როგორ მდგომარეობაში იმყოფებიან მკვდრები?

მკვდრების წინაშე შიში დაფუძნებულია ერთ წინაპირობაზე, რომ მკვდრებს აქვთ სული, რომელიც ცოცხლობს გარდაცვალების შემდეგ. თუ ბიბლია ნათლად ასწავლის, რომ ეს წარმოდგენა ცრუ არის, მაშინ საკითხი, რომ მკვდრებს შეუძლიათ ზიანი მოგაყენონ, დავიწყებას მიეცემა. მაგრამ, რას ლაპარაკობს ბიბლია ამ საკითხთან დაკავშირებით?

მკვდრების მდგომარეობის შესახებ ღმერთის სიტყვა გვეუბნება: „ცოცხალმა იცის, რომ მოკვდება; მკვდრებმა კი არაფერი იციან და აღარც საზღაური მიეზღვებათ, რადგან მათი ხსოვნა დავიწყებას მიეცა. წარხდა მათი სიძულვილიც, შურიც და ტრფობაც; აღარ ექნებათ აწ და მარადის წილი იმაში, რაც მზის ქვეშ ხდება“ (ეკლესიასტე 9:5, 6).

ამ თვალსაზრისიდან გამომდინარე, შეუძლიათ თუ არა მკვდრებს დაგეხმარონ ან ზიანი მოგაყენონ? არა — პასუხობს წმიდა წერილი. მკვდრები იმყოფებიან უგრძნობ მდგომარეობასა და მდუმარებაში. მათ არ შესწევთ ძალა კავშირი დაამყარონ ცოცხლებთან, გამოხატონ ემოციები, სიყვარული ან სიძულვილი, ან განახორციელონ სხვა მოქმედება. არ არის საჭირო გქონდეს შიში მკვდრების მიმართ.

„კარგი, შეიძლება ეს სიმართლე იყოს იმ საკითხთან დაკავშირებით, რაც შეეხება ფიზიკური სხეულის სიკვდილს, — შესაძლოა, თქვას ზოგიერთმა, — მაგრამ ფიზიკური სიკვდილი არ არის სიცოცხლის დასასრული; ის მხოლოდ ათავისუფლებს სულს სხეულისგან. ამ სულს შეუძლია დაეხმაროს ან ზიანი მიაყენოს ცოცხლებს“. მილიონობით ადამიანი დედამიწაზე სავსებით ეთანხმება ამ აზრს.

მაგალითად, მადაგასკარზე თვლიან, რომ სიცოცხლე, უბრალოდ, ერთი მდგომარეობიდან მეორეში გარდამავალი სტადიაა, ამიტომ გარდაცვლილის დაკრძალვა და შემდეგ მისი გვამის ამოთხრა უფრო მნიშვნელოვნად ითვლება, ვიდრე ქორწინება. მათი თვალსაზრისით, პიროვნება მოსულია ქვეყანაზე თავისი წინაპრებისგან და სიკვდილისას უბრუნდება მათ. ამიტომაც, საცხოვრებელი სახლები კეთდება ხისა და აგურის მასალისგან, რომელიც შეიძლება დროთა განმავლობაში დაიშალოს, მაგრამ, რაც შეეხება მკვდრებისთვის გათვალისწინებულ საფლავებსა და „სახლებს“, ისინი უფრო გულმოდგინედ კეთდება და უფრო გამძლეა. რაც შეეხება გვამის ამოთხრას, ოჯახი და ამხანაგები თვლიან, რომ ისინი კურთხეული იქნებიან, ქალებს კი სჯერათ, რომ თუ შეეხებიან გვამს, ექნებათ შვილების გაჩენის უნარი. მაგრამ, კვლავ, რას გვეუბნება ღმერთის სიტყვა?

სიკვდილი არ იყო განზრახული ადამიანებისთვის

საინტერესოა აღვნიშნოთ, რომ იეჰოვა ღმერთმა ადამიანი სიცოცხლისთვის შექმნა და უთხრა, რომ სიკვდილი მხოლოდ დაუმორჩილებლობის შედეგი იქნებოდა (დაბადება 2:17). სამწუხაროდ, ადამიანთა პირველმა წყვილმა შესცოდა და ამის შედეგად, ცოდვა, როგორც სიკვდილის მომტანი მემკვიდრეობა, გადავიდა მთელ კაცობრიობაზე (რომაელთა 5:12). ამიტომ შეიძლება ითქვას, რომ იმ დროიდან დაწყებული, რაც ადამიანთა პირველმა წყვილმა შესცოდა, სიკვდილი არის ცხოვრების სამწუხარო რეალობა. ჩვენ შექმნილი ვიყავით სიცოცხლისთვის და ნაწილობრივ ზუსტად ამით აიხსნება, თუ მილიონობით ადამიანისთვის რატომ არის ასე ძნელი შეურიგდეს სიკვდილს, როგორც სიცოცხლის დასასრულს.

ბიბლიური ცნობის თანახმად, ეშმაკი ცდილობდა სიკვდილთან დაკავშირებით თავგზა აებნია ადამიანთა პირველი წყვილისთვის და ეწინააღმდეგებოდა ღმერთის გაფრთხილებას, რომელიც იუწყებოდა, რომ დაუმორჩილებლობას მოჰყვებოდა სიკვდილი (დაბადება 3:4). მაგრამ, დროთა განმავლობაში ნათელი გახდა, რომ ადამიანის სიკვდილი ის შედეგია, რაც ღმერთმა თქვა, რომ მოხდებოდა. ამგვარად, საუკუნეების მანძილზე სატანა მიმართავდა კიდევ ერთ ტყუილს — რომ ადამიანის რაღაც სულიერი ნაწილი სიკვდილის შემდეგ აგრძელებს ცხოვრებას. ასეთი სიცრუე შეესაბამება სატანა ეშმაკს, რომელიც იესომ აღწერა, როგორც ‘სიცრუის მამა’ (იოანე 8:44). ამის საპირისპიროდ, ღმერთის საპასუხო მოქმედება სიკვდილთან დაკავშირებით, გამამხნევებელი დაპირებაა.

რა დაპირებაა?

ეს არის აღდგომის დაპირება მრავალთათვის. ბერძნული სიტყვა, გადათარგმნილი სიტყვით „აღდგომა“, არის „ა·ნა΄სტა·სის“-ი. ის სიტყვასიტყვით ნიშნავს „კვლავ ადგომას“ და ეხება მკვდრეთით აღდგომას. დიახ, ადამიანი განისვენებს, მაგრამ ღმერთს შესწევს ძალა, კვლავ აღადგინოს ეს პიროვნება. ადამიანი კარგავს თავის სიცოცხლეს, მაგრამ ღმერთს შეუძლია, კვლავ დაუბრუნოს ის. ღმერთის ძემ, იესო ქრისტემ, თქვა: „მოდის ჟამი, როდესაც ყველანი, ვინც სამარხებში არიან, მის ხმას მოისმენენ. და. . . გამოვლენ“ (იოანე 5:28, 29). მოციქულმა პავლემ გამოხატა თავისი იმედი: „მაქვს ღმერთის იმედი, რომ იქნება მკვდრეთით აღდგომა როგორც მართალთა, ისე არამართალთა“ (საქმე 24:15). იობმა, ქრისტიანობამდელ პერიოდამდე მცხოვრებმა ღმერთის ერთგულმა მსახურმა, აგრეთვე განაცხადა აღდგომის იმედის შესახებ: „თუ მოკვდა კაცი, განა კვლავ იცოცხლებს? მთელი ჩემი მაშვრალობის დღეები დაველოდებოდი ჩემი ფერისცვალების დადგომამდე; დამიძახებდი [ღმერთო] და მეც ხმას გაგცემდი“ (იობი 14:14, 15).

განა აღდგომის ეს ნათელი იმედი არ მოწმობს იმ აზრის სიცრუეზე, რომ მკვდრები სულიერ ფორმაში ცოცხლობენ? მკვდრებს რომ სიცოცხლე ჰქონოდათ ან დამაკმაყოფილებელი არსებობა გაეგრძელებინათ ზეცაში, ან სხვა სულთა სამყაროში, რისთვისღა იქნებოდა საჭირო აღდგომა? განა ისინი უკვე არ მიიღებდნენ საზღაურს ან წილხვედრს? ღმერთის სიტყვის შესწავლა გვიჩვენებს, რომ მკვდრები ნამდვილად უსიცოცხლონი არიან, უგრძნობ, ღრმა ძილის მდგომარეობაში დიდებულ გამოღვიძებამდე, რომელიც აღდგომის საშუალებით მოხდება ახალ ქვეყნიერებაში, სამოთხეში, რომელსაც შეგვპირდა ჩვენი მოსიყვარულე ზეციერი მამა, იეჰოვა. მაგრამ, თუ სიკვდილი არ ნიშნავს სულისა და სხეულის დაცილებას და თუ სული არ აგრძელებს ცხოვრებას, რა შეგვიძლია ვთქვათ სულთა სამყაროსთან მოჩვენებითი კავშირების შემთხვევებზე?

კავშირები სულთა სამყაროსთან

მრავალ შემთხვევას ჰყვებიან იმ ინფორმაციების შესახებ, რომელიც თითქოსდა მიღებულია სულთა სამყაროდან. სინამდვილეში საიდან წარმოიშობიან ისინი? ბიბლია გვაფრთხილებს: „თვით სატანაც ხომ სინათლის ანგელოზის სახეს ღებულობს. ამიტომ დიდი ამბავი არ არის, თუ მისი მსახურნიც სიმართლის მსახურთა სახეს ღებულობენ“ (2 კორინთელთა 11:14, 15). დიახ, ადამიანები უფრო ადვილად რომ მოატყუონ და შეცდომაში შეიყვანონ, დემონები (აჯანყებული ანგელოზები) უკავშირდებიან ცოცხლებს, ზოგჯერ საკუთარ თავს ასაღებენ ისე, თითქოს მათ სიკეთის მოტანა შეუძლიათ.

მოციქული პავლე ამ თვალთმაქცური კამპანიის შესახებ გვაძლევს შემდეგ გაფრთხილებას: „ზოგიერთები განდგებიან რწმენისაგან, დაუჯერებენ მაცდურ სულებს და ეშმაკთა მოძღვრებებს“ (1 ტიმოთე 4:1). ამიტომ, ნებისმიერი გამოხმაურება, რომელიც მიეწერება მკვდარს, სრულიად შესაძლებელია, რომ გამომდინარეობდეს ­დემონებისგან, რომლებიც თავს ასაღებენ, ‘სიმართლის ­მსახურებად’ და ხელს უწყობენ რელიგიურ სიცრუეს, ადამიანებს ცრურწმენის მონებად ხდიან, რაც შემდეგ ადამიანებს ღმერთის ჭეშმარიტი სიტყვისგან აშორებს.

იმის დასამოწმებლად, რომ მკვდრებს არ შეუძლიათ თქვან, გააკეთონ ან იგრძნონ რამე, ფსალმუნის 145:3, 4 აცხადებს: „იმედს ნუ დაამყარებთ მთავრებზე, ადამის ძეზე, რომელსაც არ შეუძლია შველა. ამოუვა სული, დაუბრუნდება თავის მიწას; იმ დღეს გაქრება მისი ფიქრები“. რა არის სული, რომელიც ‘ამოდის’? ეს არის ადამიანის სასიცოცხლო ძალა, რომელიც სუნთქვით ნარჩუნდება. ამასთანავე, როცა ადამიანი კვდება, სუნთქვა უწყდება, მისი გრძნობები მეტად აღარ ფუნქციონირებს. ის სრული უგრძნობლობის მდგომარეობაშია. ამიტომ, მისთვის სრულიად შეუძლებელია, კონტროლი გაუწიოს ცოცხლებს.

აი, რატომ ადარებს ბიბლია ადამიანების სიკვდილს ცხოველების სიკვდილთან და ადგენს, რომ სიკვდილისას ორივე უგრძნობ მდგომარეობაშია და უბრუნდება მტვერს, საიდანაც იყვნენ აღებული. ეკლესიასტეს 3:19, 20 გვეუბნება: „კაცის და პირუტყვის ხვედრი ერთია — ერთის სიკვდილი მეორისას ჰგავს და ყველას ერთი სული უდგას, კაცი პირუტყვზე ვერაფრით ვერ უპირატესობს, რადგან ყველაფერი ამაოა. ყოველივე ერთ ადგილს მივა; ყველაფერი მიწისგანაა და ყველაფერი მიწად იქცევა“.

რადგან იცოდა, რომ დემონები ადამიანების შეცდომაში შეყვანას ცდილობენ იმ აზრით, რომ შეიძლება მკვდართან კავშირის დამყარება და მისი ზეგავლენის ქვეშ მოქცევა, იეჰოვა ღმერთი აფრთხილებდა თავის ხალხს, ძველ ისრაელს: „ნუ იქნება შენს შორის. . . ჯადოქარი, მომნუსხველი, მარჩიელი, მსახვრალი, გრძნებით შემკვრელი, მესულთანე, მჩხიბავი, და მკვდართა გამომკითხველი, რადგან საძაგელია უფლისათვის ყოველივე ამის გამკეთებელი“ (მეორე რჯული 18:10–12).

ნათელია, რომ წარმოდგენა, თითქოს მკვდრებს შეუძლიათ ჩვენთვის ზიანის მოყენება, არ გამომდინარეობს ღმერთისგან. ის არის ჭეშმარიტი ღმერთი (ფსალმუნი 30:6; იოანე 17:17). და მას გრანდიოზული მომავალი აქვს მომზადებული ჭეშმარიტების მოყვარული ხალხისთვის, რომლებიც თაყვანს სცემენ მას „სულით და ჭეშმარიტებით“ (იოანე 4:23, 24).

იეჰოვა — ჭეშმარიტებისა და სიყვარულის ღმერთი

ჩვენი ‘უტყუარი’, მოსიყვარულე ზეციერი მამა დაგვპირდა: მილიონობით ადამიანი, ვინც მოკვდა და სამარხებშია, აღდგენილი იქნება ახალ სამართლიან ქვეყნიერებაში მარადიული სიცოცხლის პერსპექტივით (ტიტე 1:1, 2; იოანე 5:28). ეს სიყვარულით აღსავსე დაპირება აღდგომის შესახებ გვიჩვენებს, რომ იეჰოვა ძლიერ არის დაინტერესებული ადამიანების კეთილდღეობით და გულწრფელად სურს, რომ მოსპოს სიკვდილი, მწუხარება და ტკივილი. ამიტომ, არ უნდა გვეშინოდეს მკვდრების ან გვქონდეს არასწორი წარმოდგენა მათზე და მათი იმედის შესახებ (ესაია 25:8, 9; გამოცხადება 21:3, 4). ჩვენს მოსიყვარულე და სამართლიან ღმერთს, იეჰოვას, შეუძლია აღადგინოს ადამიანები და აღადგენს კიდეც, რითაც მოსპობს სიკვდილის გამო მიყენებულ ტკივილს.

ღმერთის სიტყვაში, ბიბლიაში, უხვად არის აღწერილი, როგორი პირობები იქნება დედამიწაზე ღმერთის მიერ აღთქმულ, ახალ სამართლიან ქვეყნიერებაში (ფსალმუნი 36:29; 2 პეტრე 3:13). ეს იქნება მშვიდობისა და ბედნიერების დრო, როდესაც ადამიანებს ერთმანეთი ეყვარებათ (ფსალმუნი 71:7; ესაია 9:6; 11:6–9; მიქა 4:3, 4). ყველა იცხოვრებს უშიშრად, შესანიშნავ სახლებში, ასევე შეუდგება სიამოვნების მომგვრელ შრომას (ესაია 65:21–23). იქ უხვად იქნება საკვები ყველასათვის (ფსალმუნი 66:7; 71:16). ყველა დატკბება ჯანმრთელობით (ესაია 33:24; 35:5, 6). მიუხედავად იმისა, რომ მოციქულები და სხვა ადამიანების განსაზღვრული რიცხვი იესოსთან ერთად იმეფებს ზეცაში, ბიბლია არაფერს ლაპარაკობს სხვების სულებისთვის სიკვდილის შემდეგ ზეცაში კურთხეული პირობების შესახებ (გამოცხადება 5:9, 10; 20:6). ბიბლიაში ამის შესახებ დუმილი უცნაური იქნებოდა, თუ მართლაც, მილიონები, რომლებიც მოკვდნენ, აგრძელებენ ცხოვრებას სიკვდილის შემდეგ.

მაგრამ ეს არ არის უცნაური, როდესაც ვიცით ბიბლიის ნათელი სწავლების შესახებ: სიკვდილის დროს ადამიანები წყვეტენ არსებობას და აღარ არიან ცოცხალი სულები. ისინი ვერ მოგაყენებენ ზიანს. ისინი, რომლებიც სამარხებში იმყოფებიან, უბრალოდ, განისვენებენ უგრძნობ მდგომარეობაში, სანამ არ მოვა ღმერთის მიერ დანიშნული მათი აღდგომის დრო (ეკლესიასტე 9:10; იოანე 11:11–14, 38–44). ამგვარად, ჩვენი იმედები და მისწრაფებები, დამოკიდებულია ღმერთზე. მოდით, „გავიხაროთ მისმიერი ხსნით!“ (ესაია 25:9).