ერები, რომლებიც ცხოვრობდნენ ღვთის მიერ ისრაელებისთვის მიცემულ მიწაზე

იმ დროს, როცა იეჰოვამ ისრაელებს მისცა აბრაამისთვის აღთქმული მიწა, იქ ზნეობრივად გახრწნილი ერები ცხოვრობდნენ. ბიბლია დაუფარავად ამბობს, რომ ღმერთმა ბრძანა ამ ბოროტი ერების განადგურება, რის გაკეთებაც ისრაელებს დაავალა (კნ. 7:2). ამ ქმედებას ბევრი აკრიტიკებს. სხვები თავმდაბლურად აღიარებენ, რომ დაუშვებელია, არასრულყოფილმა ადამიანებმა ღმერთი განსაჯონ (შდრ. ეზკ. 18:29). მათი სურვილია, ჩასწვდნენ ღვთის გზებს. რას იგებენ ისინი?

ბიბლიიდან აშკარად იკვეთება, რომ ყველა ადამიანი ანგარიშვალდებულია თავისი შემოქმედის, იეჰოვას ღმერთის წინაშე იმისდა მიუხედავად, სწამს ის, თუ არა. ვიგებთ იმასაც, რომ ღმერთი მომთმენია, თუმცა ის თვალს არ ხუჭავს არასწორ ქმედებებზე (დბ. 15:16). ბიბლიიდან ისიც აშკარად ჩანს, რომ იეჰოვა არასრულწლოვან შვილებზე პასუხისმგებლობას მშობლებს აკისრებს; ის არ ათავისუფლებს მშობლებს ამ პასუხისმგებლობისგან და ამგვარად, არ აძლევს მათ იმ დასკვნის გამოტანის საფუძველს, თითქოს მშობლების საქციელი მხოლოდ მათზე იმოქმედებს და არა შვილებზე (კნ. 30:19; იეს. 10:40). ბიბლიიდან ისიც კარგად ჩანს, რომ ყველა, ვინც მიატოვებს ცუდ გზაზე სიარულს და იეჰოვას თაყვანისმცემელი გახდება, განადგურებას გადაურჩება (იეს. 6:25; 9:3—10:11).

ბიბლიაში არაორაზროვნად წერია, თუ რა საშინელ ბოროტებას სჩადიოდნენ ქანაანელები. ერთ-ერთი ნაშრომის ავტორები ასეთ დასკვნამდე მიდიან: „არქეოლოგებს, რომლებიც ქანაანელთა ქალაქებში აწარმოებენ გათხრებს, უკვირთ, უფრო ადრე რატომ არ გაანადგურა ღმერთმა ეს ერები“ (Halley’s Bible Handbook, 1964, გვ. 161). ყველაფერი ცხადზე ცხადია: იეჰოვა მარადიულად არ მოითმენს ბოროტებას.