ᲕᲐᲠᲪᲚᲘ

ჯამის ფორმის ჭურჭელი. მას ძირითადად ხისგან ამზადებდნენ, თუმცა შეხვდებოდით თიხის ან ბრინჯაოს ვარცლებსაც. ვარცლი ცომის მოსაზელ ჭურჭელს განეკუთვნებოდა. საფუვრიანი პურის გამოსაცხობად ცომს უმატებდნენ წინა მოზელის დროს გადანახულ პატარა ცომის გუნდას. მოზელილ ცომს რამდენიმე საათი ტოვებდნენ, რომ კარგად აფუებულიყო, და მერე აცხობდნენ პურს (დბ. 18:6; 1სმ. 28:24). ცომს ჩვეულებრივ ხელით ზელდნენ, თუმცა ეგვიპტელები ზოგჯერ ამისთვის ფეხებსაც იყენებდნენ, როცა დიდ ვარცლებში ზელდნენ ცომს (ოს. 7:4).

ვარცლები სხვადასხვა ზომის იყო. თიხის ვარცლი, რომელსაც უფრო ხშირად იყენებდნენ, დაახლოებით 25 სმ დიამეტრის და 8 სმ სიღრმის იყო.

პური ებრაელების ძირითად საკვებს წარმოადგენდა და მას რეგულარულად აცხობდნენ. შესაბამისად ვარცლი მეტად საჭირო ჭურჭელი იყო ებრაელებისა თუ ძველ დროში მცხოვრები ერებისთვის. ბაყაყები, რომლებიც მოსეს დროს იეჰოვას ნებით ეგვიპტეს შეესივნენ მეორე სასჯელი დროს, ყველგან იყვნენ მოდებული – სახლებშიც და ვარცლებშიც კი (გმ. 8:3). მოგვიანებით, როდესაც აჩქარებით ტოვებდნენ ეგვიპტეს, „წაიღეს ისრაელებმა უსაფუვრო ცომი; ტანსაცმელში გახვეული ვარცლები მხარზე ჰქონდათ მოკიდებული“ (გმ. 12:33, 34). ვინაიდან ყოველდღიური პურის გამოსაცხობად სახლში ვარცლი მნიშვნელოვანი იყო, იეჰოვას მიერ ამ ჭურჭლის კურთხევა იმაზე მიანიშნებდა, რომ ოჯახს საკვები არ მოაკლდებოდა, დაწყევლა კი ­გარდაუვალ შიმშილს მოასწავებდა (კნ. 28:1, 2, 5, 15, 17).