ᲡᲐᲛᲔᲤᲝ ᲒᲖᲐ

ისრაელმა პირობა დადო, რომ არ გადაუხვევდა ამ გზიდან, თუ ედომელების ტერიტორიასა და ამორეველთა მეფე სიხონის სამეფოს სამფლობელოზე გავლის უფლებას მისცემდნენ (რც. 20:17; 21:21, 22; კნ. 2:26, 27). როგორც ჩანს, ეს გზა გადაჭიმული იყო აკაბას ყურიდან იაბოკამდე, რომელიც სიხონის ტერიტორიის ჩრდილოეთ საზღვარს წარმოადგენდა. ზოგიერთის აზრით, ის ჩრდილოეთით კიდევ უფრო შორს, დამასკომდე გრძელდებოდა, სადაც გადიოდა იმპერატორ ტრაიანეს მიერ ახ. წ. მეორე საუკუნეში გაყვანილი რომაული მოკირწყლული გზა. მართალია, ტრანსპორტის მოძრაობის გათვალისწინებით ეს გზა, რომელსაც დღეს ტარიკ-ეს-სულთანი ეწოდება, ზოგან გადაკეთებულია, მაგრამ ის ფაქტობრივად გადის იმავე ადგილებში, სადაც გადიოდა ძველი რომაული გზა, რომლის ნაწილებიც დღემდეა ალაგ-ალაგ შემორჩენილი.

როგორც ჩანს, გზის იმ მონაკვეთს, რომელიც ჩრდილოეთის მიმართულებით ხეშბონიდან აშთაროთამდე გრძელდებოდა, ეწოდებოდა „ბაშანის გზა“ (რც. 21:33; კნ. 3:1).