იააკობა

[ნაწარმოებია ფუძიდან, რომელიც ნიშნავს ქუსლში ჩაჭიდებას, სხვის გაძევებას და მისი ადგილის დაკავებას]

ხიზკიას დროს მცხოვრებ სიმონელ თავკაცთაგან ერთ-ერთი, რომლებმაც გედორის ნოყიერ ველზე მცხოვრები ხალხი გაანადგურეს და თავიანთი ტერიტორია გააფართოეს (1მტ. 4:24, 36—41).