კელიტა

[შესაძლოა ნაწარმოებია ფუძიდან, რომელიც ნიშნავს ძალიან მოკლეს (ანუ ჯუჯას)].

1. ერთ-ერთი ეზრას დროს მცხოვრები ლევიანებიდან, რომლებმაც აღიარეს თავიანთი დანაშაული, რომ უცხოელი ცოლები ჰყავდათ და გაუშვეს ისინი. მას კელაიაც ერქვა (ეზრ. 10:23, 44). შესაძლოა არის იგივე №2 და №3.

2. ლევიანი, რომელიც ძვ. წ. 455 წელს ხალხისთვის კანონის ახსნაში ეხმარებოდა ეზრას (ნემ. 8:7, 8; იხ. №1).

3. ლევიანი, რომლის შთამომავალმაც, თუ თავად არა, ბეჭდის დასმით დაადასტურა „მტკიცე შეთანხმება“ ნეემიას დროს (ნემ. 9:38; 10:1, 9, 10). თუ ამ შეთანხმების დადებას ესწრებოდა თავად კელიტა და არა მისი შთამომავალი, მაშინ ის არის იგივე №1 ან №2.