმეები აპირებენ შენ შენახვას, წადი და მათთან იცხოვრე“. მას შემდეგ, რაც მაჩაკამ აწონ-დაწონა თავისი მდგომარეობა, დატოვა სახლი. ის ადგილობრივი კრებიდან მოწმეთა ოჯახმა შეიკედლა.
მაჩაკას მშობლები იმდენად გაღიზიანებულნი იყვნენ, რომ გადაწყვიტეს იმ მხარედან გადასახლებულიყვნენ, რათა ყველანაირი კავშირი გაეწყვიტათ მოწმეებთან. რა თქმა უნდა, მაჩაკა გულნატკენი იყო ამით, მაგრამ დიდად ანუგეშეს ძმებმა ფსალმუნის 26:10-ის სიტყვებით, რომელშიც ნათქვამია: „რადგან დამაგდო ჩემმა დედ-მამამ, ხოლო უფალი მიმიღებს მე“.
დროთა განმავლობაში მაჩაკას მშობლები მოლბნენ და მან გადაწყვიტა სახლში დაბრუნება. ალბათ, მათი ვაჟის გადაწყვეტილებამ, იეჰოვასადმი ემსახურა, მათზე ძლიერი შთაბეჭდილება მოახდინა, რადგანაც მათაც მოინდომეს იეჰოვას მოწმეებთან ბიბლიის შესწავლა. ისინი აგრეთვე დაესწრნენ სამდღიან საოლქო კონგრესს „ღვთიური მშვიდობის მაცნეები“, რომელმაც მათზე ისე იმოქმედა, რომ თქვეს: „ეს ნამდვილად ღვთის ორგანიზაციაა“.
დიახ, წინააღმდეგობა შეიძლება ძალიან მძიმე იყოს, მაგრამ ღვთის ერთგული მაცნეები იმედს არ კარგავენ. ისინი გაბედულად დგანან, რადგან იციან, რომ „ჭირი შეიქმს მოთმინებას, მოთმინება — სიმტკიცეს“ (რომაელთა 5:3, 4). მალავიელ იეჰოვას მოწმეებს შეუძლიათ დაადასტურონ, რომ მოთმინებას ღვთის კურთხევა მოაქვს.