შემოსაზღვრული ქალაქები

რომელიმე ხალხის ან ტომის ქალაქები, რომლებიც სხვა ტომის ტერიტორიაზე მდებარეობს. ძველი იერუსალიმის ნაწილი ოთხი საუკუნის მანძილზე იებუსელების საკუთრება იყო ისრაელის ტერიტორიაზე, ვიდრე დავითმა არ დაიპყრო ის (იეს. 15:63; მსჯ. 1:21; 19:11, 12; 2სმ. 5:6—9).

12 ტომს შორის აღთქმული მიწის დანაწილებისას ერთი ტომის ტერიტორიაზე მდებარე ზოგი ქალაქი სხვა ტომს ერგო. იესო ნავეს ძის 16:9-ის თანახმად, „ეფრემის ვაჟებმა ქალაქები შემოსაზღვრეს [ან გამოყვეს, გამოაცალკევეს] მენაშეს ვაჟების სამკვიდროში“ (აქ); „მენაშეანთა სამკვიდროში ჰქონდათ გამოყოფილი ეფრემიანებს ქალაქები“ (სსგ; იხ. აგრეთვე იეს. 17:8, 9). მენაშელთაგან ზოგი კი ისაქარისა და აშერის ტერიტორიაზე მდებარე ქალაქებში ცხოვრობდა (იეს. 17:11; 1მტ. 7:29).

სიმონის ტომს ქალაქები იუდას ტერიტორიაზე მიეცა, რადგან „იუდას ძეებს დიდი წილი ჰქონდათ“ (იეს. 19:1—9; რუკები, ტ. 1, გვ. 744, 947). ლევიანთა 48 ქალაქი, მათ შორის 6 თავშესაფარი ქალაქი, სხვა ტომების ტერიტორიებზე მდებარე შემოსაზღვრული ქალაქები იყო (იეს. 21:3—41). ამგვარად შესრულდა სიკვდილის წინ იაკობის მიერ წარმოთქმული წინასწარმეტყველება სიმონსა და ლევიზე: „დავანაწილებ მათ იაკობში და გავფანტავ ისრაელში“ (დბ. 49:7).