ᲐᲑᲐᲙᲣᲛᲘ ᲛᲝᲙᲚᲔ ᲨᲘᲜᲐᲐᲠᲡᲘ 1 აბაკუმი შველას ითხოვს (1—4). „როდემდე უნდა გთხოვდე შველას, იეჰოვა?!“ (2). „რატომ იწყნარებ ჩაგვრას?!“ (3). ღმერთი თავისი ერის დასასჯელად ქალდეველებს გამოიყენებს (5—11). წინასწარმეტყველი შეღაღადებს იეჰოვას (12—17). „ჩემო ღმერთო, ჩემო წმინდავ, შენ არ კვდები!“ (12). „ვერ უმზერ ბოროტებას“ (13). 2 „ფხიზლად ვიქნები, რომ ვნახო, რას იტყვის ის ჩემი პირით“ (1). იეჰოვა პასუხობს აბაკუმს (2—20). „დაელოდე, რადგან უსათუოდ შესრულდება“ (3). მართალი თავისი ერთგულებით იცოცხლებს (4). ქალდეველებზე წარმოთქმული ხუთი ვაი (6—20). „იეჰოვას სიდიადის შესახებ ცოდნა აავსებს დედამიწას“ (14). 3 აბაკუმი შესთხოვს იეჰოვას, რომ იმოქმედოს (1—19). ღმერთი იხსნის თავის ცხებულს, თავის ხალხს (13). „მაინც გავიხარებ იეჰოვათი“ (17, 18).