ასაია

[იაჰმა შექმნა].

1. ლევის მესამე ვაჟ მერარის შთამომავალი და საგვარეულოს თავკაცი; ის ერთ-ერთი თავკაცი იყო იმ 862 ლევიანს შორის, რომლებიც აირჩიეს, რომ მონაწილეობა მიეღოთ დავითის მიერ შეთანხმების კიდობნის იერუსალიმში გადატანის ხელმეორე (და წარმატებული) მცდელობისას (1მტ. 6:29, 30; 15:4—12).

2. სიმონის ტომის ერთ-ერთი თავკაცი ხიზკიას მეფობის დროს (ძვ. წ. 745—717); ის იმ სიმონელთა შორის იყო, რომლებმაც დაიპყრეს გედორში მდებარე ნაყოფიერი ველი, სადაც ქამელები და მეუნიმები ცხოვრობდნენ (1მტ. 4:36—41).

3. ეწოდებოდა „მეფის მსახური“. ის იმ ხუთ კაცს შორის იყო, რომლებიც მეფე იოშიამ ხილკიას წინამძღოლობით გაგზავნა წინასწარმეტყველ ქალ ხულდასთან, რათა ნაპოვნი კანონის წიგნის გამო იეჰოვას დაჰკითხვოდა (ძვ. წ. 642) (2მფ. 22:3, 8, 12—14; 2მტ. 34:20, 21).

4. შილოელებიდან პირმშო (1მტ. 9:1—3, 5), რომლის სახელიც ბაბილონის ტყვეობიდან პირველ დაბრუნებულთა შორის გვხვდება. ნეემიას 11:5-ში მოხსენიებულია იუდას შთამომავალი შელაელი მაასეია და ვინაიდან მისი სახელის მნიშვნელობა (მაასეია ნიშნავს: „იეჰოვას საქმე“) ძალიან ჰგავს ასაიას სახელის მნიშვნელობას, ზოგი ფიქრობს, რომ ის იგივე ასაიაა, იუდასა და ქანაანელი შუას ასულის უმცროსი ვაჟის, შელას შთამომავალი (დბ. 38:2, 5; იხ. მაასეია №17).