ბილდადი

იობის სამი მეგობრიდან ერთ-ერთი, რომელსაც შუახელიც ეწოდებოდა. იყო აბრაამისა და კეტურას ვაჟის, შუახის შთამომავალი (იობ. 2:11; დბ. 25:2; 1მტ. 1:32). იობის მონახულების დროს ბილდადმა სამჯერ წარმოთქვა სიტყვა და ყოველთვის მეორე ლაპარაკობდა. ის, ჩვეულებრივ, ელიფაზის დაწყებულ თემას აგრძელებდა და შედარებით მოკლედ და გესლიანად საუბრობდა, თუმცა ცოფარი უფრო გესლიანი იყო. ბილდადმა პირველმა დაადანაშაულა იობის შვილები ბოროტებაში, რისთვისაც ისინი, მისი აზრით, იმსახურებდნენ თავსდატეხილ უბედურებას. მცდარი მსჯელობის შედეგად მან თქვა, რომ პაპირუსი და ლერწამი უწყლოდ გახმებოდა „ღვთის დამვიწყებელთა“ მსგავსად. ეს მაგალითი თავისთავად ჭეშმარიტება იყო, მაგრამ სავსებით არ მიესადაგებოდა ღვთისმოშიშ იობს (იობ. 8). ელიფაზის მსგავსად, ბილდადმაც არასწორად დაასკვნა, რომ ასეთი განსაცდელები მხოლოდ ბოროტებს ატყდებოდათ თავს. სიტყვებში „არც შთამომავლობა ეყოლება და არც მოდგმა“, ბილდადი საწყალ იობს გულისხმობდა (იობ. 18). თავისი მესამე მოკლე საუბრის დროს ბილდადი ამტკიცებდა, რომ ადამიანი მატლი და ჭიაყელაა და, შესაბამისად, ღვთის თვალში უწმინდურია. ამით დასრულდა იობის სამი მეგობრის ვითომდა მანუგეშებელი სიტყვები (იობ. 25). ბოლოს ბილდადსა და მის ორ მეგობარს ღმერთმა უთხრა, რომ დასაწვავი მსხვერპლი შეეწირათ, იობს კი უნდა ელოცა მათთვის (იობ. 42:7—9).