წინაპრების კულტი

განმარტება: გარდაცვლილი წინაპრების თაყვანისცემა (წეს-ჩვეულებებით ან სხვა სახით) მათი გულის მოგების მიზნით. მათთვის პატივის მიგებას საფუძვლად უდევს იმის რწმენა, რომ ისინი განაგრძობენ არსებობას უხილავ სამყაროში და შეუძლიათ, დაეხმარონ ან ზიანი მიაყენონ ცოცხლებს. ეს არ არის ბიბლიური სწავლება.

იციან გარდაცვლილმა წინაპრებმა, რას აკეთებენ ცოცხლები და შეუძლიათ მათი დახმარება?

ეკლ. 9:5: „ცოცხლებმა იციან, რომ მოკვდებიან, მკვდრებმა კი არაფერი იციან“.

იობ. 14:10, 21: „იღუპება ადამიანი, და სადღაა იგი? მის ვაჟებს პატივს მიაგებენ, მაგრამ მან ეს არ იცის“.

ფსალმ. 49:10, 17—19: „ბრძენებიც კი იხოცებიან, სულელნიც და უგუნურნიც ერთად იღუპებიან, და თავიანთ ქონებას სხვებს უტოვებენ . . . სიკვდილის დროს ვერაფერს წაიღებს, თან არ გაჰყვება დიდება . . . საბოლოოდ მისი სული მხოლოდ იქამდე მივა, სადაც მისი წინაპრების თაობაა. ვეღარ იხილავენ სინათლეს“.

განა ხელუხლებელი არ რჩება ის საჭმელი, რომელსაც სამსხვერპლოზე ან საფლავზე ტოვებენ? ნუთუ არ ცხადყოფს ეს იმას, რომ მიცვალებულებს არაფერი მისდით?

იხილეთ აგრეთვე „სპირიტიზმი“.

უნდა გვქონდეს იმის შიში, რომ გარდაცვლილი წინაპრები ზიანს მოგვაყენებენ?

ეკლ. 9:5, 6: „ქრება მათი [მკვდრების] სიყვარული, სიძულვილი და შური; რაც მზის ქვეშ ხდება, აღარაფერში აღარასოდეს ექნებათ წილი“.

განაგრძობს სული არსებობას ადამიანის სიკვდილის შემდეგ?

ეზეკ. 18:4: „ყველა სული ჩემია, როგორც მამის სული, ისე ძის სული ჩემია. სული, რომელიც სცოდავს, მოკვდება“ (აგრეთვე მე-20 მუხლი).

ფსალმ. 146:3, 4: „იმედს ნუ დაამყარებთ წარჩინებულებზე, ნურც სხვა ადამიანებზე . . . ამოსდის სული, თვითონ კი უბრუნდება მიწას, იმ დღეს ქრება მისი ფიქრები“.

მეცნიერებსა და ქირურგებს არ გააჩნიათ არანაირი მტკიცება იმისა, რომ სიკვდილის შემდეგ ადამიანის რომელიმე ნაწილი აგრძელებს არსებობას.

იხილეთ აგრეთვე გვერდები 315—317 („სიკვდილი“).

რა გირჩევნიათ: თქვენმა შვილებმა და შვილიშვილებმა სიცოცხლეში გცენ პატივი და იზრუნონ თქვენზე, თუ სიკვდილის შემდეგ თქვენს საფლავზე წეს-ჩვეულებები შეასრულონ?

ეფეს. 6:2, 3: «„პატივი ეცი მამას და დედას“, ეს არის პირველი მცნება დანაპირებით, „რომ ხელი მოგემართოს და დღეგრძელი იყო დედამიწაზე“» (ბიბლიური პრინციპებით აღზრდილი შვილები მშობლებს სიცოცხლეში სცემენ პატივს და ანიჭებენ სიხარულს).

იგავ. 23:22: „უსმინე შენს მშობელ მამას და ნუ მოიძულებ დედაშენს სიბერის გამო“.

1 ტიმ. 5:4: „თუ ქვრივს შვილები ან შვილიშვილები ჰყავს, მათ ჯერ თავიანთ ოჯახში ისწავლონ ღვთისადმი ერთგულების გამოვლენა და მშობლებს, ბებიებსა და პაპებს საკადრისი მიაგონ, რადგან ეს მოსაწონია ღვთისთვის“.

სინამდვილეში ვისგან მომდინარეობს ინფორმაცია, რომელსაც სულების გამომძახებლები იღებენ?

ეს. 8:19: „თუ გეტყვიან: მიმართეთ სულების გამომძახებლებს ან მათ, ვისაც მკითხაობის სული აქვთ და ვინც ჩურჩულებენ და ბუტბუტებენო, განა თავის ღმერთს არ უნდა მიმართავდეს ხალხი?! განა ცოცხლებისთვის მკვდრებს უნდა მიმართავდნენ?!“ (განა აგვიკრძალავდა ღმერთი იმის გაკეთებას, რაც ჩვენს საყვარელ ადამიანებთან ურთიერთობის საშუალებას მოგვცემდა?).

საქ. 16:16: „სამლოცველო ადგილზე რომ მივდიოდით, შეგვხვდა ერთი მოახლე გოგონა. ის შეპყრობილი იყო სულით, დემონით, რომელიც მკითხაობის ძალას აძლევდა. წინასწარმეტყველებით გოგონა დიდ მოგებას აძლევდა თავის ბატონებს“.

იხილეთ აგრეთვე გვერდები 331, 332 („სპირიტიზმი“).

ვის უნდა ვცეთ თაყვანი?

ლუკ. 4:8-ში იესომ თქვა: «დაწერილია: „იეჰოვას, შენს ღმერთს ეცი თაყვანი და მხოლოდ მას შეუსრულე წმინდა მსახურება“».

იოან. 4:23, 24: „მოდის საათი და უკვე მოვიდა კიდეც, როცა ჭეშმარიტი თაყვანისმცემლები მამას სულითა და ჭეშმარიტებით სცემენ თაყვანს, რადგან მამა სწორედ ასეთ თაყვანისმცემლებს ეძებს თავისთვის. ღმერთი სულია და მისი თაყვანისმცემლები მას სულითა და ჭეშმარიტებით უნდა სცემდნენ თაყვანს“.

არსებობს იმის იმედი, რომ გარდაცვლილები მომავალში დაუბრუნდებიან თავიანთ ოჯახებს?

იოან. 5:28, 29: „ნუ გაიკვირვებთ ამას, რადგან მოდის საათი, როცა ყველანი, ვინც სამარხებში არიან, მის ხმას მოისმენენ და გამოვლენ: კარგის მოქმედნი სიცოცხლის აღდგომისთვის, ცუდის მოქმედნი კი — სასამართლოს აღდგომისთვის“.