პატივი ეცი იეჰოვას თაყვანისცემის ადგილს
1 როდესაც ვინმესთან სტუმრად ვიმყოფებით, პატივს ვცემთ ამ პიროვნების საკუთრებას, არ ვაზიანებთ მას და არ ვარღვევთ ოჯახში არსებულ წესრიგს. რამდენად მეტ პატივისცემას უნდა ვავლენდეთ, როცა იეჰოვასთან ვართ სტუმრად! ჩვენ უნდა ვიცოდეთ, როგორ მოვიქცეთ მის სახლში (ფსალმ. 14:1; 1 ტიმ. 3:15). ქრისტიანული შეხვედრა სამეფო დარბაზში ტარდება, კერძო ბინაში თუ საზოგადოებრივ დაწესებულებაში, მრავალი ჩვენგანი პატივს სცემს თაყვანისცემის ადგილს, როგორც იეჰოვას სახლს, რომლის „სიდიდეა ქვეყნად და ცაში“ (ფსალმ. 148:13).
2 ზოგი ძმა შეხვედრებზე უპატივცემულობას ავლენს ხმაურით ან ისეთი მოქცევით, თითქოს იქ გადმოცემული ინფორმაცია უმნიშვნელო იყოს. შეხვედრის მსვლელობისას ზოგიერთი უაზროდ საუბრობს ფოიეში, ვესტიბიულში, სამეფო დარბაზის გარეთ ან საპირფარეშოში. ზოგჯერ, როცა უფროს ბავშვს უმცროსის მეთვალყურედ ტოვებენ, ბავშვები თამაშს იწყებენ და პროგრამიდან მცირე სარგებელს იღებენ. შეამჩნიეს, რომ შეხვედრების შემდეგ ზოგი მოზარდი სამეფო დარბაზის გარეთ თამაშობდა, მეტისმეტად ხმაურობდა და ერთმანეთს კარატეს ილეთებს უტარებდა. ზოგ შემთხვევაში მათ მეზობლები შეაწუხეს ან ხელი შეუშალეს ტრანსპორტის მოძრაობას ავტოსადგომებზე თუ ქუჩაში.
3 როგორ მოვერიდოთ უპატივცემულობას. რადგან გვესმის ჩვენი თაყვანისმცემლობის მნიშვნელობა და სიწმინდე, უეჭველია, არ გვსურს, სხვებს ყურადღება გავუფანტოთ ჩურჩულით, ჭამით, საღეჭი რეზინის ღეჭვით, ქაღალდების შრიალით, საპირფარეშოში ზედმეტი სიარულით ან შეხვედრებზე რეგულარული დაგვიანებით. პატივისმცემელი და მადლიერი მშობლები ნებას არ დართავენ ბავშვებს, დასვარონ ხალიჩა, სკამის შალითები და კედლები სამეფო დარბაზში ან იმ ბინაში, სადაც წიგნის შესწავლა ტარდება. ეჭვგარეშეა, ყველა დაგვეთანხმება, რომ ჩვენი შეხვედრები სამარცხვინო საქციელის, უგუნური საუბრისა და დაცინვის ადგილი არ არის (ეფეს. 5:4).
4 თუ ყოველთვის გვახსოვს ჩვენი ქრისტიანული შეხვედრების მიზანი, ჩვენ და ჩვენი ბავშვები სათანადოდ ვცემთ პატივს იეჰოვას თაყვანისცემის ადგილს, სადაც ‘ვარჩიეთ დგომა’ (ფსალმ. 83:11).